مزمور 22 یکی از عمیق ترین و ناراحت کننده ترین مزامیر داوود است. با یک نوحه شدید شروع می شود که تقریباً می توانیم دردهای مزمور سرا را احساس کنیم. در پایان، با ذکر مصلوب شدن و رستاخیز مسیح، نشان می دهد که خداوند چگونه او را نجات داد. این مزمور را می توان برای بازگرداندن هماهنگی زناشویی و خانوادگی دعا کرد.

تمام قدرت مزمور 22

کلمات مقدس را با توجه و ایمان فراوان بخوانید:

خدای من، من خدایا چرا مرا رها کردی؟ چرا از یاری من و سخنان خروش من دوری؟ در شب نیز، اما آرامشی نمی یابم.

اما تو مقدس هستی و در ستایش اسرائیل بر تخت نشسته ای.

پدران ما بر تو توکل کردند. آنها اعتماد کردند و تو آنها را نجات دادی.

برای تو گریه کردند و نجات یافتند. آنها به تو اعتماد کردند و شرمنده نشدند. سرزنش مردم و تحقیر شده توسط مردم.

همه کسانی که مرا می بینند، مرا مسخره می کنند، لب های خود را بلند می کنند و سر خود را تکان می دهند و می گویند:

او بر خداوند توکل کرد. بگذارید او شما را تحویل دهد. بگذار او را نجات دهد، زیرا او از او لذت می برد. وقتی هنوز در سینه های مادرم بودم چه چیزی مرا حفظ کردی.

در آغوش تو از رحم بیرون انداختم. تو از شکم مادرم خدای من بودی.

از من دور نباش، زیرا مشکل نزدیک است و کسی نیست که کمک کند.احاطه؛ گاوهای نر نیرومند باشان مرا احاطه کرده اند.

آنها مانند شیری درنده و غرش دهان بر من می گشایند. قلب من مانند موم است، در روده هایم ذوب شده است.

قوای من مانند یک خرده خشک شده است و زبانم به ذائقه من می چسبد. تو مرا در خاک مرگ گذاشته ای.

زیرا سگ ها مرا احاطه کرده اند. انبوهی از بدکاران مرا احاطه کرده اند. آنها دست و پایم را سوراخ کردند.

من می توانم تمام استخوان هایم را بشمارم. آنها به من نگاه می کنند و به من خیره می شوند.

لباس مرا بین خود تقسیم می کنند و برای تنپوش من قرعه می اندازند.

اما تو ای خداوند از من دور نباش. نیروی من، به کمک من بشتاب.

مرا از شمشیر و جانم را از قدرت سگ رهایی بخش.

مرا از دهان شیر نجات بده، آری، مرا از شاخ گاو وحشی.

سپس نام تو را به برادرانم اعلام خواهم کرد. من تو را در میان جماعت ستایش خواهم کرد.

شما که از خداوند می ترسید، او را ستایش کنید. همه شما پسران یعقوب، او را جلال دهید. ای فرزندان اسرائیل، از او بترسید.

زیرا مصیبت مصیبت زده نه تحقیر شده است و نه نفرت دارد و نه چهره خود را از او پنهان کرده است. بلکه وقتی گریه کرد، او را شنید.

ستایش من در جماعت بزرگ از توست. من نذر خود را در برابر کسانی که از او می ترسند ادا خواهم کرد.

حلیمان می خورند و سیر می شوند. کسانی که او را می جویند خداوند را ستایش خواهند کرد. باشد که قلب شما برای همیشه زنده بماند!

همه محدودیت هایجمیع خانواده‌های امت‌ها خداوند را به یاد خواهند آورد و به سوی او روی خواهند آورد، و تمامی خانواده‌های امت‌ها در حضور او پرستش خواهند کرد.

زیرا فرمانروایی خداوند است و او بر امت‌ها سلطنت می‌کند.

0>همه بزرگان زمین را خواهند خورد و عبادت خواهند کرد و همه کسانی که به خاک می‌روند در برابر او سجده خواهند کرد، کسانی که نمی‌توانند جان خود را حفظ کنند.

آیندگان او را خدمت خواهند کرد. خداوند به نسل آینده گفته خواهد شد.

آنها خواهند آمد و عدالت او را اعلام خواهند کرد. آنها به قومی خواهند گفت که از آنچه او انجام داده است متولد شود.

تفسیر مزمور 22

به تفسیر مزمور مراجعه کنید کلمات مقدس:

آیه 1 تا 3 - خدای من، خدای من

«خدای من، خدای من، چرا مرا ترک کردی؟ چرا از یاری من و سخنان غرش من دوری؟ خدای من، من هر روز گریه می کنم، اما تو صدایم را نمی شنوی. همچنین در شب، اما من آرامش پیدا نمی کنم. با این حال تو مقدس هستی و بر ستایش اسرائیل بر تخت نشسته‌ای.»

در آیات اول مزمور 22، شخص احساس شدیدی از مصیبت داوود را احساس می‌کند که در آن او از احساس بیگانگی از خدا ابراز تاسف می‌کند. اینها همان کلماتی بود که عیسی در هنگام عذاب خود بر روی صلیب بیان کرد و بنابراین منعکس کننده یأس شدیدی است که داوود در آن لحظه داشت.

آیه 4 - پدران ما به تو اعتماد کردند

«در تو پدران ما به تو اعتماد داشتند. آنها اعتماد کردند و تو آنها را نجات دادی."

در میان درد و ناامیدی، داوود اعتراف می کند که اوایمان به خدایی است که پدر و مادرشان آن را ستایش می کنند. او به یاد می آورد که خداوند به نسل های قبلی خود وفادار بود و مطمئن است که به نسل های بعدی که به او وفادار می مانند، وفادار خواهد ماند.

آیات 5 تا 8 - اما من یک کرم هستم و نه یک کرم. man

«برای تو فریاد زدند و نجات یافتند. به تو اعتماد کردند و شرمنده نشدند. اما من یک کرم هستم نه یک مرد. سرزنش مردان و تحقیر مردم. همه کسانی که مرا می بینند مسخره ام می کنند، به من لبخند می زنند و سر خود را تکان می دهند و می گویند: او بر خداوند توکل کرد. بگذارید او شما را تحویل دهد. بگذار او را نجات دهد، زیرا از او لذت می برد.»

دیوید در معرض چنان رنج بزرگی قرار گرفت که احساس می کرد کمتر انسان است، او خود را کرمی توصیف می کند. دشمنانش که احساس می کرد در ته سنگ بود، ایمان داوود به خداوند و امید او به نجات را به سخره گرفتند.

آیات 9 و 10 - چه چیزی مرا حفظ کردی

«اما تو همان چیزی هستی که مرا بیرون آوردی. از مادر؛ وقتی هنوز در سینه مادرم بودم چه چیزی مرا حفظ کردی. در آغوش تو از رحم به راه افتادم. تو از شکم مادرم خدای من بوده ای.»

داوود حتی با این همه فسق در اطرافش، قدرت خود را باز می یابد و آن را به خداوند سپرده می کند، کسی که در طول زندگی خود به او اعتماد داشت. او به جای اینکه در سخت ترین دوره زندگی خود به خوبی خدا شک کند، با تأیید مجدد ستایش مادام العمر خود از خدای یگانه خود، قدرت ایمان را اثبات می کند.

آیه 11 - از من دور نباش

"از من دور نباش، زیرا مشکل نزدیک است و هیچ کمکی نیست." زاری می کند و مجدداً تأیید می کند که او قادر به تحمل رنج بدون کمک خداوند نیست. گاوهای قوی باشان مرا احاطه کرده اند. دهان بر من می گشایند، مثل شیری گریان و غرش. من مانند آب ریخته شده ام و تمام استخوان هایم از مفصل خارج شده اند. قلب من مانند موم است، در روده هایم آب شده است. قوای من مانند یک خرده خشک شده است و زبانم به ذائقه ام می چسبد. تو مرا در خاک مرگ گذاشتی.»

در این آیات از مزمور 22، مزمورنویس از توصیفات واضحی برای تشریح جزییات اندوه خود استفاده می کند. او دشمنان خود را گاو نر و شیر نام می برد و نشان می دهد که مصیبت او آنقدر عمیق است که احساس می کند زندگی از او مکیده شده است، گویی کسی پارچ آب را خالی کرده است. او هنوز در اشاره به آب، سخنان یوحنا 19:28 را به کار می برد، وقتی می گوید که کلمات عیسی تشنه است و خشکی وحشتناک او را بیان می کند.

آیات 16 و 17 - زیرا سگ ها مرا احاطه کرده اند

«زیرا سگ‌ها مرا احاطه کرده‌اند. انبوهی از بدکاران مرا احاطه کرده اند. دست و پایم را سوراخ کردند. من می توانم تمام استخوان هایم را بشمارم. آنها به من نگاه می کنند و به من خیره می شوند.»

داوود در این آیات از سگ به عنوان سومین نماد حیوانی دشمنان خود یاد می کند. در این نقل قول او پیش بینی می کندبه وضوح مصلوب شدن عیسی شکل های گفتاری استفاده شده بیانگر تجربیات غم انگیز داوود و رنج هایی است که عیسی متحمل خواهد شد.

آیه 18 - آنها لباس های مرا بین خود تقسیم می کنند

«لباس های مرا بین خود تقسیم می کنند و در در این قسمت، داوود هشدار می‌دهد که در مصلوب شدن عیسی، سربازان جامه‌های مسیح را در می‌آورند و در میان آن‌ها قرعه می‌کشند و صادقانه این سخنان را به جا می‌آورند.

آیات 19 تا 21 - مرا از دهان شیر نجات بده

قدرت من، برای کمک به من عجله کن. مرا از شمشیر رهایی بخش، و جانم را از قدرت سگ. مرا از دهان شیر، حتی از شاخ گاو وحشی نجات بده.»

تا این آیه، تمرکز مزمور 22 رنج داوود بود. خداوند در اینجا با وجود فریاد مزمورنویس دور ظاهر شد. او برای کمک و تحویل دیوید به عنوان آخرین راه حل فراخوانده می شود. استفاده از استعاره های حیوانی دوباره تکرار می شود و به سگ ها، شیرها و اکنون نیز تک شاخ ها اشاره می شود.

آیات 22 تا 24 – در میان جماعت شما را ستایش خواهم کرد

«سپس شما را اعلام خواهم کرد. نام به برادرانم؛ تو را در میان جماعت ستایش خواهم کرد. شما که از خداوند می ترسید، او را ستایش کنید. همه شما پسران یعقوب، او را جلال دهید. ای فرزندان اسرائیل از او بترسید. زیرا او مصیبت گرفتاران را نه تحقیر می کرد و نه از آن بیزاری می جست.و چهره خود را از او پنهان نکرد. بلکه وقتی گریه کرد، او را شنید.

این آیه نشان می دهد که چگونه خداوند مزمور سرا را از تمام دردها رهایی می بخشد. در اینجا، خداوند پس از این همه رنج به داوود کمک کرده است. پس از این همه سخنان دردناک، اکنون یاری خداوند باعث می شود که مزمور سرا احساس حمایت کند، و بنابراین کلمات سپاسگزاری و فداکاری را تداعی می کند. خدا نزدیک است، جواب می دهد و نجات می دهد و به همین دلیل ایمان و امیدشان بیهوده نبود.

آیات 25 و 26 - حلیم ها می خورند و سیر می شوند

«از تو می آید. ستایش من در جماعت بزرگ؛ من نذر خود را در برابر کسانی که از او می ترسند ادا خواهم کرد. حلیم بخورد و سیر شود. کسانی که او را می جویند خداوند را ستایش خواهند کرد. قلبت تا ابد زنده باد!»

داوود پس از نجات یافتن توسط خدا، وعده داد که به نام او ستایش و بشارت دهد، اعلام عمومی او بقیه مؤمنان را تشویق می کند و به خداوند ایمان می آورد که هرگز آن را رها نمی کند. کسانی که بر او توکل می کنند.

آیات 27 تا 30 - زیرا فرمانروایی از آن خداوند است

«تمام اقصی نقاط جهان خداوند را به یاد خواهند آورد و به سوی او باز خواهند گشت، و تمامی خانواده های ملتها در حضور او پرستش خواهند کرد. زیرا که فرمانروایی از آن خداوند است و او بر امتها سلطنت می کند. همه بزرگان زمین بخورند و عبادت کنند و هر که به خاک فرو رود برای او سجده خواهد کرد، کسانی که نمی توانند زندگی خود را حفظ کنند. آیندگان به او خدمت خواهند کرد. خداوند به نسل آینده گفته خواهد شد."

داوود در مواجهه با نجات خود تصمیم می گیرد کهباید کلام مقدس را فراتر از یهودا گسترش دهد. او خواهان انتشار انجیل، برکت همه ملت‌ها بود.

آیه 31 - قومی که متولد می‌شود خواهد گفت که او چه کرده است

«آنها خواهند آمد و عدالت او را اعلام خواهند کرد. مردمی که به دنیا می آیند خواهند گفت که او چه کرده است.»

پیام نهایی نشان می دهد که مرگ و رستاخیز مسیح ایمان به خداوند را در سراسر زمین و در تمام اعصار گسترش خواهد داد. مردم پیام روشن خداوند را شنیده اند و با ایمان از او پیروی خواهند کرد.

بیشتر بدانید :

• معنای همه مزامیر: ما مزامیر را جمع آوری کرده ایم. 150 مزمور برای شما
• پاکسازی معنوی با آب نمک: در اینجا نحوه انجام آن آمده است
• فرایند شفای 7 مرحله ای – برای شما و خانواده شما