Teoria e Septenianëve është pjesë e Antroposofisë, një linjë mendimi e krijuar nga filozofi Rudolff Steiner. Kjo linjë kupton se ekziston një lloj “pedagogjie e të jetuarit”, e cila, sipas Shtajnerit, mbulon disa sektorë të jetës, si arsimi, shëndetësia, agronomia, ndër të tjera. Kjo është linja e mendimit që kupton se qeniet njerëzore duhet të njohin veten në mënyrë që të mund të njohin kështu Universin, pjesë e të cilit ne jemi. Ne jemi të gjithë pluhur yjor, apo jo?

Sipas filozofit, Antroposofia është "një rrugë e dijes që dëshiron të sjellë shpirtëroren e entitetit njerëzor në shpirtëroren e universit".

Me çdo cikël që kalon, ne mësojmë të rritemi, të shikojmë botën, të kemi një trup tjetër, të jetojmë intensivisht, të martohemi, ndër të tjera. Bota dhe fazat e saj rrjedhin në atë mënyrë që ciklet ua lënë vendin të tjerëve dhe kështu me radhë deri në frymën tonë të fundit. Numri 7 në këtë kontekst nuk shihet vetëm si një numër i rëndësishëm për numerologjinë dhe misticizmin, Steiner gjithashtu studioi efektin e tij shkencor në jetën dhe trupin tonë.

Ciklet e jetës dhe teoria e septeniumeve

Teoria e septeniumeve u krijua nga vëzhgimi i ritmeve të natyrës dhe i vetë natyrës në kuptimin e jetës. Sipas teorisë, jeta ndahet në faza shtatëvjeçare – numri 7 njihet si një numër mistik ishumë fuqi. Nëpërmjet kësaj teorie është e mundur të kuptohet më lehtë gjendja ciklike e jetës njerëzore. Në secilën nga fazat ne i shtojmë më shumë njohuri jetës sonë dhe kërkojmë sfida të reja.

Megjithatë, teoria e septeniumeve mund të kuptohet vetëm si një metaforë sistematike, në fund të fundit, ne e dimë se njerëzit ndryshojnë gjatë shekujve dhe ai zhvillim Njerëzimi po përshpejtohet. Organizmi i qenieve njerëzore është më i përshtatur, që mund të nënkuptojë se jo të gjitha përshkrimet e fazave (setenianëve) kanë kuptim. Megjithatë, teoria mbetet aktuale. Sot mund të themi se septenianët nuk përbëhen më saktësisht nga shtatë vjet kohë kronologjike, por çdo cikël prej X vitesh.

Septenët e trupit

Tre ciklet e para të jetës, nga 0 deri në 21 vjeç quhen septeniume të trupit. Kjo është periudha në të cilën ndodh maturimi fizik i trupit dhe formimi i personalitetit.

Sethenians e shpirtit

Tri ciklet pasuese, nga 21 deri në 42 vjeç , quhen septenianët e shpirtit. Pikërisht në këtë periudhë ne i kapërcejmë përvojat bazë të jetuara. Në të, ne futemi në shoqëri dhe bëjmë zgjedhje të tilla si se në cilën zonë do të punojmë, nëse do të lidhim një martesë, nëse do të jetojmë pak a shumë me familjen tonë.

Shtatë vitet e fundit

Vetëm pas 42 viteve kemi arritur në shtatë vitet e fundit. Vetëm atandodh kur ne jemi të përgatitur për zhytje në jetë me thellësi, pjekuri dhe shpirtërore.

Fazat e jetës: a mund ta identifikoni atë?

Më poshtë do të njiheni secili nga shtatë vitet e teorisë, duke ju lejuar kështu të reflektoni dhe kuptoni ciklet e jetës:

0 deri në 7 vjeç – Foleja

Cikli i parë është fëmijëria e hershme. Këtu është faza e individualizimit. Është kur ndërtohet trupi ynë, i cili tashmë është ndarë nga nëna jonë, dhe mendja dhe personaliteti ynë.

Në këtë vit të shtatëmbëdhjetë, është e rëndësishme të jetojmë lirshëm, të luajmë dhe të vrapojmë. Fëmija duhet të njohë trupin e tij, si dhe kufijtë e tij. Ajo do të duhet të formojë perceptimet e saj për botën këtu. Prandaj në këtë periudhë shtatëvjeçare është e rëndësishme hapësira fizike, si dhe hapësira për të jetuar dhe menduar shpirtëror.

7 deri në 14 vjeç – Ndjenja e vetes, autoriteti i tjetrit

Septeniumi i dytë që po jetojmë është ai që lejon një zgjim të thellë të ndjenjave të veta. Organet që zhvillohen në këtë fazë janë mushkëritë dhe zemra.

Pikërisht në këtë fazë, autoriteti i prindërve dhe gjithashtu i mësuesve merr një rol të rëndësishëm, pasi ata do të jenë ndërmjetësuesit e botës. në të cilën do të futet fëmija. Megjithatë, është e rëndësishme të verifikohet se autoriteti i tepruar do ta bëjë fëmijën të ketë një pikëpamje mizore dhe të rëndë për botën.

Megjithatë, nëse autoriteti dhe përgjegjësia e prindërve dhemësuesi është më fluid dhe pa rezonancë, fëmija do të mendojë se bota është liridashëse dhe kjo do të parandalojë frenimin e sjelljeve të rrezikshme. Prandaj, është roli i të rriturve të përcaktojnë imazhin e botës që do të ketë fëmija.

14 deri në 21 vjeç – Kriza e identitetit

Në këtë fazën, pubertetin dhe adoleshencën, njeriu jeton kërkimin e lirisë. Është faza ku nuk dëshironi që prindërit, mësuesit dhe të rriturit e tjerë t'ju zgjedhin. Këtu trupi është formuar tashmë dhe këtu ndodhin shkëmbimet e para me shoqërinë.

Kur arrin këtë moshë, trupi nuk ka më nevojë për aq shumë hapësirë ​​për lëvizje dhe 'hapësira' tani ka një kuptim tjetër, që të mundësisë së 'qenies'. Kjo është faza ku ju duhet të njiheni dhe të njiheni. Është momenti kur çdo gjë dhe të gjithë vihen në dyshim.

Por kjo është edhe faza e dallimit. Është kur bëhen zgjedhjet e karrierës dhe profesionit. Është koha e provimeve pranuese në fakultet, puna e parë dhe fillimi i lirisë ekonomike.

21 deri në 28 vjeç – Kriza e pavarësisë dhe talenteve

Individualiteti fiton forcë këtë periudhë shtatëvjeçare në përpjekje për të stabilizuar. Është kur ka një fund të rritjes trupore dhe fillon një proces i rritjes shpirtërore dhe mendore.

Shpesh është koha kur nuk jetoni më me familjen tuaj dhe kur nuk jeni më në shkollë, kështu që një cikli i punësimit,vetë-edukimi dhe zhvillimi i talenteve tuaja.

Ky është një cikël emancipimi në të gjitha nivelet. Megjithatë, është një fazë në të cilën të tjerët ndikojnë shumë në vendimmarrjen tonë, pasi shoqëria do të diktojë ritmin e jetës së çdo personi.

Në këtë periudhë shtatëvjeçare, vlerat, mësimet e jetës dhe të mësuarit fillojnë të kenë më shumë sens. Energjitë tona janë më të paqësuara dhe të kesh vendin tonë në botë bëhet objektivi kryesor. Kur qëllimet nuk arrihen, krijohen shumë ankth dhe zhgënjim.

28 deri në 35 vjeç – Krizat ekzistenciale

A keni dëgjuar për krizën 30 vjeçare ? Sepse ajo është pjesë e kësaj të shtatëmbëdhjetë dhe ka një shpjegim për ekzistencën e saj. Në septenin e 5-të fillojnë krizat e jetës. Është kur ka një lëkundje identiteti, kërkesa për sukses të pa arritur ende dhe fillimi i frustrimeve dhe trishtimit për të qenë i sigurt se nuk mund të bësh gjithçka.

Ka shumë ndjenjë të ankth dhe zbrazëti mes atyre që janë në këtë fazë. Shijet ndryshojnë dhe njerëzit kanë ndjenjën se nuk e njohin njëri-tjetrin. Ata ndihen të pafuqishëm gjatë këtij kalimi nga rinia në pjekuri, kur duhet të lënë mënjanë impulsivitetin e tyre për të filluar ta përballojnë jetën me më shumë përgjegjësi.

35 deri në 42 vjeç – Kriza e autenticitetit

Kjo fjali lidhet me atë të mëparshmen, ku fillojnë krizat ekzistenciale. Këtu ka një krizë autenticiteti të krijuar ngareflektimet që kanë ndodhur në ciklin e mëparshëm.

Kjo është kur njeriu kërkon thelbin në gjithçka dhe në këdo, tek të tjerët dhe tek ne. Ka një ngadalësim të ritmit të mendjes dhe trupit, gjë që e bën më të lehtë arritjen e frekuencave më delikate të mendimit.

Në këtë fazë është shumë e rëndësishme të kërkoni gjëra të reja për të bërë.

6> 42 deri në 49 vjeç – Faza e altruizmit x Dëshira për të ruajtur fazën e zgjeruar

Në këtë cikël njeriu ndjen një ajër lehtësimi, fillimi të ri dhe ringjallje. Kriza e viteve tridhjetë tashmë ka humbur forcën dhe është momenti kur njerëzit kërkojnë me dëshpërim gjëra të reja që do ta bëjnë jetën kuptimplotë.

Është faza kur njeriu mendon me më pak melankoli për pyetjet ekzistenciale dhe nëse vepron më shumë. Pikërisht atëherë fillon të zgjidhet ajo që ishte e pazgjidhur. Ndonjëherë është kur njerëzit japin dorëheqjen nga një punë që nuk e durojnë, kërkojnë divorc apo edhe vendosin të kenë një fëmijë.

Është kur ndihemi nostalgjikë dhe duam të rijetojmë kujtimet e adoleshencës, kur ishim të rinj. Është një frazë që vjen nga frika e plakjes.

49 deri në 56 vjeç – Të dëgjosh botën

Këtu është zhvillimi i shpirtit. Kjo është një shtatëmbëdhjetë pozitive dhe paqësore. Pikërisht atëherë e kuptoni se forcat e energjisë janë të përqendruara përsëri në rajonin qendror të trupit. Shfaqen edhe ndjenja e etikës, mirëqenies, moralit dhe çështjeve universale e humanistenë dëshmi më të mëdha.

Në këtë fazë të jetës ne jemi më të vetëdijshëm për botën dhe gjithashtu për veten tonë.

56 vjet e tutje – Faza e vetëmohimit dhe e mençurisë

Sipas Antroposofisë, pas vitit të 56-të të jetës ka një ndryshim të papritur tek njerëzit dhe në mënyrën se si ata lidhen me botën. Kjo fazë tregon një rikthim tek vetja.

Në këtë vit të shtatëmbëdhjetë, është e rëndësishme të stimuloni kujtesën dhe të ndryshoni zakonet. Kjo sepse periudha e pensionit mund të jetë diçka kufizuese, veçanërisht për ata që e kanë fokusuar gjithmonë jetën e tyre në statusin profesional dhe që tani besojnë se nuk do të kenë asnjë mënyrë tjetër për t'u vetë-realizuar.

Mësoni më shumë:

• 7 ligje të mirënjohjes që do të ndryshojnë jetën tuaj
• Zbuloni se cila bimë tërheq pasuri dhe prosperitet në jetën tuaj
• Pema e jetës Kabala