اسان سڀ ڏک ۽ پريشاني جي لمحن مان گذري رهيا آهيون، جيڪو اسان کي پنهنجي آس پاس وارن سان ڊيل ڪرڻ وڌيڪ ڏکيو بڻائي ٿو. ڇا اهي خاندان، دوست يا همراه آهن. اهڙي طرح، ذهن جي سڪون ۽ ڏينهن جي قيمتي زبور کان سواء، اسان کي ننڊ ۾ مشڪلاتون پيدا ڪرڻ شروع ڪريون ٿا، گهٽ مدافعتي قوت ۽ نتيجي ۾، اسان بيمارين جو شڪار ٿي ويندا آهيون، زندگي کي لطف اندوز ڪرڻ ۾ ناڪام ٿيڻ ۽ هر ڪنهن سان وڌيڪ ڏکيو تعلق پيدا ڪرڻ. هن آرٽيڪل ۾ اسين زبور 74 جي معنيٰ ۽ تفسير تي غور ڪنداسين.

زبور 74: پريشاني جي خلاف زبور جي طاقت

پراڻي عهد نامي جي دل طور سڃاتو وڃي ٿو، زبور جو ڪتاب سڄي پاڪ بائيبل ۾ سڀ کان وڏي آهي ۽ پهرين آهي جنهن واضح طور تي مسيح جي حڪومت جو حوالو ڏنو آهي، ۽ گڏوگڏ آخري فيصلي جي واقعن جو. زندگيءَ جو. شفا لاءِ زبور آهن ، سامان حاصل ڪرڻ لاءِ ، خاندان لاءِ ، خوف ۽ فوبيا کان نجات حاصل ڪرڻ لاءِ ، تحفظ لاءِ ، ڪم تي ڪاميابي لاءِ ، امتحان ۾ سٺو ڪم ڪرڻ لاءِ ، ٻين ڪيترن ئي مان. بهرحال، زبور ڳائڻ جو سڀ کان صحيح طريقو تقريباً منتر آهي، اهڙيءَ طرح مطلوب نتيجو حاصل ڪرڻ.

جسم ۽ روح لاءِ شفا جا وسيلا، اڄ جي زبور ۾ اسان جي پوري وجود کي ٻيهر ترتيب ڏيڻ جي طاقت آهي. هر زبور جي پنهنجي طاقت آهي، ۽ ان کي اڃا به وڏو ڪرڻ،توهان جي مقصدن کي مڪمل طور تي حاصل ڪرڻ جي اجازت ڏيڻ لاء، چونڊيل زبور کي 3، 7 يا 21 ڏينهن تائين پڙهڻ يا ڳائڻ گهرجي.

خدا سان ڳنڍڻ يقيني طور تي اسان جي دلين ۾ وڌيڪ سانس آڻيندو ۽ اهڙيء طرح پريشاني کي گهٽائي سگھي ٿو. مختلف جذباتي حالتون اسان کي هن مسئلي تي آڻي سگهن ٿيون، چاهي مثبت شيون جهڙوڪ نئون جذبو يا ڪم ۾ نوان چئلينجز، يا منفي شيون جهڙوڪ خوف، فوبيا ۽ ٻيون ڪيتريون ئي شيون جيڪي اسان تي مضبوط جذباتي اثر آڻين ٿيون.

اها پريشاني اسان کي روڪي ٿي. توجه جي صلاحيت ۽ مسئلي مان بهترين طريقي سان سمجهڻ، جيڪا هن تباهي واري احساس جي اڃا به وڏي سطح پيدا ڪري ٿي. اهو بهترين وقت آهي ڏينهن جي زبور ڏانهن رخ ڪرڻ لاءِ، آسمانن سان ڳنڍڻ ۽ ذهن جي سڪون جي ڳولا ڪرڻ لاءِ واضح طور تي مسئلن جو بهترين حل ڏسڻ جي ضرورت آهي.

زبور: زبور 74 سان پريشاني کان نجات حاصل ڪريو

زبور 74 اسان جي روح ذريعي اسان جي اداسي، اسان جي پريشاني ۽ اسان جي پريشاني سان وڙهڻ ۾ مدد ڪري ٿي. هو پنهنجي ماڻهن ڏانهن ڌيان ڇڪائي ٿو هڪ وقتي طريقي سان، عيسائي زندگي جي تمام لاڳاپيل سوالن کي اجاگر ڪندي. ايمان ۽ کليل دل سان، هن زبور کي ڳايو ۽ محسوس ڪيو ته توهان جي وجود مان وزن کڻڻ.

اي خدا، توهان اسان کي هميشه لاء رد ڪري ڇڏيو آهي؟ تنهنجو غضب تنهنجي چراگاهن جي رڍن تي ڇو ٻرندو آهي؟

پنهنجي ياد رکوجماعت، جيڪا توهان پراڻي کان خريد ڪئي هئي؛ توهان جي وراثت جي ڇنڊڇاڻ کان، جنهن کي توهان آزاد ڪيو آهي. ھن جبل صيون تان، جتي توھان رھيو آھيو.

پنھنجا پير ھميشہ جي ويرانين ڏانھن وڌو، انھن سڀني ڏانھن جيڪي دشمنن حرم ۾ برائي ڪئي آھي.

توھان جا دشمن توھان جي وچ ۾ گوڙ ڪن ٿا. مقدس جايون؛ انهن نشانن لاءِ انهن تي پنهنجا جهنڊا لڳائي ڇڏيا آهن.

هڪ ماڻهو مشهور ٿيو، جيئن هن وڻن جي ٿلهي تي ڪهاڙي وڌي هئي.

پر هاڻي هر نقش و نگار ڪهاڙين سان ڀڃي ٿو. هامر .

هنن توهان جي حرم ۾ باهه اڇلائي. هنن تنهنجي نالي جي رهائش واري جاءِ جي بي حرمتي ڪري ان کي زمين تي ڪري ڇڏيو.

هنن دل ۾ چيو: اچو ته انهن کي هڪدم برباد ڪريون. انهن زمين تي خدا جي سڀني مقدس هنڌن کي ساڙي ڇڏيو.

اسان هاڻي پنهنجون نشانيون نه ڏسندا آهيون، نه هاڻي ڪو نبي آهي ۽ نه ئي اسان مان ڪو اهڙو آهي جيڪو ڄاڻي ٿو ته اهو ڪيترو وقت هلندو.

> اي خدا، ڪيترو وقت دشمن اسان سان مقابلو ڪندو؟ ڇا دشمن توھان جي نالي تي ھميشه ڪفر ڪندو؟

تون پنھنجو ھٿ، ساڄو ھٿ ڇو ٿو ڪڍين؟ ان کي پنهنجي سيني مان ڪڍو.

پر خدا منهنجو قديم زماني کان بادشاهه آهي، جيڪو زمين جي وچ ۾ نجات جو ڪم ڪري رهيو آهي.

تو سمنڊ کي پنهنجي طاقت سان ورهايو. تو پاڻيءَ ۾ وهيل مڇين جا مٿا ڀڃي ڇڏيا.

تو ليوياٿن جا مٿا ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيا ۽ کيس ريگستان جي رهاڪن لاءِ کاڌو ڏنو. ندي تو سُڪائي ڇڏيو زبردست درياهه.

تنهنجو ڏينهن آهي ۽ رات تنهنجي آهي.توهان روشني ۽ سج تيار ڪيو.

تو زمين جون سڀ حدون قائم ڪيون اونهاري ۽ سياري توهان انهن کي ٺاهيو آهي.

هيءَ ڳالهه ياد رکو: دشمن رب جي نافرماني ڪئي آهي، ۽ هڪ چريو ماڻهو توهان جي نالي جي توهين ڪئي آهي.

پنهنجي ڪبوتر جي روح کي جهنگلي جانورن جي حوالي نه ڪريو. ؛ پنهنجي مصيبتن جي زندگي هميشه لاءِ نه وساريو.

پنهنجو عهد رکو. ڇاڪاڻ ته ڌرتيءَ جون اونداهيون جايون ظلم جي گهرن سان ڀريون پيون آهن.

اي مظلوم شرمسار نه ٿي موٽي. ڏکايل ۽ محتاج تنهنجي نالي جي ساراهه ڪن.

اٿ، اي خدا، پنهنجو پاڻ کي حل ڪر. ياد رکو ته چريو توهان کي هر روز ڪري ٿو.

پنهنجي دشمنن جي روئي کي نه وساريو. جيڪي اوھان جي خلاف اٿندا آھن تن جو گڙٻڙ مسلسل وڌندو رھندو آھي.

تفسير زبور 74

آيتون 1 کان 3 – توھان جو ڪاوڙ توھان جي چراگاھن جي رڍن تي ڇو ٻرندو آھي؟

”اي خدا، تو اسان کي هميشه لاءِ رد ڇو ڪيو؟ تنهنجو غضب تنهنجي چراگاهن جي رڍن تي ڇو ٻرندو آهي؟ پنھنجي جماعت کي ياد ڪريو، جيڪو توھان پراڻي زماني کان خريد ڪيو ھو. توهان جي وراثت جي ڇنڊڇاڻ کان، جنهن کي توهان آزاد ڪيو آهي. هن جبل صيون کان، جتي توهان رهندا هئا. دائمي ويرانيءَ لاءِ پنهنجا پير اٿاريو، ان لاءِ ته دشمنن حرم ۾ برائي ڪئي آهي. ”

چند لمحن جي مصيبت کي منهن ڏيڻ، ڪيترن ئي مومنن کي اهو احساس آهي ته انهن کي خدا ڇڏي ڏنو آهي. بهرحال، هتي زبور جي حصي تي هڪ بيان آهي، جيڪو يقين رکي ٿو ته خدا صرف هڪ ئي آهي جيڪو ڪري سگهي ٿو.ڏانهن موٽڻ لاءِ، ۽ اهو ته هو کيس ٻڌندو.

زبور ڄاڻي ٿو ته، هن جي رب سان پنهنجي سچي رشتي ۾، هو بحث ڪري سگهي ٿو ۽ گفتگو ڪري سگهي ٿو ته جيئن هو صورتحال کي تبديل ڪري، جيتوڻيڪ اهو خطرناڪ هجي. .

آيتون 4 کان 8 – اهي توهان جي مقدس جاءِ ۾ باھ وجهي رهيا آهن

“توهان جا دشمن توهان جي مقدس جڳهن جي وچ ۾ گوڙ ڪن ٿا. انهن تي انهن جي نشانين لاء نشان لڳايو. هڪ ماڻهو مشهور ٿي ويو جيئن هن وڻن جي ٿلهي تي ڪهاڙو کڻايو. پر ھاڻي ھر نقش ٿيل ڪم ھڪڙي ئي وقت ڪھاڙين ۽ ھٿيارن سان ٽوڙي ٿو. اُھي تنھنجي مقبري ۾ باھ وجھندا آھن. انھن تنھنجي نالي جي رھائش جي جاءِ کي مٽيءَ ۾ ملائي ڇڏيو آھي. هنن دل ئي دل ۾ چيو ته، اچو ته انهن کي هڪدم خراب ڪريون. انهن زمين تي خدا جي سڀني مقدس جڳهن کي ساڙي ڇڏيو. ”

هتي، زبور نگار انهن سڀني دهشت کي بيان ڪرڻ شروع ڪري ٿو جنهن مان اهي گذريا. هو ان سانحي جي خبر ڏئي ٿو، مذمت ڪري ٿو ۽ اهڙي ظلم جي شڪايت ڪري ٿو.

آيتون 9 کان 11 – ڇا دشمن هميشه لاءِ توهان جي نالي جي توهين ڪندو؟

“اسان هاڻي پنهنجون نشانيون نه ڏسندا آهيون، هتي وڌيڪ ناهي. نبي، ۽ نه ئي اسان مان ڪو آهي جيڪو ڄاڻي ٿو ته اهو ڪيترو وقت هلندو. ڪيترو وقت، اي خدا، دشمن اسان کي رد ڪندو؟ ڇا دشمن سدائين تنهنجي نالي کي بدنام ڪندو؟ تون پنهنجو هٿ، يعني ساڄو هٿ ڇو ڪڍين ٿو؟ ان کي پنهنجي سيني مان ڪڍو.“

ان کان پوءِ، هن جي سڄي اداسي ۽ ڪاوڙ جو مظاهرو آهي، ڇاڪاڻ ته خدا برائي کي ٿيڻ کان نه روڪيو آهي. ٻئي طرف، اهو سمجهڻ ضروري آهيته جڏهن حادثا ٿين ٿا، اسان ڪنهن نه ڪنهن طريقي سان پختو ۽ ترقي ڪريون ٿا ۽ اهڙيءَ طرح رب جي فيصلي کي سمجھون ٿا. جيئن ته سڀ ڪجهه متضاد نظر اچي ٿو، اهڙيءَ طرح اسان سچ جي ويجهو پهتا آهيون.

آيتون 12 کان 17 – ڏينهن تنهنجو آهي ۽ رات تنهنجي آهي

“پر پوءِ به خدا منهنجو بادشاهه آهي قديم زماني کان. ، زمين جي وچ ۾ ڪم ڪندڙ نجات. تو پنهنجي طاقت سان سمنڊ کي ورهايو. توهان پاڻيءَ ۾ وهيل مڇين جا ڪنڌ ٽوڙي ڇڏيا. تو ليوياٿن جا مٿا ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيا ۽ کيس ريگستان جي رهاڪن لاءِ کاڌو ڏنو. توهان چشمو ۽ وهڪري کي ورهايو. توهان طاقتور دريائن کي سڪي ڇڏيو. تنهنجو ڏينهن آهي ۽ تنهنجي رات آهي. توهان روشني ۽ سج تيار ڪيو. توهان زمين جي سڀني حدن کي قائم ڪيو آهي. اونهاري ۽ سياري توهان اهي ٺاهيا آهن.”

جڏهن کان اسين رب جي فيصلي کي تسليم ۽ سمجهون ٿا ته ظلم ٿيڻ جي اجازت ڏني وڃي، اسان کي هن جي وڌيڪ ويجهو وڃڻ گهرجي، ۽ پري نه وڃڻ گهرجي. هميشه ياد رکو ته هو خدا آهي، آسمان ۽ زمين جو خالق، ۽ اسان کي هن جي طاقت ۽ سڀني نعمتن کي سڃاڻڻ گهرجي جيڪي هن اسان کي اسان جي سڄي زندگي ۾ ڏنيون آهن. ”هي ڳالهه ياد رکو: دشمن رب کي ملامت ڪيو آهي، ۽ بيوقوف ماڻهن تنهنجي نالي جي بي عزتي ڪئي آهي. پنهنجي طوطي جي روح جهنگلي جانورن کي نه ڏيو؛ پنهنجي مصيبتن جي زندگين کي هميشه لاء نه وساريو. توهان جي عهد ۾ شرڪت؛ ڇالاءِ⁠جو زمين جا اونداھہ جايون رھڻ جي جڳھن سان ڀريل آھنظلم اڙي، مظلوم کي شرمسار نه ٿيڻ ڏي. ڏکايل ۽ محتاج تنهنجي نالي جي ساراهه ڪن.

اٿ، اي خدا، پنهنجو پاڻ کي حل ڪر. ياد رکو ته چريو توهان کي هر روز ڪري ٿو. پنهنجن دشمنن جي روئڻ کي نه وساريو. جيڪي اوھان جي خلاف اٿندا آھن تن جو گوڙ مسلسل وڌي رھيو آھي.“

جڏھن کان زبور نویس رب جي عظمت ۽ احسان کي ياد ڪري ٿو، اھو مضبوط ٿيو، جرئت حاصل ڪري ٿو، ۽ اصرار ڪري ٿو ته خدا قدم کڻي جيئن سندس لاءِ. دشمنن ۽ سندس ماڻهن جو بدلو وٺو.

وڌيڪ سکو:

• سڀني زبور جي معنيٰ: اسان توهان لاءِ 150 زبور گڏ ڪيا آهن
• ڏک جي ڏينهن ۾ مدد لاءِ طاقتور دعا
• دعا معلوم ڪريو اسان جي ليڊي آف افلائيڊ لاءِ دعا