हरवलेल्या मेंढीची बोधकथा ही येशूने सांगितलेल्या कथांपैकी एक आहे, जी दोन न्यू टेस्टामेंट सिनोप्टिक गॉस्पेल आणि थॉमसच्या अपोक्रिफल गॉस्पेलमध्ये देखील दिसते. संदेश देण्यासाठी किंवा धडा शिकवण्यासाठी येशूने दाखल्यांचा वापर केला. हरवलेल्या मेंढराची बोधकथा दाखवते की आपण पापाच्या मार्गावर भटकलो तरीही देव आपल्यावर किती प्रेम करतो. देव नेहमी आपल्याला शोधत असतो आणि जेव्हा त्याच्या “मेंढ्यांपैकी एक” पश्चात्ताप करतो तेव्हा तो आनंदी असतो. देव पापींवर किती प्रेम करतो हे दाखवण्यासाठी येशूने हरवलेल्या मेंढ्यांची कहाणी सांगितली आणि त्याच्याप्रमाणेच पश्चात्ताप करणाऱ्यांना स्वीकारतो. प्रत्येक व्यक्ती देवासाठी आवश्यक आहे. हरवलेल्या मेंढ्यांची बोधकथा आणि त्याचे स्पष्टीकरण जाणून घ्या.

हरवलेल्या मेंढरांची बोधकथा

काही परुशींना येशूने बदनाम केले होते, कारण तो नेहमी पापाच्या जीवनासाठी ओळखल्या जाणार्‍या लोकांभोवती असतो (ल्यूक 15:1-2). त्याची मनोवृत्ती स्पष्ट करण्यासाठी, येशूने हरवलेल्या मेंढराचा दाखला सांगितला.

100 मेंढ्या असलेल्या एका माणसाने पाहिले की एक हरवलेली आहे. म्हणून त्याने आपल्या हरवलेल्या मेंढरांचा शोध घेण्यासाठी इतर 99 जणांना शेतात सोडले. जेव्हा त्याला ते सापडले तेव्हा तो खूप आनंदी झाला, त्याने मेंढरांना खांद्यावर ठेवले आणि घरी गेला (लूक 15:4-6). परत आल्यावर, त्याने आपल्या मित्रांना आणि शेजाऱ्यांना त्याच्याबरोबर आनंद साजरा करण्यासाठी बोलावले की त्याला त्याची हरवलेली मेंढी सापडली आहे.

येशू म्हणाला की स्वर्गात एक मेजवानी देखील आहे जेव्हा पापी पश्चात्ताप करतो (ल्यूक 15:7) . मोक्षज्यांना पश्चात्ताप करण्याची गरज नाही अशा 99 नीतिमान लोकांपेक्षा एका पाप्याचा आनंद साजरा करण्याचे मोठे कारण आहे.

येथे क्लिक करा: बोधकथा म्हणजे काय हे तुम्हाला माहीत आहे का? या लेखात शोधा!

हरवलेल्या मेंढ्यांच्या बोधकथेचे स्पष्टीकरण

येशूने सांगितले की तो चांगला मेंढपाळ आहे (जॉन 10:11). आम्ही ख्रिस्ताची मेंढरे आहोत. जेव्हा आपण पाप करतो तेव्हा दृष्टांतातील मेंढरांप्रमाणे आपण देवापासून दूर जातो आणि हरवून जातो. एकटे असल्यामुळे आम्हाला परतीचा मार्ग सापडत नव्हता. या कारणास्तव, येशू आम्हाला भेटण्यासाठी, आम्हाला वाचवण्यासाठी बाहेर गेला. जेव्हा आपण त्याच्यावर विश्वास ठेवतो, तेव्हा आपल्याला देवाच्या घराकडे परत नेले जाते.

परूशी लोकांचा असा विश्वास होता की जे नीतिमान जीवन जगतात तेच देवाच्या लक्ष देण्यास पात्र आहेत. तथापि, विचारलेल्या मेंढराच्या दाखल्याने हे दाखवून दिले की देव पापींवर प्रेम करतो. कथेतील माणूस जसा आपल्या मेंढ्या शोधत गेला, त्याचप्रमाणे देव भटकलेल्यांचा शोध घेतो, त्याला हरवलेल्या मेंढरांना वाचवायचे आहे.

जे लोक येशूचे अनुसरण करत होते ते अनेकदा पापी होते, पण त्यांनी त्यांच्या चुका ओळखल्या आणि त्यांना त्यांच्याबद्दल वाईट वाटले. परुश्यांसारखे नाही, ज्यांना असे वाटते की ते नीतिमान आहेत आणि त्यांना पश्चात्ताप करण्याची गरज नाही. येशूने देखाव्यापेक्षा पश्चात्तापाला अधिक महत्त्व दिले (मॅथ्यू 9:12-13). त्याचे येणे हरवलेल्यांना वाचवण्यासाठी होते, न्याय आणि निंदा करण्यासाठी नाही.

हरवलेली मेंढी शोधणे खूप आनंद देते. स्वार्थी अंतःकरणाला सर्व लक्ष स्वतःवर केंद्रित करावे असे वाटते, परंतु ज्यांना इतरांचे दुःख दिसतेइतरांना अशा व्यक्तीच्या पुनर्प्राप्तीबद्दल आनंद होतो जो पुनर्प्राप्त करता येत नाही. त्यामुळे हरवलेल्या मेंढरांना परत मिळवून देणार्‍या माणसाचे मित्र आणि शेजारी होते आणि पश्चात्ताप करणार्‍या पाप्याबद्दल स्वर्ग आनंदित होतो. स्वार्थासाठी जागा नाही, फक्त पार्टी करण्यासाठी.

एकप्रकारे, आम्ही सर्व एकेकाळी हरवलेल्या मेंढ्या होतो. आपण आधीच देवापासून भरकटलो आहोत आणि त्याने आपल्याला प्रेमाने त्याच्या बाजूला परत आणले आहे. म्हणून, आपणही जगभरात हरवलेल्या मेंढरांचा शोध घेऊन प्रेमाने सहकार्य केले पाहिजे. हा एक अतिशय महत्त्वाचा संदेश आहे जो येशू त्या काळातील धार्मिक लोकांच्या मनात चिन्हांकित करू इच्छित होता.

अधिक जाणून घ्या :

• याचे स्पष्टीकरण जाणून घ्या चांगल्या शोमरीटनची बोधकथा
• राजाच्या पुत्राच्या विवाहाची बोधकथा शोधा
• टेरेस आणि गव्हाच्या बोधकथेचा अर्थ शोधा