بائبل ۾ موجود زبور بادشاهه دائود (انهن مان 73 جو ليکڪ)، اساف (12 زبور جو مصنف)، قور جي پٽن (9 زبور جو مصنف)، بادشاهه سليمان (گهٽ ۾ گهٽ 2 زبور جو ليکڪ) ڏانهن منسوب آهن. ) ۽ اڃا به ٻيا ڪيترائي آهن جيڪي گمنام طور تي ليکڪ آهن. اهي ايمان ۽ طاقت جا لفظ آهن جيڪي اسان جي رهنمائي ڪن ٿا، اسان کي خدا سان ڳنڍين ٿا ۽ نيڪي جي رستي تي عمل ڪن ٿا. زبور 25 مختلف سببن جي ڪري شڪرگذاري ۽ ساراهه تائين پهچڻ لاءِ استعمال ڪيو ويو آهي، پر بنيادي هڪ آهي تسلي ۽ هدايت انهن لاءِ جيڪي گم ٿيل ماڻهن جي ڳولا ۾ آهن.

زبور 25 — خدا جي صحبت ۾

اي منهنجا مالڪ، مان پنهنجو روح بلند ڪريان ٿو.

منهنجا خدا، مون کي تو ۾ ڀروسو آهي، مون کي شرمسار ٿيڻ نه ڏي، جيتوڻيڪ منهنجا دشمن مون تي فتح ڪن.

يقينا، منهنجا دشمن شرمسار نه ٿيندا، جيڪي توهان جي انتظار ۾ آهن. حيران ٿي ويندا اُھي جيڪي بي سبب حد کان لنگھندا آھن. مون کي پنهنجا رستا سيکار.

مون کي پنهنجي سچائي جي رهنمائي ڪر، ۽ مون کي سيکار، ڇو ته تون منهنجي نجات جو خدا آهين. مان سڄو ڏينهن تنهنجو انتظار ڪندو آهيان.

ياد رکو، اي منهنجا مالڪ، تنهنجون رحمتون ۽ مهربانيون، ڇاڪاڻ ته اهي ازل کان آهن.

منهنجي جوانيءَ جي گناهن کي ياد نه ڪر، نه منهنجي حدن کي. پر توهان جي رحم جي مطابق، مون کي ياد ڪر، توهان جي چڱائي لاء، رب. تنھنڪري ھو گنھگارن کي واٽ ۾ سيکاريندو.

ھو ھلندڙن کي سچائيءَ ۾ ھدايت ڪندو، ۽ حليم کي پنھنجي واٽ سيکاريندو.رستو.

رب جا سڀ رستا انھن لاءِ رحمت ۽ سچائي آھن جيڪي سندس واعدي ۽ شاھدين تي عمل ڪن ٿا.

پنھنجي نالي جي خاطر، اي خداوند، منھنجي گناھ کي معاف ڪر، ڇو جو اھو وڏو آھي. اھو ڪير آھي جيڪو خداوند کان ڊڄي؟ هو هن کي سيکاريندو جنهن طريقي سان هن کي چونڊڻ گهرجي.

هن جو روح چڱائي ۾ رهندو، ۽ هن جو ٻج زمين جو وارث ٿيندو.

رب جو راز انهن سان آهي جيڪي هن کان ڊڄن ٿا. ۽ ھو انھن کي پنھنجو واعدو ڏيکاريندو.

منھنجون اکيون ھميشہ خداوند تي آھن، ڇالاءِ⁠جو ھو منھنجا پير ڄار مان ڪڍندو. مان اڪيلو ۽ ڏکايل آهيان.

منهنجي دل جون آرزوون گهڻيون ٿي ويون آهن. مون کي منهنجي چنگل مان ڪڍي ڇڏ.

منهنجي ڏک ۽ تڪليف کي ڏس ۽ ​​منهنجا سڀ گناهه معاف ڪر.

منهنجي دشمنن ڏانهن ڏس، ڇاڪاڻ ته اهي وڌن ٿا ۽ مون کان سخت نفرت ڪن ٿا. <1 منهنجي روح جي حفاظت ڪر ۽ مون کي ڇوٽڪارو ڏي. مون کي شرمسار نه ٿيڻ ڏي، ڇاڪاڻ ته مون کي تو تي ڀروسو آهي.

اخلاص ۽ سچائي مون کي رکي، ڇو ته مون کي تو ۾ اميد آهي.

زبور 25 جي تفسير

منهنجي روح کي مٿي ڪر. اي منهنجا خدا، مون کي توهان تي ڀروسو آهي، مون کي پريشان ٿيڻ نه ڏيو، جيتوڻيڪ منهنجا دشمن مون تي فتح ڪن. درحقيقت، جيڪي توهان ۾ اميد رکندا آهن، اهي پريشان نه ٿيندا. پريشان ٿي ويندوجيڪي بغير ڪنهن سبب جي حد کان وڌي وڃن ٿا.“

زبور 25 لفظن سان شروع ٿئي ٿو ”توهان ڏانهن، رب، مان پنهنجي روح کي مٿي ڪريان ٿو“. روح کي بلند ڪرڻ جو مطلب آهي نماز ۾ داخل ٿيڻ، دماغ ۽ دل کي کولڻ جسماني دنيا کي ڇڏڻ ۽ خدا جي حضور ۾ ٿيڻ. ان کان پوء، زبور، مونجهارو، خدا کان تسلي، هدايت، تعليم لاء، خدا جي صحبت لاء پڇي ٿو، ته جيئن هو اسان جي ڀرسان هلن.

هن معاملي ۾، مونجهاري کي شرم جي طور تي سمجهي سگهجي ٿو، ڪجهه به نه. اھو انھن سڀني جي نتيجي کان وڌيڪ آھي جن وٽ خدا جو دشمن آھي.

انهن آيتن ۾، دائود رب کي اپيل ڪري ٿو ته هو پنهنجي زندگي سان وڌيڪ ويجهي سان ڳنڍيل هجي، ان سان گڏ ۽ ترتيب ڏيڻ لاء هن جي قدمن کي ترتيب ڏيڻ لاء. مستحڪم ۽ سڌريل ڪردار. ۽ اڃا تائين، ياد رکو ته نه رڳو نوجوانن ۾ ڪيل گناهن کي معاف ڪيو وڃي، پر بالغن جا پڻ. تنهن ڪري هو گنهگارن کي رستي ۾ سيکاريندو. ”

آيت 8 واضح آهيخدا جي ٻن خاصيتن جي ساراهه، معافي لاء روئڻ جي پٺيان. رب اهو آهي جيڪو تباهي واري دنيا ۾ انصاف آڻيندو، ۽ توبهه ڪرڻ وارن تي پنهنجي رحمت کي وڌائڻ جو واعدو ڪري ٿو.

آيتون 9 کان 14

“هو نيڪيءَ جي رهنمائي ڪندو ، ۽ نرمل هو توهان جو رستو سيکاريندو. رب جا سڀ رستا رحمت ۽ سچا آھن انھن لاءِ جيڪي سندس واعدي ۽ شاھدين کي قائم رکندا آھن. تنهنجي نالي جي خاطر، اي منهنجا مالڪ، منهنجي گناهن کي معاف ڪر، ڇاڪاڻ ته اهو عظيم آهي. اھو ڪھڙو ماڻھو آھي جيڪو رب کان ڊڄي؟ هو توهان کي سيکاريندو جنهن طريقي سان توهان کي چونڊڻ گهرجي. سندس روح چڱائي ۾ رھندو، ۽ سندس ٻج زمين جو وارث ٿيندو. رب جو راز انھن سان آھي جيڪي کانئس ڊڄن ٿا. ۽ اھو انھن کي پنھنجو واعدو ڏيکاريندو.“

ھتي، دائود پنھنجي سڀني خواهش جو اظهار ڪري ٿو ھڪڙو بھتر ماڻھو آھي، ۽ اھو اھو آھي ته خداوند کيس رستو سيکاريندو. ۽ جيئن ڊڄڻ وارن لاءِ، زبور خوف جي حقيقت ڏانهن اشارو نه ڪندو آهي، پر خدا جي هدايتن جي احترام ۽ پيروي ڪرڻ لاء. تنهن ڪري، جيڪي حقيقت ۾ خدا جي تعليمات کي ٻڌن ٿا، سي پيء جي ڏاهپ جا راز سکن ٿا.

آيتون 15 کان 20

“منهنجي نظر هميشه رب تي آهي، ڇاڪاڻ ته هو منهنجي اکين کي هٽائي ڇڏيندو. خالص پير. مون کي ڏس، ۽ مون تي رحم ڪر، ڇو ته مان اڪيلو ۽ مصيبت ۾ آهيان. منهنجي دل جون آرزوون وڌي ويون آهن؛ مون کي منهنجي گرفت مان ڪڍي. منهنجي تڪليف ۽ منهنجي درد کي ڏسو، ۽ منهنجا سڀئي گناهه معاف ڪر. مون کي ڏسدشمن، ڇاڪاڻ ته اهي وڌندا آهن ۽ مون کي ظالمانه نفرت سان نفرت ڪندا آهن. منهنجي روح جي حفاظت ڪريو، ۽ مون کي بچايو. مون کي پريشان ٿيڻ نه ڏي، ڇاڪاڻ ته مون کي تو تي ڀروسو آهي.“

ٻيهر، دائود پنهنجي مونجهاري ڏانهن اشارو ڪيو، ٻنهي پنهنجي دشمنن ۽ اميدن تي ڌيان ڏنو، جيڪو مسلسل، صبر ۽ اڻ ٽٽل رهي ٿو.

”سخاوت ۽ سچائي مون کي سنڀالي رکي، ڇالاءِ⁠جو مون کي توھان تي ڀروسو آھي. اسرائيل، اي خدا، هن جي سڀني مصيبتن کان نجات ڏي."

زبور خدا جي درخواست سان ختم ٿئي ٿو ته هن جي مصيبت ۽ اڪيلائي کي ختم ڪري. دائود پڇي ٿو، تنهن ڪري، رب بني اسرائيل جي ماڻهن تي رحم ڪري، جيئن هو هن سان ڪيو ويو آهي. سڀني زبور مان: اسان توهان جي لاءِ 150 زبور گڏ ڪيا آهن