Στις επίσημες στιγμές, μόνο η θεία Χάρη έχει τη δύναμη να ευλογεί και να προστατεύει. Όταν η θλίψη είναι σε εξέλιξη, απλώς φωνάξτε στον Κύριο και μην ξεχνάτε ποτέ τα θαύματά Σας.

Τα λόγια σοφίας στον Ψαλμό 77

Διαβάστε με πίστη και προσοχή:

Φωνάζω στον Θεό για βοήθεια- φωνάζω στον Θεό να με ακούσει.

Όταν βρίσκομαι σε θλίψη, αναζητώ τον Κύριο- τη νύχτα απλώνω τα χέρια μου αδιάκοπα- η ψυχή μου είναι απαρηγόρητη!

Σε θυμάμαι, Θεέ μου, και αναστενάζω- αρχίζω να διαλογίζομαι, και το πνεύμα μου λιποθυμά.

Δεν μου επιτρέπετε να κλείσω τα μάτια μου- είμαι τόσο ανήσυχος που δεν μπορώ να μιλήσω.

Σκέφτομαι συνέχεια τις μέρες που πέρασαν, τα χρόνια που πέρασαν,

Τη νύχτα θυμάμαι τα τραγούδια μου. Η καρδιά μου διαλογίζεται και το πνεύμα μου ζητάει:

Θα μας απορρίψει ο Κύριος για πάντα; Θα μας δείξει ποτέ ξανά την εύνοιά του;

Χάθηκε η αγάπη σας για πάντα; Τελείωσε η υπόσχεσή σας;

Μήπως ο Θεός ξέχασε να είναι ελεήμων; Μήπως ο θυμός του συγκράτησε την ευσπλαχνία του;

Τότε σκέφτηκα: "Ο λόγος του πόνου μου είναι ότι η δεξιά του Υψίστου δεν ενεργεί πλέον".

Θα θυμηθώ τα έργα του Κυρίου- θα ανακαλέσω τα αρχαία θαύματά σας.

Θα συλλογίζομαι όλα τα έργα σου και θα εξετάζω όλες τις πράξεις σου.

Οι δρόμοι σου, Θεέ μου, είναι άγιοι- ποιος θεός είναι τόσο μεγάλος όσο ο Θεός μας;

Είσαι ο Θεός που κάνει θαύματα- δείχνεις τη δύναμή σου ανάμεσα στους λαούς.

Με τον ισχυρό σου βραχίονα λύτρωσες τον λαό σου, τους απογόνους του Ιακώβ και του Ιωσήφ.

Τα νερά σε είδαν, Θεέ μου, τα νερά σε είδαν και ταράχτηκαν- ακόμη και τα βάθη έτρεμαν.

Τα σύννεφα έριχναν βροχή, οι βροντές αντηχούσαν στους ουρανούς- τα βέλη σας έσκαγαν προς κάθε κατεύθυνση.

Μέσα στον ανεμοστρόβιλο οι βροντές σου βρόντηξαν, οι αστραπές σου φώτισαν τον κόσμο- η γη έτρεμε και σείστηκε.

Το μονοπάτι σου πέρασε μέσα από τη θάλασσα, ο δρόμος σου μέσα από ισχυρά νερά, και κανείς δεν είδε τα ίχνη σου.

Οδήγησες τον λαό σου σαν κοπάδι από το χέρι του Μωυσή και του Ααρών.

Ερμηνεία του Ψαλμού 77

Η ομάδα μας έχει ετοιμάσει μια λεπτομερή ερμηνεία του Ψαλμού 77. Διαβάστε την προσεκτικά:

Στίχοι 1 και 2 - Φωνάζω στον Θεό για βοήθεια

"Φωνάζω στον Θεό για βοήθεια- φωνάζω στον Θεό να με ακούσει. Όταν βρίσκομαι σε δυστυχία, αναζητώ τον Κύριο- τη νύχτα απλώνω τα χέρια μου ακατάπαυστα- η ψυχή μου είναι απαρηγόρητη!"

Αντιμέτωπος με μια στιγμή απελπισίας και πόνου, ο ψαλμωδός απλώνει τα χέρια του, παραπονιέται και φωνάζει για βοήθεια αναφερόμενος στον Θεό. Εν μέσω τόσο μεγάλης θλίψης, όλα όσα είχε ακούσει κάποτε για τον Κύριο αντιπαραβάλλονταν με την πραγματικότητα του πόνου του- και όσο περισσότερο το σκεφτόταν ο ψαλμωδός, τόσο περισσότερο θλιβόταν.

Στίχοι 3 έως 6 - Σε θυμάμαι, Θεέ μου

"Σε θυμάμαι, Θεέ μου, και αναστενάζω- αρχίζω να συλλογίζομαι και το πνεύμα μου λιποθυμάει. Δεν μου επιτρέπεις να κλείσω τα μάτια μου- είμαι τόσο ανήσυχος που δεν μπορώ να μιλήσω. Μένω στις μέρες που πέρασαν, στα χρόνια που πέρασαν- τη νύχτα ανακαλώ τα τραγούδια μου. Η καρδιά μου συλλογίζεται και το πνεύμα μου ζητάει:"

Χωρίς να μπορεί να κοιμηθεί, ο Ασσάφ, ο ψαλμωδός, περνάει όλη τη νύχτα σκεπτόμενος την τρέχουσα κατάστασή του και τα γεγονότα του παρελθόντος- αλλά θυμάται ότι μέσα σε τόσα πολλά που έχει περάσει, η στροφή στον Θεό ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα που του είχε συμβεί.

Εδάφια 7 έως 9 - Έχει ξεχάσει ο Θεός να είναι ελεήμων;

"Θα μας απορρίψει ο Κύριος για πάντα; Δεν θα μας δείξει ποτέ ξανά την εύνοιά του; Εξαφανίστηκε για πάντα η αγάπη του; Τελείωσε η υπόσχεσή του; Ξέχασε ο Θεός να είναι φιλεύσπλαχνος; Στην οργή του συγκράτησε την ευσπλαχνία του;"

Σε βαθιά απελπισία, ο ψαλμωδός αρχίζει να αναρωτιέται αν, κατά τύχη, ο Θεός τον είχε εγκαταλείψει- και αναρωτιέται αν, μια μέρα, θα είναι και πάλι ελεήμων.

Εδάφια 10 έως 13 - Θα θυμάμαι τα έργα του Κυρίου

"Τότε σκέφτηκα: "Ο λόγος της θλίψης μου είναι ότι το δεξί χέρι του Υψίστου δεν ενεργεί πια. Θα θυμηθώ τα έργα του Κυρίου- θα ανακαλέσω τα αρχαία σου θαύματα. Θα διαλογιστώ σε όλα τα έργα σου και θα σκεφτώ όλες τις πράξεις σου. Οι δρόμοι σου, Θεέ μου, είναι άγιοι. Ποιος θεός είναι τόσο μεγάλος όσο ο Θεός μας;".

Σε αυτούς τους στίχους, ο ψαλμωδός αποφασίζει να απομακρυνθεί από τον πόνο του και να στρέψει την προσοχή του στα έργα και τα θαύματα του Θεού. Με το ερώτημα "ποιος θεός είναι τόσο μεγάλος όσο ο Θεός μας;", ο Ασάφ υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι κανένας άλλος θεός δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Ύψιστο.

Εδάφια 14 έως 18 - Η γη σείστηκε και έτρεμε

"Εσύ είσαι ο Θεός που κάνει θαύματα- δείχνεις τη δύναμή σου ανάμεσα στους λαούς. Με το δυνατό σου χέρι λύτρωσες το λαό σου, τους απογόνους του Ιακώβ και του Ιωσήφ. Τα νερά σε είδαν, Θεέ μου, τα νερά σε είδαν και σπαρταρούσαν- ακόμη και τα βάθη έτρεμαν. Τα σύννεφα έριξαν βροχή, οι βροντές χτύπησαν στους ουρανούς- τα βέλη σου έλαμψαν προς κάθε κατεύθυνση. Μέσα στον ανεμοστρόβιλο οι βροντές σου χτύπησαν, οιΚεραυνοί έλαμψαν πάνω από τον κόσμο- η γη έτρεμε και σείστηκε".

Μετά από τόσα ερωτήματα, ο ψαλμωδός στρέφεται στην κυριαρχία του Θεού, ιδίως όσον αφορά τον έλεγχο της φύσης. Ο Παντοδύναμος είναι Εκείνος που κυριαρχεί στους ουρανούς, στη γη και στις θάλασσες.

Στίχοι 19 και 20 - Ο δρόμος σου πέρασε μέσα από τη θάλασσα

"Το μονοπάτι σου πέρασε μέσα από τη θάλασσα, ο δρόμος σου μέσα από τα ισχυρά νερά, και κανείς δεν είδε τα ίχνη σου. Οδήγησες το λαό σου σαν κοπάδι από το χέρι του Μωυσή και του Ααρών".

Σε αυτούς τους τελευταίους στίχους, υπάρχει μια συσχέτιση του Κυρίου ως Κυρίου των υδάτων, τα οποία δεν αποτελούν απειλή για τον Παντοδύναμο, αλλά μάλλον ένα μονοπάτι μέσω του οποίου μπορεί να ταξιδέψει.

Μάθετε περισσότερα :

• Το νόημα όλων των Ψαλμών: συγκεντρώσαμε τους 150 ψαλμούς για εσάς
• Μενταγιόν Aquamarine: θεραπεύει κάθε συναισθηματική αγωνία και πόνο
• Οι πόνοι του οικογενειακού κάρμα είναι οι πιο έντονοι, ξέρετε γιατί;