Psalm 142 is geschreven door David terwijl hij zijn toevlucht zocht in een grot (mogelijk op de vlucht voor de vervolging van Saul). Hij presenteert ons een wanhopige smeekbede van de psalmist; hij bevindt zich alleen, in een situatie van groot gevaar, en heeft dringend hulp nodig.

Psalm 142 - Een wanhopige schreeuw om hulp

Psalm 142 is een zeer persoonlijk gebed en leert ons dat we in momenten van eenzaamheid onze grootste uitdagingen zien. Maar de Heer laat ons juist door dergelijke situaties gaan zodat we onze relatie met Hem kunnen versterken.

Geconfronteerd met deze leer spreekt de psalmist openhartig tot God, zijn problemen uit, vertrouwend op redding.

Ik riep tot de Heer met mijn stem, ik smeekte de Heer met mijn stem.

Ik stortte mijn klacht uit voor zijn aangezicht, ik legde mijn nood voor hem neer.

Toen mijn geest in mij onrustig was, toen kende U mijn weg. Op de weg die ik bewandelde, was een strik voor mij verborgen.

Ik keek naar mijn rechterhand en zag, maar er was niemand die mij kende. Ik had geen toevlucht; niemand bekommerde zich om mijn ziel.

Ik riep tot U, o HEERE; ik zeide: Gij zijt mijn toevlucht en mijn deel in het land der levenden.

Beantwoord mijn geroep, want ik ben zeer benauwd. Verlos mij van mijn vervolgers, want zij zijn sterker dan ik.

Breng mijn ziel uit de gevangenis, opdat zij Uw naam looft; de rechtvaardigen zullen mij omringen, want Gij hebt mij goed gedaan.

Interpretatie van Psalm 142

Hieronder wordt iets meer onthuld over Psalm 142, door de interpretatie van de verzen. Lees aandachtig!

Verzen 1 tot 4 - Het ontbrak mij aan een toevluchtsoord

"Met mijn stem riep ik tot de Heer; met mijn stem pleitte ik bij de Heer. Ik stortte mijn klacht uit voor zijn aangezicht; ik zette mijn benauwdheid voor hem uiteen. Toen mijn geest in mij in angst was, toen kende Gij mijn weg. Op de weg waarop ik wandelde, was een strik voor mij verborgen. Ik keek naar mijn rechterhand en zag, maar er was niemand die mij kende. De toevlucht ontbrak voor mij; niemand bekommerde zich om mijn ziel."

Kreten, smeekbeden, Psalm 142 begint in een moment van wanhoop voor de psalmist. Alleen onder stervelingen drukt David hardop al zijn angst uit, in de hoop dat God hem zal horen.

Zijn wanhoop heeft hier te maken met de plannen van zijn vijanden, die vallen leggen langs de weg die hij gewoonlijk in veiligheid bewandelt. Aan zijn zijde is er geen vriend, vertrouweling of metgezel die hem steun kan bieden.

Verzen 5 tot 7 - U bent mijn toevlucht.

"Tot U, o Heer, heb ik geroepen; ik zei: Gij zijt mijn toevlucht, en mijn deel in het land der levenden. Beantwoord mijn geroep, want ik ben zeer benauwd. Verlos mij van mijn vervolgers, want zij zijn sterker dan ik. Breng mijn ziel uit de gevangenis, opdat ik Uw Naam loof; de rechtvaardigen zullen mij omringen, want Gij hebt mij goed gedaan."

Zoals we al gezien hebben, heeft David geen toevluchtsoord, maar hij herinnert zich dat hij altijd op God kan rekenen om hem te bevrijden van zijn kwelgeesten - in dit geval Saul en zijn leger.

Hij bidt dat de Heer hem uit de donkere grot zal halen waarin hij zich bevindt, want hij weet dat hij vanaf dat moment door de rechtvaardigen zal worden omringd om Gods goedheid te prijzen.

Meer weten:

• De betekenis van alle psalmen: wij hebben de 150 psalmen voor u verzameld
• Ken je de Rozenkrans der Zielen? Leer hoe je die bidt
• Krachtig gebed voor hulp in dagen van nood