زبور 57 اسان کي مشڪل حالتن ۾ مدد ڪري ٿو جڏهن اسان کي تشدد کان ڀڄڻ جي ضرورت آهي جتي اسان ڄاڻون ٿا ته صرف خدا اسان جي وڏي پناهه ۽ طاقت آهي. اھو اھو آھي ته اسان کي ھميشه پنھنجو ڀروسو رکڻ گھرجي.

زبور 57 ۾ اعتماد جا لفظ

مون تي رحم ڪر، اي خدا، مون تي رحم ڪر، ڇو ته منهنجو روح تو ۾ پناهه وٺندو آهي. مان تنهنجي پرن جي ڇانوَ ۾ پناهه وٺندس، جيستائين آفتون گذري نه وڃن.

آئون خدا تعاليٰ ڏانهن روئيندس، خدا ڏانهن، جيڪو منهنجي لاءِ هر شيءِ کي انجام ڏئي ٿو. آسمان مان مدد موڪليو ۽ مون کي بچايو، جڏهن هو منهنجي بي عزتي ڪري ٿو جيڪو مون کي پنهنجي پيرن تي رکڻ چاهي ٿو. خدا پنهنجي رحمت ۽ سچائي موڪليندو.

مان شينهن جي وچ ۾ ليٽي رهيو آهيان. مون کي انهن جي وچ ۾ ليٽڻ گهرجي جيڪي شعلا ڦوڪيندا آهن، انسانن جا پٽ، جن جا ڏند ڀورا ۽ تير آهن، ۽ جن جي زبان تيز تلوار آهي. تنهنجو شان سڄيءَ ڌرتيءَ تي ٿئي.

هنن منهنجي قدمن لاءِ ڦاسي ڏني آهي، منهنجي روح کي پست ڪيو ويو آهي. هنن منهنجي اڳيان هڪ کڙو کوٽيو، پر پاڻ ان ۾ ڪري پيا.

منهنجي دل ثابت قدم آهي، اي خدا، منهنجي دل ثابت قدم آهي. مان ڳائيندس، ها، مان گيت ڳائيندس.

جاڳ، منهنجي جان؛ جاڳي لوٽ ۽ هارپ؛ مان پاڻ صبح جو جاڳائيندس.

مان تنهنجي ساراهه ڪندس، رب، قومن ۾. مان قومن جي وچ ۾ تنھنجي ساراھ جا گيت ڳائيندس.

ڇاڪاڻ ته تنھنجي مھرباني آسمانن لاءِ وڏي آھي، ۽ تنھنجي سچائي آسمانن تائين آھي.بادل.

سر بلند ڪر، اي خدا، آسمانن کان مٿي. ۽ تنهنجو شان زمين تي هجي.

زبور 57 جي تفسير

اڳيون، تفسير ڏسو اسان زبور 57 تي تيار ڪيو آهي، آيتن ۾ ورهايل آهي:

آيتون 1 کان 3 – هو آسمان مان پنهنجي مدد موڪليندو

“مون تي رحم ڪر، اي خدا، مون تي رحم ڪر. منهنجي جان تو وٽ پناهه وٺندي آهي. تنهنجي پرن جي ڇانوَ ۾ پناهه وٺندس، ايستائين جو آفتون گذري وڃن. مان سڀ کان اعليٰ خدا ڏانهن روئيندس، خدا کي جيڪو منهنجي لاءِ سڀ ڪجهه ڪري ٿو. هو آسمان مان پنهنجي مدد موڪليندو ۽ مون کي بچائيندو، جڏهن هو منهنجي بي عزتي ڪندو جيڪو مون کي پنهنجي پيرن هيٺان دٻائڻ چاهي ٿو. خدا پنهنجي رحمت ۽ سچائي موڪليندو.”

انهن آيتن ۾ اهو واضح آهي ته دائود جي خدا ڏانهن روئڻ کي ڏسڻ لاء، صرف محفوظ پناهه جنهن کي اسان کي تمام گهڻي ڏکئي لمحن ۾ ڳولڻ گهرجي. دائود وانگر، اسان کي گهرجي ته سڀ کان وڏي خدا کي سندس رحم لاءِ روئڻ گهرجي، ڇاڪاڻ ته هو اسان کي ڪڏهن به نه ڇڏيندو؛ هميشه اسان جي پاسي آهي. خدا هميشه پنهنجي ٻانهن جي ڀلائي لاءِ ڪم ڪندو آهي.

آيتون 4 کان 6 - انهن منهنجي قدمن لاءِ هڪ ڦڙو ٺهرايو

توھان جي شان سڄي زمين تي ھجي. هنن منهنجي قدمن لاءِ هڪ ڦڙو ٺهرايو، منهنجو روح مايوس ٿي ويو. منهنجي اڳيان هڪ کڏ کوٽيائين، پر پاڻ ان ۾ ڪري پيا. 1>

هتي اسان ڏسون ٿا ته هن جا دشمن شينهن وانگر هن کي ڇڪيندا آهن. تنهن هوندي به، جي وچ ۾مصيبت کان ٻاهر، زبور خدا کي سڏي ٿو، رب کي بلند ڪري ٿو جيڪو پيار سان ضرورتمندن جي مدد ڪري ٿو. زبور کي ائين محسوس ٿيندو آهي ته پکي آسانيءَ سان ڄار ۾ پڪڙجي وڃي ٿو. پر هو ڄاڻي ٿو ته هن جا دشمن پاڻ ئي ڦاسي ۾ ڦاسندا.

آيت 7 – منهنجي دل ثابت قدم آهي

“منهنجي دل ثابت قدم آهي، اي خدا، منهنجي دل ثابت قدم آهي. مان ڳائيندس، ها، مان ساراهه ڳائيندس.“

ڏسڻ ته هن جي دل تيار آهي، ڊيوڊ ضمانت ڏئي ٿو ته هو رب سان وفادار رهندو، جيئن هو شروع کان وٺي رهيو آهي.

آيتون 8 کان 11 - هن جي ساراهه ڪريو، مان توهان کي ڏيندس، اي خداوند، ماڻهن جي وچ ۾

" جاڳ، منهنجي جان؛ جاڳي لوٽ ۽ هارپ؛ مان پاڻ صبح جو جاڳائيندس. مان توھان جي ساراھ ڪندس، اي خداوند، ماڻھن جي وچ ۾. مان قومن جي وچ ۾ تنهنجي ساراهه ڳائيندو. ڇالاءِ⁠جو تنھنجي شفقت آسمان ڏانھن وڏي آھي، ۽ تنھنجي سچائي بادلن ڏانھن. مٿاهون ٿي، اي خدا، آسمانن کان مٿي؛ ۽ تنهنجو شان زمين تي هجي.“

جيئن اڪثر زبور ۾ عام آهي، اسان وٽ هتي خدا جي ساراهه جو واعدو آهي، جيڪو رب جي نجات، رحم ۽ سچائي تي مرکوز آهي.

وڌيڪ سکو :

• سڀني زبور جي معنيٰ: اسان توهان لاءِ 150 زبور گڏ ڪيا آهن
• ڇا واقعي نجات آهي؟ ڇا مان بچي ويندس؟
• گہرا لاڳاپا وڍڻ سکو - توھان جي دل توھان جي مھرباني ڪندي