مزمور 144 بسیار جامع، حاوی آیات ستایش خداوند است و در عین حال خواستار سعادت و فراوانی ملتش است. در این آهنگ، ما همچنین دعوت شده ایم تا در مورد خوبی های خداوند، و توانایی او در حفظ خلقت و تامین نیازهای فرزندانش فکر کنیم.

مزمور 144 — باشد که صلح حفظ شود

برخلاف مزمورهای قبلی، مزمور 144 به نظر می رسد که توسط داوود در زمانی پس از آزار و شکنجه شائول نوشته شده باشد. این بار، پادشاه از مشکلات کشورهای همسایه (به ویژه فلسطینیان) ناامید شده است. اما با این حال، او خداوند را می ستاید و در برابر شکنجه گرانش دعا می کند.

علاوه بر این، داوود می داند که با داشتن خداوند در کنار او، پیروزی قطعی است. و سپس برای سعادت پادشاهی خود دعا می کند.

پربارک باد، صخره من، که دستانم را برای نبرد و انگشتانم را برای جنگ می آموزد؛

مهربانی و قدرت من. عقب نشینی بلند من و تو نجات دهنده منی. سپر من، که بر او اعتماد دارم، که قوم مرا تحت فرمان من می‌سازد.

خداوندا، انسان چیست که او را می‌شناسی، و پسر انسان که او را گرامی می‌داری؟

انسان؟ شبیه باطل است; روزهای او مانند سایه ای گذرا است.

خداوندا، آسمان هایت را نازل کن و فرود آی. کوه ها را لمس کنید تا دود کنند. تیرهای خود را بفرست و آنها را بکش.

دستهایت را از بالا دراز کن. مرا تحویل بده، ومرا از آبهای بسیار و از دست کودکان غریب نجات ده،

که دهانشان باطل می گوید و دست راستشان دست راست باطل است.

خدایا برای تو آواز خواهم خواند. یک آهنگ جدید; با مزمور و ساز ده سیم برای تو ستایش خواهم کرد؛

برای تو که پادشاهان را نجات می دهی و بنده خود داود را از شمشیر شیطانی نجات می دهی.

رهایی بخش. مرا از دست کودکان غریب رهایی بخش، که دهانشان باطل می گوید و دست راستشان دست راست گناه است،

تا فرزندان ما مانند گیاهانی باشند که در جوانی روییده اند. تا دخترانمان مانند سنگ‌های گوشه‌ای باشند که به سبک قصر تراشیده شده‌اند؛

تا انبارهای ما از هر چیزی پر شود. تا گله‌های ما هزاران و ده‌ها هزار در کوچه‌های ما تولید کنند.

تا گاوهای ما برای کار نیرومند باشند. به طوری که نه دزدی، نه رفت و آمد، نه فریاد در خیابان های ما وجود دارد. خوشا به حال مردمی که خدایشان خداوند است.

تفسیر مزمور 144

در ادامه، با تفسیر آیات مزمور 144 کمی بیشتر توضیح دهید. با دقت بخوانید!

آیات 1 و 2 – متبارک باد صخره من خداوند

«مبارک باد خداوند صخره من که به دستان من جنگیدن و انگشتانم را به جنگ می آموزد. جنگ ; خیرخواهیقدرت من و من عقب نشینی بلند من و تو نجات دهنده منی. سپر من، که به او اعتماد دارم، که قوم مرا تحت فرمان من می‌سازد.

مزمور 144 با مفهومی نظامی آغاز می‌شود و علی‌رغم مخالفت با تعالیم خدا - به دنبال صلح - در اینجا هدف آن دقیقاً تأمین عدالت و عدالت بود. تندرستی. در این دوره مخصوصاً نبردهای زیادی با هدف حفظ یک ملت انجام شد.

و سپس مزمور سرا از خداوند تشکر می کند که به او حیات بخشیده و نیروی لازم برای مبارزه برای نیازمندترین ها و زنده ماندن را به او بخشیده است.

آیات 3 و 4 - انسان مانند باطل است

«خداوندا، انسان چیست که او را می‌شناسی یا پسر انسان که از او مراقبت می‌کنی؟ انسان مانند غرور است; روزهای او مانند سایه‌ای گذرا است.

در این آیات، مزمورنویس اذعان می‌کند که، علی‌رغم تمام «قدرتی» که خدا به انسان‌ها داده است، زندگی ما می‌تواند در یک ضربه انگشت محو شود. و اینکه با وجود ناچیز بودن زندگی انسان، خداوند همیشه مراقب فرزندانش است.

آیات 5 تا 8 - دستان خود را از بالا دراز کن

«پروردگارا، خودت را پایین بیاور. بهشت، و فرود آی. کوه ها را لمس کنید، آنها سیگار خواهند کشید. پرتوهای خود را به ارتعاش درآورید و آنها را از بین ببرید. تیرهایت را بفرست و بکش. دستان خود را از بالا دراز کنید؛ مرا رهایی بخش و از آبهای بسیار و از دست کودکان غریب که دهانشان بیهوده می گوید و دست راست او دست راستباطل».

از سوی دیگر، در این آیات، مزمورنویس با تأکید بر تصویر یک خدای جنگجو، مداخله الهی را درخواست می کند. داوود جشن می گیرد و در برابر دلاوری خداوند شادی می کند. او همچنین دشمنان خود را با بیگانگان، غیرقابل اعتماد - حتی با سوگند، شریک می کند.

آیات 9 تا 15 - برای تو، خدایا، آهنگ جدیدی خواهم خواند

"به تو ای خدا" ، آهنگ جدید خواهم خواند; با مزمور و ساز ده تار برای تو ستایش خواهم کرد. به تو که پادشاهان را نجات می دهی و بنده خود داود را از شمشیر شیطانی نجات می دهی.

مرا رهایی بخش و از دست کودکان غریب که دهانشان بیهوده می گوید و دست راست او حق است دست گناه، تا فرزندان ما مانند گیاهانی باشند که در جوانی رشد کرده اند. تا دختران ما مانند سنگ های گوشه تراشیده شده به سبک قصر باشند. تا شربت خانه های ما از هر روزی پر شود. به طوری که گله های ما هزاران و ده ها هزار در خیابان های ما تولید می کنند.

تا گاوهای ما برای کار نیرومند باشند. به طوری که در خیابان های ما نه دزدی است، نه خروجی و نه فریاد. خوشا به حال مردمی که این اتفاق برایشان می افتد. خوشا به حال قومی که خدایشان خداوند است.»

آغاز این آیات به ما یادآوری می کند که داوود علاوه بر اینکه بنده ای نمونه خداوند بود، دارای توانایی های موسیقیایی نیز بود. نواختن سازهای زهی مانند چنگ و مزبور. و بنابراین، استفاده کنیداگر هدیه دادی که خدا را ستایش کنی.

سپس دوباره از «غریبه ها» نقل می کند که به هرکسی که خدا را نمی شناسد اشاره می کند. به طور خودکار، قدرت انسانی، اقتدار، که به پدر احترام نمی گذارد، مبتنی بر دروغ و دروغ است. سپس داوود از خدا می خواهد که او را از این مردم دور کند و او را در دام آنها نیندازد.

در آیات بعدی استدعا شده است که خداوند قوم خود را نجات دهد و پیروزی عطا فرماید. رفاه و فراوانی را فراهم کنید.

بیشتر بدانید :

• معنای همه مزامیر: ما 150 مزمور را برای شما جمع آوری کرده ایم
• پاکسازی معنوی Ambientes – آرامش از دست رفته را بازیابی کنید
• دعاهای روحی – راهی به سوی صلح و آرامش