O Ψαλμός 22 Ξεκινά με έναν έντονο θρήνο στον οποίο μπορούμε σχεδόν να νιώσουμε τον πόνο του ψαλμωδού. Στο τέλος, δείχνει πώς ο Κύριος τον ελευθέρωσε, αναφέροντας τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού. Αυτός ο ψαλμός μπορεί να προσευχηθεί για την αποκατάσταση της συζυγικής και οικογενειακής αρμονίας.

Όλη η δύναμη του Ψαλμού 22

Διαβάστε τα ιερά λόγια με μεγάλη προσοχή και πίστη:

Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί απομακρύνθηκες από τη βοήθειά μου και από τα λόγια της κραυγής μου;

Θεέ μου, φωνάζω την ημέρα, αλλά δεν ακούς- και τη νύχτα, αλλά δεν βρίσκω γαλήνη.

Ωστόσο, είσαι άγιος, ενθρονισμένος πάνω από τους επαίνους του Ισραήλ.

Σε σένα εμπιστεύτηκαν οι πατέρες μας- εμπιστεύτηκαν, και εσύ τους έσωσες.

Φώναξαν σε σένα και σώθηκαν- εμπιστεύτηκαν σε σένα και δεν ντράπηκαν.

Εγώ, όμως, είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος, χλευασμός των ανθρώπων και περιφρονημένος από τον λαό.

Όλοι όσοι με βλέπουν με κοροϊδεύουν, σφίγγουν τα χείλη τους και κουνάνε το κεφάλι τους, λέγοντας:

Εμπιστεύτηκε τον Κύριο- ας τον λυτρώσει, ας τον σώσει, γιατί έχει ευχαρίστηση σ' αυτόν.

Αλλά εσύ είσαι εκείνος που με πήρε από τη μήτρα- εσύ με διατήρησες ενώ ήμουν ακόμα στο στήθος της μητέρας μου.

Στην αγκαλιά σου ρίχτηκα από τη μήτρα- εσύ είσαι ο Θεός μου από τη μήτρα της μητέρας μου.

Μην απομακρύνεσαι από μένα, γιατί η θλίψη είναι κοντά, και δεν υπάρχει κανείς να βοηθήσει.

Πολλοί ταύροι με περικυκλώνουν- ισχυροί ταύροι από το Μπασάν με περικυκλώνουν.

Ανοίγουν το στόμα τους εναντίον μου, σαν λιοντάρι που δακρύζει και βρυχάται.

Χύθηκα σαν νερό, και όλα μου τα κόκαλα έχουν ξεφύγει- η καρδιά μου είναι σαν κερί, έχει λιώσει στο μέσον των σπλάχνων μου.

Η δύναμή μου στέρεψε σαν αγγείο και η γλώσσα μου είναι κολλημένη στον ουρανίσκο μου- με έβαλες στο χώμα του θανάτου.

Διότι σκύλοι με περιτριγύρισαν- ομάδα κακοποιών με περιέβαλε- τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου.

Μπορώ να μετρήσω όλα μου τα κόκαλα. Με κοιτάζουν και με κοιτάζουν.

Χωρίζουν τα ιμάτιά μου ανάμεσά τους, και ρίχνουν κλήρους για τον χιτώνα μου.

Εσύ, όμως, Κύριε, μην είσαι μακριά μου- η δύναμή μου, σπεύσε να με βοηθήσεις.

Λύτρωσέ με από τη ρομφαία, και τη ζωή μου από τη δύναμη του σκύλου.

Σώσε με από το στόμα του λιονταριού, ναι, λύτρωσέ με από τα κέρατα του άγριου βοδιού.

Τότε θα αναγγείλω το όνομά σου στους αδελφούς μου- θα σε δοξάσω στο μέσον της συναγωγής.

Εσείς που φοβάστε τον Κύριο, δοξάστε τον- όλοι εσείς οι γιοι του Ιακώβ, δοξάστε τον- φοβηθείτε τον, όλοι εσείς οι απόγονοι του Ισραήλ.

Διότι δεν περιφρόνησε ούτε καταφρόνησε τη θλίψη του θλιμμένου, ούτε έκρυψε το πρόσωπό του από αυτόν, αλλά όταν φώναζε, τον άκουγε.

Από σένα προέρχεται ο έπαινος μου στη μεγάλη σύναξη- θα πληρώσω τους όρκους μου μπροστά σ' αυτούς που τον φοβούνται.

Οι πράοι θα φάνε και θα χορτάσουν- όσοι τον αναζητούν, θα δοξάσουν τον Κύριο. Ας ζήσει η καρδιά σας για πάντα!

Όλα τα όρια της γης θα θυμηθούν και θα στραφούν προς τον Κύριο, και όλες οι οικογένειες των εθνών θα προσκυνήσουν μπροστά του.

Διότι η κυριαρχία είναι του Κυρίου, και αυτός βασιλεύει επάνω στα έθνη.

Όλοι οι μεγάλοι της γης θα φάνε και θα προσκυνήσουν, και όλοι όσοι πέφτουν στο χώμα θα πέσουν μπροστά του, όσοι δεν μπορούν να κρατήσουν τη ζωή τους.

Οι απόγονοι θα τον υπηρετούν- ο Κύριος θα αναφέρεται στη μελλοντική γενεά.

Θα έρθουν και θα αναγγείλουν τη δικαιοσύνη του- θα διηγηθούν τα έργα του σε έναν λαό που πρόκειται να γεννηθεί.

Ερμηνεία του Ψαλμού 22

Δείτε την ερμηνεία των ιερών λέξεων:

Στίχος 1 έως 3 - Ο Θεός μου, ο Θεός μου

"Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες; γιατί είσαι μακριά από τη βοήθειά μου και από τα λόγια της κραυγής μου; Θεέ μου, κραυγάζω την ημέρα, αλλά δεν ακούς, και τη νύχτα, αλλά δεν βρίσκω ανάπαυση- όμως είσαι άγιος, ενθρονισμένος πάνω από τους ύμνους του Ισραήλ".

Στους πρώτους στίχους του Ψαλμού 22 αντιλαμβάνεται κανείς το έντονο αίσθημα θλίψης του Δαβίδ, με το οποίο θρηνεί την αίσθηση της απομάκρυνσής του από τον Θεό. Αυτά ήταν τα ίδια λόγια που είπε ο Ιησούς κατά τη διάρκεια της αγωνίας του στο σταυρό και επομένως αντανακλούν την ακραία απόγνωση στην οποία βρισκόταν ο Δαβίδ εκείνη τη στιγμή.

Στίχος 4 - Σε σένα εμπιστεύτηκαν οι πατέρες μας

"Σε σένα εμπιστεύτηκαν οι πατέρες μας- εμπιστεύτηκαν, και εσύ τους έσωσες".

Μέσα στον πόνο και την απελπισία, ο Δαβίδ ομολογεί ότι η πίστη του είναι στον Θεό που υμνούσαν οι γονείς του. Υπενθυμίζει ότι ο Θεός υπήρξε πιστός στις προηγούμενες γενιές του και ότι είναι βέβαιος ότι θα συνεχίσει να είναι πιστός και στις επόμενες γενιές που θα παραμείνουν πιστές σε αυτόν.

Στίχοι 5 έως 8 - Αλλά εγώ είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος

"Εκείνοι φώναξαν σε σένα και σώθηκαν, εκείνοι εμπιστεύτηκαν σε σένα και δεν ντροπιάστηκαν- εγώ όμως είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος, χλευασμός των ανθρώπων και περιφρονημένος από τον λαό- όλοι όσοι με βλέπουν με χλευάζουν και βγάζουν τα χείλη τους και κουνάνε το κεφάλι τους, λέγοντας: Εμπιστεύτηκε τον Κύριο, ας τον λυτρώσει, ας τον σώσει, γιατί έχει ευχαρίστηση σ' αυτόν".

Ο Δαβίδ εκτέθηκε σε τόσο μεγάλα βάσανα που αισθάνεται λιγότερο άνθρωπος, περιγράφει τον εαυτό του ως σκουλήκι. Νιώθοντας στο ναδίρ, οι εχθροί του γελοιοποίησαν την πίστη του Δαβίδ στον Κύριο και την ελπίδα του για σωτηρία.

Εδάφια 9 και 10 - Με διαφύλαξες

"Αλλά εσύ είσαι εκείνος που με έβγαλε από τη μήτρα, που με διατήρησε όταν ήμουν ακόμα στη μήτρα της μητέρας μου- ρίχτηκα στην αγκαλιά σου από τη μήτρα- εσύ είσαι ο Θεός μου από τη μήτρα της μητέρας μου.

Ακόμη και με τόση ακολασία γύρω του, ο Δαβίδ ανακτά τη δύναμή του και την εναποθέτει στον Κύριο, αυτόν που εμπιστεύτηκε σε όλη του τη ζωή. Αντί να αμφισβητήσει την καλοσύνη του Θεού κατά την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του, αποδεικνύει τη δύναμη της πίστης επιβεβαιώνοντας τον έπαινο του προς τον ένα και μοναδικό Θεό του σε όλη του τη ζωή.

Στίχος 11 - Μην είσαι μακριά μου

"Μην απομακρύνεσαι από μένα, γιατί η θλίψη είναι κοντά, και δεν υπάρχει κανείς να βοηθήσει".

Επαναλαμβάνει και πάλι τον αρχικό του θρήνο, επιβεβαιώνοντας ότι δεν είναι σε θέση να ανεχτεί τον πόνο χωρίς τη βοήθεια του Θεού.

Εδάφια 12 έως 15 - Σαν νερό ξεχύνω

"Πολλοί ταύροι με περικυκλώνουν, δυνατοί ταύροι από το Βασάν με περικυκλώνουν. Ανοίγουν το στόμα τους εναντίον μου, σαν λιοντάρι που δακρύζει και βρυχάται. Σαν νερό χύνομαι, και όλα τα οστά μου αποσυνδέονται- η καρδιά μου είναι σαν κερί, έχει λιώσει στο μέσον των σπλάχνων μου. Η δύναμή μου έχει στεγνώσει σαν αγγείο, και η γλώσσα μου σχίζεται στον ουρανίσκο μου- με βάλατε στο χώμα του θανάτου".

Σε αυτούς τους στίχους του Ψαλμού 22, ο ψαλμωδός χρησιμοποιεί ζωντανές περιγραφές για να περιγράψει λεπτομερώς την αγωνία του. Αναφέρει τους εχθρούς του ως ταύρους και λιοντάρια, δείχνοντας ότι η θλίψη του είναι τόσο βαθιά που αισθάνεται ότι η ζωή του απορροφάται, όπως κάποιος που αδειάζει μια κανάτα με νερό. Ακόμα στην αναφορά στο νερό, εφαρμόζει τα λόγια του Ιωάννη 19.28, όταν λέει ότι τα λόγια του Ιησού διψούν, εκφράζοντας την τρομερή ξηρασία του.

Στίχοι 16 και 17 - Γιατί τα σκυλιά με περιτριγυρίζουν

"Διότι με περιβάλλουν σκυλιά- με περιβάλλει σύναξη κακοποιών- έχουν τρυπήσει τα χέρια μου και τα πόδια μου- μπορώ να μετρήσω όλα τα κόκαλά μου- με κοιτάζουν και με κοιτάζουν".

Σε αυτούς τους στίχους, ο Δαβίδ αναφέρει τους σκύλους ως το τρίτο ζώο που αντιπροσωπεύει τους εχθρούς του. Σε αυτό το απόσπασμα προβλέπει σαφώς τη σταύρωση του Ιησού. Τα σχήματα λόγου που χρησιμοποιούνται αντιπροσωπεύουν τις θλιβερές εμπειρίες του Δαβίδ και τα βάσανα που θα υπέφερε ο Ιησούς.

Στίχος 18 - Μοιράζουν τα ιμάτιά μου ανάμεσά τους

"Χωρίζουν τα ιμάτιά μου ανάμεσά τους, και ρίχνουν κλήρους πάνω στο ιμάτιό μου".

Σε αυτή την περικοπή, ο Δαβίδ προειδοποιεί ότι κατά τη σταύρωση του Ιησού, οι στρατιώτες θα αφαιρούσαν τα ενδύματα του Χριστού και θα έκαναν κλήρωση μεταξύ τους, εκπληρώνοντας πιστά αυτά τα λόγια.

Εδάφια 19 έως 21 - Σώσε με από το στόμα του λιονταριού

"Αλλά εσύ, Κύριε, μη είσαι μακριά μου- η δύναμή μου, σπεύσε να με βοηθήσεις. Σώσε με από τη ρομφαία, και τη ζωή μου από τη δύναμη του σκύλου. Σώσε με από το στόμα του λιονταριού, ναι, σώσε με από τα κέρατα του άγριου βοδιού".

Μέχρι αυτόν τον στίχο, το επίκεντρο του Ψαλμού 22 ήταν τα βάσανα του Δαβίδ. Ο Κύριος εδώ φάνηκε απόμακρος παρά τις κραυγές του ψαλμωδού. Καλείται να βοηθήσει και να ελευθερώσει τον Δαβίδ ως έσχατη λύση. Η χρήση ζωικών μεταφορών συμβαίνει και πάλι, αναφέροντας σκύλους, λιοντάρια και τώρα και μονόκερους.

Εδάφια 22 έως 24 - Θα σε δοξάσω στο μέσον της συνάθροισης.

"Τότε θα αναγγείλω το όνομά σου στους αδελφούς μου- θα σε υμνήσω στο μέσον της συναγωγής- εσείς που φοβάστε τον Κύριο, υμνήστε τον- όλοι οι γιοι του Ιακώβ, δοξάστε τον- φοβηθείτε τον, όλο το σπέρμα του Ισραήλ- γιατί δεν καταφρόνησε ούτε καταφρόνησε τη θλίψη του θλιμμένου, ούτε έκρυψε το πρόσωπό του από αυτόν- αλλά όταν φώναξε, τον άκουσε".

Αυτός ο στίχος δείχνει πώς ο Θεός λυτρώνει από όλο τον πόνο του ψαλμωδού. Εδώ, ο Θεός έχει ήδη σώσει τον Δαβίδ μετά από τόσα βάσανα. Μετά από τόσα λόγια δυστυχίας, τώρα η βοήθεια του Θεού κάνει τον ψαλμωδό να αισθάνεται ότι στηρίζεται, και έτσι προκαλεί λόγια ευγνωμοσύνης και αφοσίωσης. Ο Θεός είναι κοντά, απαντά και σώζει, και έτσι η πίστη και οι ελπίδες του δεν ήταν μάταιες.

Εδάφια 25 και 26 - Οι πράοι θα φάνε και θα χορτάσουν

"Από σένα προέρχεται ο έπαινος μου στη μεγάλη σύναξη- θα πληρώσω τους όρκους μου μπροστά σ' αυτούς που τον φοβούνται. Οι πράοι θα φάνε και θα χορτάσουν- θα υμνούν τον Κύριο όσοι τον αναζητούν. Είθε η καρδιά σου να ζήσει για πάντα!"

Αφού σώθηκε από τον Θεό, ο Δαβίδ υπόσχεται να υμνεί και να ευαγγελίζεται στο όνομά του, η δημόσια διακήρυξή του θα ενθάρρυνε τους άλλους πιστούς και θα τους ενθάρρυνε να πιστέψουν στον Κύριο, ο οποίος δεν εγκαταλείπει ποτέ εκείνους που τον εμπιστεύονται.

Εδάφια 27 έως 30 - Διότι η κυριαρχία είναι του Κυρίου

"Όλα τα όρια της γης θα θυμηθούν και θα στραφούν προς τον Κύριο, και όλες οι οικογένειες των εθνών θα προσκυνήσουν μπροστά του. Διότι η κυριαρχία είναι του Κυρίου, και αυτός βασιλεύει πάνω στα έθνη. Όλοι οι μεγάλοι της γης θα φάνε και θα προσκυνήσουν, και όλοι όσοι κατεβαίνουν στο χώμα θα πέσουν μπροστά του, όσοι δεν μπορούν να διατηρήσουν τη ζωή τους. Οι απόγονοι θα τον υπηρετούν- ο Κύριος θα αναφέρεται στη μελλοντική γενεά".

Αντιμέτωπος με τη σωτηρία του, ο Δαβίδ αποφασίζει ότι πρέπει να διαδώσει τον ιερό λόγο πέρα από τον Ιούδα. Ήθελε τη διάδοση του Ευαγγελίου, την ευλογία όλων των εθνών.

Στίχος 31 - Σε έναν λαό που θα γεννηθεί θα πει τι έκανε

"Θα έρθουν και θα αναγγείλουν τη δικαιοσύνη του- σε έναν λαό που θα γεννηθεί θα πουν τι έκανε".

Το τελικό μήνυμα δείχνει ότι ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού θα διαδώσουν την πίστη στον Κύριο σε όλη τη γη και σε όλες τις εποχές. Οι άνθρωποι έχουν ακούσει το σαφές μήνυμα του Κυρίου και θα τον ακολουθήσουν με πίστη.

Μάθετε περισσότερα :

• Το νόημα όλων των Ψαλμών: συγκεντρώσαμε τους 150 ψαλμούς για εσάς
• Πνευματικός καθαρισμός με αλατόνερο: πώς να το κάνετε
• Διαδικασία επούλωσης 7 βημάτων - για εσάς και την οικογένειά σας