Ynhâldsopjefte
Op plechtige mominten hat allinich godlike genede de krêft om te segenjen en te beskermjen. As de ellinde op it oerflak leit, rop dan mar ta de Heare en ferjit jo wûnders noait.
De wurden fan wiisheid út Psalm 77
Lês mei leauwen en oandacht:
Ik rop ta God om help; Ik rop ta God om my te hearren.
As ik yn need bin, sykje ik de Heare; nachts stek ik sûnder ophâlden de hannen út; myn siel is net te treast!
Ik tink oan dy, o God, en ik suchtsje; Ik begjin te meditearjen, en myn geast ferfalt.
Jo litte my de eagen net slute; Ik bin sa ûnrêstich dat ik net prate kin.
Ik tink oan dagen foarby, jierren lang;
Nachts tink ik oan myn lieten. Myn hert meditearret, en myn geast freget:
Sil de Heare ús foar altyd ôfwize? Sil er ús noait wer syn geunst sjen litte?
Is syn leafde foar altyd ferdwûn? Is syn belofte foarby?
Is God fergetten om barmhertich te wêzen? Hat er yn syn lilkens syn meilijen bedrige?
Doe tocht ik: “De reden foar myn pine is dat de rjochterhân fan de Allerheechste net mear docht.”
Ik sil it ûnthâlde oan de dieden fan 'e Heare; Ik sil tink oan jo wûnders fan âlds.
Ik sil neitinke oer al jo wurken en beskôgje al jo dieden.
Jo wegen, o God, binne hillich. Hokker god is sa grut as ús God?
Jo binne de God dy't wûnders docht; do litst dyn macht sjen ûnder de folken.
Mei dyn sterke earmJo hawwe jins folk rêden, de neiteam fan Jakob en Jozef.
De wetters seagen Jo, o God, de wetters seagen Jo en wreiden; sels de ôfgrûnen huveren.
De wolken foelen rein, tonger klonk yn 'e himel; dyn pylken flitsen yn alle rjochtingen.
Yn 'e warrelwyn rommele dyn tonger, dyn bliksem ferljochte de wrâld; de ierde skodde en skodde.
Jo paad gyng troch de see, Jo paad troch machtige wetters, en gjinien seach Jo fuotprinten.
Jo lieten jo folk as in keppel troch it paad. fan Mozes en Aäron.
Sjoch ek Psalm 35 - Psalm fan 'e leauwige dy't leaut yn godlike gerjochtichheidYnterpretaasje fan Psalm 77
Us team hat in detaillearre ynterpretaasje fan Psalm 77 taret. Lês mei oandacht:
Sjoch ek: Psalm 138 - Ik sil jo priizgje mei myn hiele hertFersen 1 en 2 – Ik rop nei God om help
“Ik rop nei God om help; Ik rop nei God om my te hearren. As ik yn need bin, siikje ik de Heare; nachts stek ik sûnder ophâlden de hannen út; myn siel is net te treastlik!”
Foar in momint fan wanhoop en lijen stekt de psalmist de hannen út, klaget en ropt om help by it ferwizen fan God. Yn 'e midden fan safolle ellinde, alles wat er hearde oer de Heare op in dei kontrast mei syn lijen realiteit; en hwat mear de psalmist deroer tocht, hwat mear noed hy waard.
Fersen 3 oant 6 – Ik tink oan dy, o God
“Ik tink oan dy, o God, en suchtsje; Ik begjin te meditearjen, en myn geastflauwt. Dou litst my de eagen net ticht; sa ûnrêstich bin ik dat ik net prate kin. Ik tink oan 'e dagen foarby, de jierren lang; nachts tink ik oan myn lieten. Myn hert meditearret, en myn geast freget:”
Net yn steat om te sliepen, Asaf, de psalmist, tinkt de hiele nacht oer syn hjoeddeistige situaasje en ferline foarfallen; mar hy wit noch dat, midden yn safolle dat er meimakke hie, it wendjen nei God it kostberste ding wie dat him barde.
Fersen 7 oant 9 – Hat God fergetten om barmhertich te wêzen?
“Sil de Heare ús foar altyd ôfwize? Sil er ús noait wer syn geunst sjen litte? Is dyn leafde foar altyd fuort? Is jo belofte foarby? Hat God fergetten om barmhertich te wêzen? Hat er yn syn grime syn meilijen tsjinhâlden?”
Yn djippe wanhoop begjint de psalmist him ôf te freegjen oft God him tafallich opjûn hie; en freget oft Hy op in dei wer barmhertichheid sjen soe.
Fersen 10 oant 13 – Ik sil de dieden fan de Heare ûnthâlde
“Doe tocht ik: “De reden foar myn pine is dat myn rjochterhân fan 'e Allerheechste net mear is." Ik sil tinke oan 'e dieden des Heare; Ik sil jo âlde wûnders ûnthâlde. Ik sil meditearje oer al jo wurken en beskôgje al jo dieden. Jo wegen, o God, binne hillich. Hokker god is sa grut as ús God?”
Yn dizze fersen beslút de psalmist him fan syn pine ôf te kearen en it fokus oer te bringen op de wurken en wûnders fanGod. By de fraach "hokker god is sa grut as ús God?", tinkt Asaf dat gjin oare god mei de Allerheechste fergelike wurde kin.
Fersen 14 oant 18 – De ierde skodde en skodde
"Jo binne de God dy't wûnders docht; do litst dyn macht sjen ûnder de folken. Mei jo sterke earm hawwe jo jo folk ferlost, de neiteam fan Jakob en Jozef. De wetters seagen dy, o God, de wetters seagen dy en wreiden; sels de ôfgrûnen skodden. De wolken foelen rein, tonger klonk yn 'e himel; dyn pylken flitsen yn alle rjochtingen. Yn 'e warrelwyn rommele dyn tonger, dyn bliksem ferljochte de wrâld; de ierde trille en trille.”
Nei safolle fragen keart de psalmist him nei de soevereiniteit fan God, benammen oangeande de behearsking fan de natuer. De Almachtige is Hy dy't hearsket oer de himel, de ierde en de seeën.
Sjoch ek: Psalm 132 - Dêr sil ik de krêft fan David opkomme litteFersen 19 en 20 - Jo paad gie troch de see
"Jo paad gie troch de see, jo paad troch de machtige wetters, en gjinien seach dyn fuotprinten. Jo hawwe jins folk as in keppel brocht troch de hân fan Mozes en Aäron.”
Yn dizze lêste fersen is der in assosjaasje fan de Heare as hear fan de wetters; dy't gjin bedriging foar de Almachtige foarmje, mar in paad dêr't Hy trochrinne kin.
Lear mear :
- De betsjutting fan alle psalmen : wy hawwe de 150 psalmen foar jo sammele
- Aquamarijn hanger: healing allemosjonele pine en pine
- De pine fan famyljekarma is de meast akute. Witte jo wêrom?