Wyddoch chi ddameg y mab afradlon? Mae hi’n bresennol yn y Beibl yn Luc 15,11-32 ac mae’n gampwaith gwirioneddol o edifeirwch a thrugaredd. Isod mae crynodeb o'r Ddameg a myfyrdod ar y geiriau cysegredig.

Dameg y Mab Afradlon – gwers mewn edifeirwch

Dameg y Mab Afradlon yn adrodd hanes tad a gafodd ddau fab. Ar ryw adeg yn ei fywyd, mae mab ieuengaf y dyn yn gofyn i'w dad am ei gyfran o'r etifeddiaeth ac yn gadael am diroedd pell, gan wario'r cyfan sydd ganddo ar bechodau a dinistr, heb feddwl am yfory. Pan ddaw ei etifeddiaeth i ben, mae'r mab ieuengaf yn cael ei hun heb ddim ac yn dechrau bod mewn angen, yn byw fel cardotyn. Mae’r ddameg hyd yn oed yn sôn am ran lle’r oedd newyn y dyn mor fawr nes ei fod yn bwriadu rhannu gyda’r moch y golch roedden nhw’n ei fwyta. Mewn anobaith, mae'r mab yn dychwelyd i dŷ ei dad, yn edifeiriol. Mae ei dad yn ei dderbyn gyda dathliad mawr, yn hapus bod ei fab yn ôl, yn gwneud gwledd iddo. Ond mae ei frawd hŷn yn ei wrthod. Nid yw'n ystyried ei bod yn deg bod ei dad yn ei dderbyn gyda phartïon ar ôl yr hyn a wnaeth, gan ei fod ef, yr hynaf, bob amser yn ffyddlon a ffyddlon i'w dad ac ni chafodd barti felly gan ei dad.

Myfyrio ar y ddameg

Cyn dechrau esbonio’r gwersi y mae Duw am eu dysgu gyda’r ddameg hon, mae’n bwysig deall beth yw ystyr “afradlon”. Yn ôlgeiriadur:

Afradlon

9>Y sawl sy'n gwastraffu, yn gwario mwy nag sydd ganddo neu sydd ei angen.
• Sgwanderwr, gwariwr neu wariwr.<10

Felly y mab ieuengaf yw mab afradlon y dyn yn y ddameg hon.

Myfyrdod 1: Caniatâ Duw inni syrthio i'n balchder ein hunain

Y tad yn y dameg y mae yn rhoddi i'r mab ieuangaf feddiant o'i etifeddiaeth, er nad oedd yn agos i farwolaeth. Gallai'r tad amddiffyn y mab iau trwy ddal yr arian yn ôl, gan fod gwario'r etifeddiaeth yn amlwg yn weithred anghyfrifol. Ond cyfaddefodd, wedi caniatáu iddo wneud hynny gyda balchder a di-hid oherwydd ei fod wedi ei gynlluniau, ei fod yn gwybod y byddai'n angenrheidiol i'w fab i adbrynu ei hun am ei weithredoedd. Pe byddai'n gwadu'r arian, byddai'r mab yn ddig, ac ni fyddai byth yn ei brynu ei hun.

Darllenwch hefyd: Salmau'r dydd: myfyrdod a hunan-wybodaeth gyda Salm 90

Myfyrdod 2: Mae Duw yn amyneddgar gyda chamgymeriadau ei blant

Yn union fel y deallodd y tad annoethineb ei fab ac yr oedd yn amyneddgar gyda'i gamgymeriadau, felly mae Duw yn anfeidrol amyneddgar gyda ni, ei blant pechadurus. Nid oedd y tad yn y ddameg yn poeni am wario'r etifeddiaeth a gasglodd mor ofalus, roedd angen i'w fab fynd trwy'r wers hon er mwyn iddo dyfu i fyny'n ddyn. Roedd ganddo'r amynedd i aros i'w fab fynd trwy hyn a difaru ei weithredoedd. yr amynedd oBwriad Duw yw rhoi amser inni sylweddoli ein camgymeriadau ac edifarhau.

Myfyrdod 3: Mae Duw yn ein croesawu pan fyddwn yn wir edifarhau

Pan fyddwn yn wir edifarhau am ein methiannau, mae Duw yn ein croesawu Breichiau agored. A dyna yn union a wnaeth y tad yn y ddameg, croesawodd ei fab edifeiriol. Yn lle gwarchae arno am ei gamgymeriad, mae'n ei wledda â gwledd. Wrth y brawd hŷn oedd yn flin gyda phenderfyniad ei dad, mae’n dweud: “Er hynny, roedd yn rhaid inni lawenhau a bod yn llawen, oherwydd yr oedd y brawd hwn ohonoch wedi marw ac yn fyw eto, yr oedd ar goll, ac fe’i cafwyd. ” (Luc 15.32)

Myfyrdod 4: Rydyn ni’n aml yn ymddwyn fel y mab hynaf, gan roi pwys ar yr hyn nad yw’n bwysig.

Pan ddaw’r mab adref a’r tad yn ei groesawu â phartïon , mae’r teimla brawd hyn ar unwaith ei fod wedi cael cam, am ei fod bob amser yn selog dros nwyddau materol ei dad, ni threuliodd ei etifeddiaeth erioed, ac ni roddodd ei dad y fath blaid iddo erioed. Roedd yn meddwl ei fod yn well am beidio â gwastraffu nwyddau'r etifeddiaeth. Ni allai weld tröedigaeth ei frawd, ni welodd fod y dioddefaint yr aeth drwyddo wedi gwneud iddo weld ei gamgymeriadau. “Ond atebodd yntau wrth ei dad, “Rwyf wedi dy wasanaethu am gynifer o flynyddoedd heb droseddu byth dy drefn, ac ni roddaist erioed blentyn i mi i wneud llawen gyda'm ffrindiau; pan ddaeth y mab hwn i ti, yr hwn a ysodd dy eiddo gydabuteiniaid, lladdwyd i chwi y llo tew." (Luc 15.29-30). Yn yr achos yma, i'r tad, arian oedd y peth lleiaf pwysig, y peth pwysig oedd cael ei fab yn ôl, wedi cael tröedigaeth ac edifeiriol.

Darllenwch hefyd: Ydy gwrando ar gyngor yn dda neu'n beryglus? Gweler myfyrdod ar y pwnc

Myfyrdod 5 – Mae Duw yn caru ei blant sy'n ei wasanaethu'n gyfartal fel y rhai sy'n gweithredu'n groes i'w ewyllys.

Mae'n gyffredin i bobl feddwl mai dim ond pwy bynnag sy'n gweddïo bob dydd, yn mynd i'r Offeren ar y Sul ac yn dilyn gorchmynion Duw yn cael ei garu ganddo. Nid yw hyn yn wir, ac mae'r ddameg hon yn dangos mawredd cariad dwyfol. Mae'r tad yn y ddameg yn dweud wrth ei fab hynaf: “Yna dyma'r tad yn ateb, “Fy mab, rwyt ti gyda mi bob amser; eiddot ti yw'r cyfan sydd gennyf.” (Luc 15.31). Dengys hyn fod y tad yn hynod ddiolchgar i'r mab hynaf, fod ei gariad tuag ato yn anferth, ac ni newidiodd yr hyn a wnaeth dros y mab ieuengaf o gwbl yr hyn a deimlai at yr hynaf. Os oedd y cwbl oedd yn eiddo i'r mab hynaf, dylai yr ieuengaf ennill y nwyddau a gollodd yn ei fywyd yn afradlon. Ond ni fyddai’r tad byth yn gwadu’r croeso a’r cariad i’r ieuengaf. Cyn gynted ag yr ymddangosodd gartref: “A chan godi, aeth at ei dad. Tra oedd yn dal ymhell i ffwrdd, gwelodd ei dad ef a thosturio wrtho, a rhedodd a'i gofleidio a'i gusanu.” (Luc 15.20)

Y testun hwn o Ddameg y Mab Afradlon oeddcyhoeddwyd yn wreiddiol yma ac a addaswyd ar gyfer yr erthygl hon gan WeMystic

Dysgu mwy:

• Myfyrio – 8 ffordd fodern o fod yn fwy ysbrydol
• Myfyrio : Nid yw ffynnu yr un peth â dod yn gyfoethog. Gweld y gwahaniaeth
• Cariad neu atodiad? Mae myfyrdod yn dangos lle mae un yn dechrau a'r llall yn gorffen