مزمور 39 مزمور حکمت در قالب یک مرثیه شخصی است. این مزمور از بسیاری جهات غیرعادی است، به خصوص که مزمورنویس سخنان خود را با درخواست از خدا به پایان می رساند که او را تنها بگذارد. معنی این کلمات مقدس را درک کنید.

قدرت کلمات مزمور 39

کلمات زیر را با ایمان و حکمت فراوان بخوانید:

1. گفتم: راه خود را حفظ خواهم کرد تا با زبانم گناه نکنم. من دهانم را با پوزه نگه می دارم، در حالی که شریر پیش روی من است.
2. با سکوت مثل یک دنیا بودم. من حتی در مورد خوبی ها سکوت کردم. اما درد من بدتر شد.
3. قلبم در درونم سوخت. در حالی که مشغول مراقبه بودم آتش روشن شد. سپس با زبانم بگو:
4. خداوندا، عاقبت من و میزان روزهایم را به من بشناسان تا بدانم که چقدر ضعیف هستم.
5. اینک، روزهای مرا اندازه گرفتی. زمان زندگی من در برابر تو مانند هیچ است. به راستی که هر انسانی، هر چند استوار باشد، بیهوده است. در واقع، او بیهوده نگران است، ثروت جمع می کند، و نمی داند چه کسی آنها را خواهد گرفت. امید من به توست.
6. مرا از تمام گناهانم رهایی بخش. مرا ملامت احمق مگردان. چون تواین تو هستی که عمل کردی،
7. تازیانت را از من دور کن. من از ضربه دست تو بیهوش شده ام.
8. هنگامی که انسان را با سرزنش به خاطر گناه تنبیه می کنی، آنچه را که در او گرانبها است مانند پروانه نابود می کنی. به راستی که هر انسانی باطل است.
9. خداوندا، دعای مرا بشنو و گوش خود را به فریاد من متمایل کن. در برابر اشکهای من ساکت مکن که من با تو غریبم، زائری مثل همه پدرانم.
10. نگاهت را از من دور کن تا تسلی بگیرم، پیش از آن من می روم و دیگر نیستم.

اینجا را کلیک کنید: مزمور 26 - سخنان بی گناهی و رستگاری

تفسیر مزمور 39

برای اینکه بتوانید کل پیام این مزمور قدرتمند 39 را تفسیر کنید، شرح مفصل هر بخش از این قسمت را در زیر بررسی کنید:

آیه 1 - دهانم را مهار خواهم کرد

" گفتم: راههای خود را حفظ خواهم کرد، مبادا با زبان خود گناه کنم. من دهان خود را با پوزه نگه می دارم، در حالی که شریران پیش روی من هستند.»

داوود در این آیه خود را مصمم نشان می دهد که در سکوت رنج بکشد، دهان خود را بپوشاند تا در زبان بیهوده صحبت نکند. در مقابل شروران.

آیات 2 تا 5 — خداوندا مرا بشناس

“ با سکوت مانند یک دنیا بودم. من حتی در مورد خوبی ها سکوت کردم. اما درد من بدتر شد قلب من در درونم سوخت. در حالی که مدیتیشن می کردم،آتش؛ سپس با زبانم بگو ای خداوند، عاقبت من و میزان روزهایم را به من بشناسان تا بدانم که چقدر ضعیف هستم. اینک، روزهای مرا با دست سنجیدید. زمان زندگی من در برابر تو مانند هیچ است. در واقع، هر انسانی، هر چقدر هم که محکم باشد، کاملاً باطل است.»

این آیات به طور خلاصه درخواست داوود را بیان می کند که خدا او را فروتن تر کند، او تمام قدرتی را که مردم می گویند دارند تقویت می کند. غرور محض است، مانند چیزی که معنایی ندارد و به سرعت می گذرد.

آیات 6 تا 8 – امید من به توست

“ در حقیقت، هر انسانی مانند سایه راه می رود. در واقع، بیهوده نگران است، ثروت جمع می کند و نمی داند چه کسی آنها را خواهد گرفت. حالا، خداوندا، چه انتظاری دارم؟ امید من به توست مرا از تمام گناهانم رهایی بخش. مرا سرزنش احمق قرار مده.»

در این آیه، داوود نشان می‌دهد که چگونه تنها شانس خود را برای رحمت، تنها امید خود می‌داند. با این حال، این مزمور غیرعادی است زیرا نشان می دهد که داوود با مجازات های خدا مشکل دارد. او خود را در دوراهی می بیند: نمی داند از خدا کمک بخواهد یا از او بخواهد که او را تنها بگذارد. در هیچ مزمور دیگری چنین نیست، زیرا داوود در همه آنها از خدا با اعمال ستایش سخن می گوید. در پایان این قسمت، او به گناه خود، به گناهان خود اعتراف می کند و خود را به رحمت می سپارد.الهی.

آیات 9 تا 13 - خداوندا، دعای مرا بشنو

« من زبانم نمی‌آید، دهانم را باز نمی‌کنم. زیرا تو عمل کردی، تزیانت را از من دور کن. از ضربه ی دستت بیهوش شدم هنگامی که انسان را به دلیل گناه با سرزنش عذاب می کنید، آنچه را که در او گرانبها است مانند پروانه نابود می کنید. به راستی که هر انسانی باطل است. خداوندا، دعای مرا بشنو و گوش خود را به فریاد من متمایل کن. در برابر اشکهای من ساکت مکن که من با تو غریبم، زائری مثل همه پدرانم.

نگاهت را از من برگردان تا من شاداب شوم، قبل از اینکه بروم و دیگر نباشم. با این همه رنج، او نمی توانست ساکت شود. فریاد می زند که خدا نجاتش دهد، خدا چیزی بگوید و عملی ناامیدانه از خود نشان می دهد. چون از خدا جوابی نمی شنود، از خدا می خواهد که به او رحم کند و او را تنها بگذارد. درد و ناراحتی داوود به حدی بود که او شک کرد که آیا ارزش پذیرش عذاب و انتظار رحمت الهی را دارد.

بیشتر بدانید :

• مزمور 22: کلمات رنج و رستگاری
• مزمور 23: دروغ را دور بریز و امنیت را جلب کن
• مزمور 24 - ستایش ورود مسیح به شهر مقدس