Ĉu vi kredas je animoj geamikoj? Ĉu vi pensas, ke vi trovis la amon de via vivo aŭ ĉu vi ankoraŭ serĉas? Vidu kiel difinas la koncepto de amiko en Spiritismo.

Ĉu vere ekzistas animo en Spiritismo?

Kiam ni estas bone en rilato, nia partnero ŝajnas tio kompletigas nin. , kiu estis farita por feliĉigi nin. Ni ofte pensas: Mi trovis mian geamikon. Kiam problemoj komencas aperi, kio estas normala por iu paro, ĉi tiu "duono de la oranĝa" idealo disfalas. Ĉu povas esti, ke vere ne ekzistas geamikoj?

Por Spiritismo ne ekzistas du animoj, kiuj estis kreitaj de Dio ekskluzive unu por la alia. Kio okazas estas, ke estas du homoj kun komunaj interesoj, kaj en la vivo kaj en amo. Tial, la afineco estas tiel granda, ke ĝi igas ilin deziri esti kune por ĉiam. Aŭ almenaŭ, tio estas la intenco. Sed tio ne signifas, ke ili estas faritaj unu por la alia, diferencoj ĉiam ekzistos, ne ekzistas perfekta paro.

Por spiritismo ekzistas similaj animoj

Estas parencaj animoj, tiuj, kiuj serĉas feliĉon laŭ la sama vojo kaj tial ili tiel bone kombinas kun homoj, kiuj havas similajn pensojn. Spiritismo parolas ankaŭ pri la ĉeesto de mortantaj Spiritoj, kiuj laŭlonge de sia evolua trajektorio devas trovi plurajn amojn en pluraj vivoj. Vi eble trovis grandan amonen ĉi tiu vivo, parencanimo, kaj eble en via venonta enkarniĝo vi eĉ ne ekkonos lin.

La renkontiĝo de parencanimoj en aliaj vivoj

Kiel ĝi ne faras ekzistas, por Spiritismo, animoj antaŭdestinitaj kunesti, du animoj, kiuj havis intensan amrilaton en unu vivo, povas sentiĝi altirita en la sekvaj enkarniĝoj. Renkontiĝante, tre forta (kaj neklarigebla) altiro povas aperi inter ĉi tiuj du animoj, ili kunhavas la samajn afinecojn, kiuj igis ilin resti kune en pasintaj vivoj, sed ili ne ĉiam restas kune denove.

Legu Pli ankaŭ: Cigana amsorĉo por trovi vian animon

Do ne ekzistas antaŭdestino en la spiritisma doktrino?

Predestino en resti kune kiel paro, ne. Kio ekzistas, estas animoj, kiuj, ĉar ili havas multan simpation, afinecon kaj amon unu al la alia, povas kuniĝi por kunvivi en ĉi tiu vivo, kune evolui en la vojaĝo tra la tero. Ĝi ne ĝuste devas esti paro, ili povas esti parencaj animoj kiuj decidas resti kune sen romantikaj kialoj. Same kiel animoj kiuj formis romantikajn parojn en aliaj vivoj povas renkonti kaj sekvi la trajektorion sur la tero kiel amikoj, parencoj aŭ kunlaborantoj, ekzemple. En la trajektorioj de senkarniĝo kaj enkarniĝo, multaj faktoroj eniras. Sed la historio de ĉi tiuj animoj povas esti interligita per tre forta rilato spertita en la pasinteco kaj ili emas marŝipor la sama destino.

La programado de la renkontiĝoj de animoj

La renkontiĝo de similaj animoj dependas de la programo skizita de ĉiu, kiu okazas antaŭ la reenkarniĝo. Laŭ Spiritismo, antaŭ ol reveni al la Tero, ĉiu spirito faras planon, en kiu ĝi difinas la evoluan vojon, kaj en tiu ĉi plano estas lanĉita la ebleco trovi aŭ ne similajn animojn el pasintaj vivoj. Se ĉi tiu renkontiĝo estas planita, ĝi certe okazos iam en la vivo. Ne signifas, ke ili renkontos, kaj poste estos kune eterne, ne estas tiel. Foje la animoj renkontiĝas, rekonas unu la alian kaj poste denove perdiĝas, ĉiu iras sian vojon. Ekzistas ankaŭ la ebleco, ke du similaj animoj el pasintaj vivoj renkontiĝas hazarde, sen la renkontiĝo esti spurita en ilia evolua plano, pro la turnoj kiujn la vivo prenas sur la Tero. La renkonto de parencaj animoj ne estas facile rekonebla, necesas akra sentemo por ĝin percepti, kaj normale ĉi tiuj renkontoj ne estas markitaj per bedo da rozoj. Ili generas intensan lernadon, ligon kun aliaj vivoj, kun tio, kio estas preter nia ekzisto – kaj bedaŭrinde ne ĉiuj estas spirite pretaj por tio.

Legu ankaŭ: Sonĝoj kun kunulo – destino aŭ fantazio?

Ĝemelaj animoj en la libro de Emmanuel

En la libro "Consolador" de la spirita gvidisto de Chico Xavier, Emmanuel traktasde la koncepto de geamikoj. Laŭ li, la esprimo rilatas al du animoj ligitaj per amo, simpatio kaj afineco. Ili ne estas du duonoj, ili ne estas homoj, kiuj bezonas unu la alian por formi tuton. Ili estas du animoj, kiujn iliaj kompletaj individuecoj similas kaj tial ili altiras unu la alian kaj emas voli marŝi kune. En la Libro de la Spiritoj, en la demando 301, ĝi diras “La simpatio, kiu allogas unu Spiriton al alia, rezultas el la perfekta akordiĝo de iliaj inklinoj kaj instinktoj”, konfirmante la vizion de Emmanuel pri la kunulo en spiritismo.

La Kio. ĉu la psikologio diras pri la kompano en Spiritismo?

En psikologio la esprimo kompano estas misfamigita, ĉar la psikologoj opinias, ke ĝi estas nur plenkreska versio de la “princo ĉarma” aŭ la “perfekta princino”. Ĉar ĉi tiu scienco analizas la homan menson kaj ne la animon, ĝi ne kreditas la altiron inter homoj kiel la antaŭekzistantan rilaton en pasintaj vivoj.

Lernu pli :

• La spiriteco de hundoj laŭ Spiritismo
• Novaj defioj de spiritismo: la potenco de la scio
• Budhismo kaj Spiritismo: 5 similecoj inter la du doktrinoj