A theorie van de zevens maakt deel uit van de antroposofie, een gedachtegang die door de filosoof Rudolff Steiner in het leven is geroepen. Deze gedachtegang gaat ervan uit dat er een soort "levenspedagogie" bestaat, die volgens Steiner verschillende gebieden van het leven omvat, zoals onderwijs, gezondheid, landbouw, enz. Dit is de gedachtegang die begrijpt dat De mens moet zichzelf kennen om het Universum, waarvan wij deel uitmaken, te kennen. We zijn allemaal sterrenstof, nietwaar?

Volgens de filosoof is antroposofie "een weg van kennis die het spirituele van de menselijke entiteit naar het spirituele van het universum wil brengen."

Met elke cyclus die voorbijgaat, leren we onder andere groeien, naar de wereld te kijken, een ander lichaam te hebben, intens te leven, te trouwen. De wereld en haar fasen stromen zo dat cycli plaats maken voor andere en zo verder tot onze laatste adem. Het getal 7 wordt in deze context niet alleen gezien als een belangrijk getal voor numerologie en mystiek, Steiner bestudeerde ook zijnwetenschappelijk effect op ons leven en lichaam.

Levenscycli en de septenaire theorie

De theorie van de zevens is ontstaan uit de observatie van de ritmes van de natuur en de natuur zelf in de zin van het leven. Volgens de theorie, het leven is verdeeld in fasen van zeven jaar - Door deze theorie is het mogelijk de cyclische toestand van het menselijk leven beter te begrijpen. In elke fase voegen we meer kennis toe aan ons leven en zoeken we nieuwe uitdagingen.

De theorie van de zevens kan echter alleen worden opgevat als een systemische metafoor, we weten immers dat mensen in de loop der eeuwen veranderen en dat de menselijke ontwikkeling steeds sneller verloopt. Het organisme van de mens is meer aangepast, waardoor misschien niet alle beschrijvingen van de stadia (zevens) zinvol zijn. Toch is de theorie nog steeds actueel. Vandaag kunnen we zeggen dat deZevende jaren bestaan niet meer precies uit zeven jaar chronologische tijd, maar uit elke cyclus van X jaar.

De zevens van het lichaam

De eerste drie levenscycli, 0 tot 21 jaar Dit is de periode waarin de fysieke rijping van het lichaam en de vorming van de persoonlijkheid plaatsvinden.

De zevens van de ziel

De drie volgende cycli, van de 21 tot 42 jaar Het is in deze periode dat we de basiservaringen die we hebben meegemaakt te boven komen. In deze periode voegen we ons in de maatschappij en maken we keuzes op welk gebied we gaan werken, of we gaan trouwen, of we meer of minder bij ons gezin gaan wonen.

Laatste jaren zeventig

Alleen na 42 We hebben de laatste zevens bereikt. Ze gebeuren alleen als we voorbereid zijn op de opgaan in het leven met diepgang, volwassenheid en spiritualiteit.

De levensfasen: kunt u ze herkennen?

Hieronder leert u over elk van de zevens van de theorie, zodat u kunt nadenken over en inzicht krijgen in de cycli van het leven:

0 tot 7 jaar oud - Het nest

De eerste cyclus is de vroege kindertijd. Dit is de fase van individuatie. Hier vindt de opbouw plaats van ons lichaam, dat al gescheiden is van onze moeder, en van onze geest en persoonlijkheid.

In deze periode is het belangrijk om vrije beweging, spel en rennen te ervaren. Het kind moet zowel zijn lichaam als zijn grenzen kennen. Hier moet het zijn perceptie van de wereld vormen. Daarom is in deze periode de fysieke ruimte belangrijk, evenals de ruimte voor geestelijk leven en denken.

7 tot 14 jaar - Gevoel van eigenwaarde, gezag van de ander

Het tweede decennium maakt een diepgaand ontwaken van het zelfgevoel mogelijk. De organen die zich in deze fase ontwikkelen zijn de longen en het hart.

Het is in deze fase dat het gezag van ouders en leerkrachten een belangrijke rol gaat spelen, aangezien zij de bemiddelaars zullen zijn van de wereld waarin het kind zal worden opgenomen. Het is echter belangrijk om na te gaan of een overdreven gezag het kind een wrede en zware kijk op de wereld zal geven.

Als het gezag en de eisen van ouders en leraren echter vloeiender en zonder weerklank zijn, zal het kind denken dat de wereld bevrijdend is, en dit zal ertoe leiden dat het gevaarlijke gedrag niet geremd wordt. Het is dus de rol van de volwassenen om het beeld van de wereld dat het kind zal hebben te bepalen.

14 tot 21 jaar oud - Identiteitscrisis

In deze fase van puberteit en adolescentie wordt de zoektocht naar vrijheid ervaren. Het is de fase waarin je niet wilt dat ouders, leraren en andere volwassenen aan je trekken. Hier is het lichaam al gevormd en vinden de eerste uitwisselingen met de maatschappij plaats.

Als we in deze periode aankomen, heeft het lichaam niet meer zoveel ruimte nodig om zich voort te bewegen en krijgt 'ruimte' nu een andere betekenis, die van de mogelijkheid tot 'zijn'. Dit is de fase waarin we onszelf moeten herkennen en herkend worden. Het is het moment waarop we alles en iedereen in twijfel trekken.

Maar dit is ook de fase van onderscheiding. Dit is het moment waarop de keuzes voor carrière en beroep worden gemaakt. Het is de tijd van het toelatingsexamen voor de universiteit, de eerste baan en het begin van economische vrijheid.

21 tot 28 jaar - Onafhankelijkheid en talentencrisis

Individualiteit wint in dit septenium aan kracht in een poging zichzelf te stabiliseren. Dit is het moment waarop lichamelijke groei tot een einde komt en een proces van spirituele en mentale groei begint.

Het is vaak de tijd waarin je niet meer bij je familie woont en niet meer op school zit.

Dit is een cyclus van emancipatie op alle niveaus. Toch is het een fase waarin anderen een grote invloed hebben op onze besluitvorming, omdat de maatschappij het tempo van ieders leven zal dicteren.

Onze energieën zijn al meer tot rust gekomen en onze plaats in de wereld wordt het hoofddoel. Als we onze doelen niet bereiken, ontstaat er veel angst en frustratie.

28 tot 35 jaar - Existentiële crises

Heb je ooit gehoord van de 30-jarige crisis? Het hoort bij deze periode en er is een verklaring voor het bestaan ervan. In de 5e periode beginnen de crises van het leven. Het is wanneer er een verschuiving van de identiteit plaatsvindt, een vraag naar succes die nog niet is bereikt, en het begin van frustraties en verdriet om de zekerheid dat je niet alles kunt.

Er heerst veel angst en leegte onder degenen die zich in deze fase bevinden. Smaken veranderen en mensen hebben het gevoel elkaar niet te kennen. Ze voelen zich machteloos tijdens deze overgang van jeugd naar volwassenheid, wanneer ze hun impulsiviteit opzij moeten zetten om het leven met meer verantwoordelijkheid tegemoet te treden.

35 tot 42 jaar oud - Crisis van authenticiteit

Deze zin is verbonden met de vorige, waar de existentiële crises beginnen. Hier ervaart men een crisis van authenticiteit die voortkomt uit de reflecties die in de vorige cyclus plaatsvonden.

Dan zoeken we naar de essentie in alles en iedereen, in anderen en in onszelf. Het ritme van geest en lichaam vertraagt, waardoor we gemakkelijker subtielere denkfrequenties kunnen bereiken.

In dit stadium is het heel belangrijk om nieuwe dingen te gaan doen.

42 tot 49 jaar - Altruïsme fase x De expansieve fase willen handhaven

In deze cyclus voelt men een lucht van opluchting, een nieuw begin en wederopstanding. De crisis van de jaren dertig heeft al aan kracht ingeboet en het is het moment waarop men wanhopig op zoek gaat naar nieuwe dingen die het leven zin geven.

Het is de fase waarin men minder weemoedig nadenkt over existentiële vragen en meer handelt. Het is het moment waarop men begint op te lossen wat slecht is opgelost. Soms is het het moment waarop men ontslag neemt uit een baan die men niet kan verdragen, een scheiding aanvraagt of zelfs besluit een kind te krijgen.

Het is wanneer we ons nostalgisch voelen en de herinneringen aan onze adolescentie, aan toen we jong waren, opnieuw willen beleven. Het is een uitdrukking geboren uit angst om ouder te worden.

49 tot 56 jaar - Luisteren naar de wereld

Hier is er de ontwikkeling van de geest. Dit is een positief en vredig septenium. Dit is het moment waarop je beseft dat de energetische krachten weer gecentreerd zijn in het centrale gebied van het lichaam. Het gevoel van ethiek, welzijn, moraliteit en universele en humanistische vragen zijn ook meer aanwezig.

In deze levensfase zijn we ons meer bewust van de wereld en ook van onszelf.

56 jaar en ouder - Fase van abnegatie en wijsheid

Volgens de antroposofie is er vanaf het 56e levensjaar een abrupte verandering in de mens en in zijn verhouding tot de wereld. Deze fase benadrukt een naar binnen keren.

In deze periode is het belangrijk het geheugen te stimuleren en gewoonten te veranderen, want pensionering kan een beperkende tijd zijn, vooral voor degenen die hun leven altijd hebben gericht op hun professionele status en die nu geloven dat ze geen andere manier van zelfontplooiing zullen hebben.

Meer weten:

• 7 wetten van dankbaarheid die je leven zullen veranderen
• Ontdek welke plant rijkdom en voorspoed in je leven aantrekt
• De Kabbalah Levensboom