Γραμμένος από τον Δαβίδ ενώ κατέφευγε σε μια σπηλιά (πιθανώς για να γλιτώσει από τον διωγμό του Σαούλ), ο Ψαλμός 142 μας παρουσιάζει μια απελπισμένη έκκληση του ψαλμωδού, ο οποίος βρίσκεται μόνος του, σε μια κατάσταση μεγάλου κινδύνου και χρειάζεται επειγόντως βοήθεια.

Ψαλμός 142 - Μια απελπισμένη κραυγή για βοήθεια

Όντας μια πολύ προσωπική προσευχή, ο Ψαλμός 142 μας διδάσκει ότι σε στιγμές μοναξιάς βλέπουμε τις μεγαλύτερες προκλήσεις μας. Ωστόσο, ο Κύριος μας επιτρέπει να περνάμε καταστάσεις όπως αυτές ακριβώς για να μπορέσουμε να ενδυναμώσουμε τη σχέση μας μαζί Του.

Αντιμέτωπος με αυτή τη διδασκαλία, ο ψαλμωδός μιλάει ειλικρινά στον Θεό, εκφράζοντας τα προβλήματά του, εμπιστευόμενος τη σωτηρία.

Φώναξα στον Κύριο με τη φωνή μου- παρακάλεσα τον Κύριο με τη φωνή μου.

Εξέχυσα το παράπονό μου μπροστά στο πρόσωπό του- εξέθεσα την αγωνία μου μπροστά του.

Όταν το πνεύμα μου ήταν ταραγμένο μέσα μου, τότε γνώριζες το μονοπάτι μου. Στον δρόμο που περπατούσα, μια παγίδα ήταν κρυμμένη από μένα.

Κοίταξα προς τα δεξιά μου και είδα- αλλά δεν υπήρχε κανείς που να με γνωρίζει. Δεν είχα καταφύγιο- κανένας δεν φρόντιζε για την ψυχή μου.

Φώναξα σε σένα, Κύριε, και είπα: Εσύ είσαι το καταφύγιό μου και η μερίδα μου στη γη των ζωντανών.

Απάντησε στην κραυγή μου, γιατί είμαι πολύ θλιμμένος- λύτρωσέ με από τους διώκτες μου, γιατί είναι ισχυρότεροι από μένα.

Βγάλε την ψυχή μου από τη φυλακή, για να υμνήσει το όνομά σου- οι δίκαιοι θα με περιβάλλουν, επειδή μου έκανες καλό.

Ερμηνεία του Ψαλμού 142

Παρακάτω, αποκαλύψτε λίγα περισσότερα για τον Ψαλμό 142, μέσα από την ερμηνεία των στίχων του. Διαβάστε προσεκτικά!

Στίχοι 1 έως 4 - Μου έλειπε το καταφύγιο

"Με τη φωνή μου φώναξα στον Κύριο- με τη φωνή μου παρακάλεσα τον Κύριο. Εξέχυσα το παράπονό μου μπροστά στο πρόσωπό του- του εξέθεσα τη στενοχώρια μου. Όταν το πνεύμα μου αγωνιούσε μέσα μου, τότε γνώρισες το μονοπάτι μου. Στο δρόμο που περπατούσα, μια παγίδα ήταν κρυμμένη από μένα. Κοίταξα προς τα δεξιά μου και είδα- αλλά δεν υπήρχε κανείς να με γνωρίσει. Το καταφύγιο έλειπε από μένα- κανείς δεν νοιαζόταν για την ψυχή μου".

Κραυγές, ικεσίες, ο Ψαλμός 142 αρχίζει σε μια στιγμή απελπισίας για τον ψαλμωδό. Μόνος ανάμεσα σε θνητούς, ο Δαβίδ εκφράζει δυνατά όλη την αγωνία του- με την ελπίδα ότι ο Θεός θα τον ακούσει.

Η απελπισία του εδώ σχετίζεται με τα σχέδια των εχθρών του, οι οποίοι στήνουν παγίδες κατά μήκος του μονοπατιού που συνήθως περπατούσε με ασφάλεια. Στο πλευρό του δεν υπάρχει κανένας φίλος, έμπιστος ή σύντροφος που να μπορεί να του προσφέρει υποστήριξη.

Στίχοι 5 έως 7 - Εσύ είσαι το καταφύγιό μου

"Σε σένα, Κύριε, φώναξα- είπα: Εσύ είσαι το καταφύγιό μου και το μερίδιό μου στη γη των ζωντανών. Απάντησε στην κραυγή μου, γιατί είμαι πολύ θλιμμένος. Λύτρωσέ με από τους διώκτες μου, γιατί είναι ισχυρότεροι από μένα. Βγάλε την ψυχή μου από τη φυλακή, για να δοξάσω το όνομά σου- οι δίκαιοι θα με περιβάλλουν, γιατί μου έκανες καλό".

Όπως έχουμε ήδη δει, ο Δαβίδ δεν έχει πού να καταφύγει, αλλά θυμάται ότι μπορεί πάντα να βασίζεται στον Θεό για να τον λυτρώσει από τους βασανιστές του - στην προκειμένη περίπτωση, τον Σαούλ και τον στρατό του.

Προσεύχεται να τον βγάλει ο Κύριος από τη σκοτεινή σπηλιά στην οποία βρίσκεται, γιατί γνωρίζει ότι από τότε θα περιβάλλεται από τους δίκαιους που θα υμνούν την καλοσύνη του Θεού.

Μάθετε περισσότερα :

• Το νόημα όλων των Ψαλμών: συγκεντρώσαμε τους 150 ψαλμούς για εσάς
• Γνωρίζετε το Ροδάριο των Ψυχών; Μάθετε πώς να το προσεύχεστε
• Ισχυρή προσευχή για βοήθεια σε ημέρες δυστυχίας