Shkruar nga Davidi ndërsa po strehohej në një shpellë (ndoshta duke ikur nga ndjekja e Saulit), Psalmi 142 na paraqet një lutje të dëshpëruar nga ana e psalmistit; i cili e sheh veten vetëm, në një situatë rreziku të madh dhe ka nevojë urgjente për ndihmë.

Psalmi 142 — Një lutje e dëshpëruar për ndihmë

Në rastin e një lutjeje shumë personale, Psalmi 142 na mëson që, në momentet e vetmisë, ne shohim sfidat tona më të mëdha. Megjithatë, Zoti na lejon të kalojmë situata si këto, pikërisht që të mund të forcojmë marrëdhënien tonë me Të.

Përballë këtij mësimi, psalmisti flet sinqerisht me Perëndinë, duke shprehur problemet e tij, duke besuar në shpëtimi.

Me zërin tim i thirra Zotit; me zërin tim iu përgjërova Zotit.

E derdha ankesën time para tij; Unë i tregova hallet e mia.

Kur shpirti im shqetësohej brenda meje, atëherë ti e dije rrugën time. Rrugës që po ecja, më fshehën një lak.

Pashë në të djathtë dhe pashë; por nuk kishte njeri që më njihte. Streha më mungonte; askush nuk kujdesej për shpirtin tim.

Ty, o Zot, të thirra; Thashë: Ti je streha ime dhe pjesa ime në tokën e të gjallëve.

Dëgjoje thirrjen time; sepse jam shumë i dëshpëruar. Më çliro nga ndjekësit e mi; sepse ata janë më të fortë se unë.

Nxirre shpirtin tim nga burgu që të mund të lëvdojEmri juaj; të drejtët do të më rrethojnë, sepse ti më ke trajtuar mirë.

Interpretimi i Psalmit 142

Më pas, zbulo pak më shumë rreth Psalmit 142, përmes interpretimit të vargjeve të tij. Lexoje me kujdes!

Vargjet 1 deri në 4 – Strehimi më dështoi

“Me zërin tim i thirra Zotit; me zërin tim iu luta Zotit. Ia derdha ankesën time para fytyrës së tij; I tregova hallin tim. Kur shpirti im shqetësohej brenda meje, atëherë ti e dije rrugën time. Rrugës që po ecja, më fshehën një kurth. Shikova djathtas dhe pashë; por nuk kishte njeri që më njihte. Streha më mungonte; askush nuk u kujdes për shpirtin tim.”

Thirrjet, lutjet, Psalmi 142 fillon në një moment dëshpërimi për psalmistin. I vetëm mes njerëzve të vdekshëm, Davidi shpreh me zë të lartë gjithë ankthin e tij; me shpresën që Zoti ta dëgjojë.

Dëshpërimi i tij këtu lidhet me planet e armiqve të tij, të cilët ngrenë kurthe përgjatë rrugës që ai zakonisht e përdorte për të udhëtuar i sigurt. Në krah të tij, nuk ka një mik, të besuar apo shok që mund ta mbështesë atë.

Vargjet 5 deri 7 – Ti je streha ime

“Për ty, o Zot, unë thirra; Unë thashë: "Ti je streha ime dhe pjesa ime në tokën e të gjallëve". Përgjigjuni thirrjes sime; sepse jam shumë i dëshpëruar. Më çliro nga ndjekësit e mi; sepse janë më shumëmë i fortë se unë. Nxirre shpirtin tim nga burgu që të lëvdoj emrin tënd; të drejtët do të më rrethojnë, sepse ti më ke bërë mirë.”

Siç e kemi vënë re tashmë, Davidi e gjen veten pa vend ku të strehohet, megjithatë, ai kujton se mund të mbështetet gjithmonë te Zoti për ta çliruar nga torturuesit e tij - në këtë rast, Sauli dhe ushtria e tij.

Ai lutet që Zoti ta nxjerrë nga shpella e errët ku e gjen veten, sepse ai e di se, që atëherë e tutje, ai do të rrethohet nga të drejtët, në lavdërim të mirësisë së Perëndisë.

Mëso më shumë :

• Kuptimi i të gjitha Psalmeve: ne kemi mbledhur 150 psalmet për ju
• A e njihni Rruzaren e Shpirtrave? Mësoni si të luteni
• Lutje e fuqishme për ndihmë në ditët e vështira