Псалом 39 - гэта псальм мудрасці ў форме асабістага плачу. Гэта незвычайны псальм у многіх адносінах, асабліва таму, што псалміст завяршае свае словы просьбай да Бога пакінуць яго ў спакоі. Зразумейце значэнне гэтых святых слоў.

Сіла слоў Псалма 39

Прачытайце словы ніжэй з вялікай верай і мудрасцю:

1. Я сказаў: буду сьцерагчы дарогі мае, каб не грашыць языком маім; Я буду трымаць вусны свае з дулам, пакуль бязбожнік перада мной.
2. З маўчаннем я быў як свет; Я нават маўчаў пра дабро; але боль мой узмацніўся.
3. Сэрца маё гарэла ўва мне; пакуль я медытаваў, запалілі агонь; тады языком маім, кажучы:
4. Пакажы мне, Госпадзе, канец мой і меру дзён маіх, каб я ведаў, які я слабы.
5. Вось, Ты адмерыў мае дні; час майго жыцця як нішто перад вамі. Сапраўды, кожны чалавек, якім бы цвёрдым ён ні быў, - поўная марнасць.
6. Сапраўды, кожны чалавек ходзіць, як цень; сапраўды, дарэмна ён хвалюецца, назапашвае багацці і не ведае, хто іх возьме.
7. Дык цяпер, Госпадзе, на што я спадзяюся? На Цябе надзея мая.
8. Вызвалі мяне ад усіх грахоў маіх; не рабі мяне ганьбаю дурня.
9. Анямеў я, вуснаў маіх не адкрываю; таму што тыгэта ты дзейнічаў,
10. Адвядзі ад мяне біч свой; Я аслабеў ад удару рукі Тваёй.
11. Калі ты караеш чалавека папрокамі за беззаконне, ты нішчыш, як моль, тое, што ў ім каштоўнае; сапраўды, кожны чалавек - марнасьць.
12. Пачуй, Госпадзе, малітву маю і прыхілі вуха Тваё да енку майго; не маўчы перад маімі слязамі, бо я для цябе чужынец, пілігрым, як і ўсе бацькі мае.
13. Адвярні ад мяне позірк свой, каб я суцешыўся, перш чым адпусьціць я іду і не буду больш.

Націсніце тут: Псалом 26 – Словы нявіннасці і адкуплення

Інтэрпрэтацыя Псалма 39

Каб вы маглі цалкам інтэрпрэтаваць пасланне гэтага моцнага Псалма 39, азнаёмцеся з падрабязным апісаннем кожнай часткі гэтага ўрыўка ніжэй:

Верш 1 – Я ўтаймую вусны мае

“ Я сказаў: буду ахоўваць шляхі мае, каб не грашыць языком маім; Буду трымаць рот свой дулам, пакуль бязбожнік перада мной».

У гэтым вершы Давід паказвае, што вырашыў пакутаваць моўчкі, закрыць рот свой, каб не гаварыць глупства ў перад бязбожнікамі.

Вершы з 2 па 5 — Пазнай мяне, Госпадзе

“ З маўчаннем я быў як свет; Я нават маўчаў пра дабро; але мой боль узмацніўся. Сэрца маё гарэла ўва мне; пакуль я медытаваў,агонь; потым языком маім, кажучы; Пакажы мне, Госпадзе, канец мой і меру дзён маіх, каб я ведаў, які я слабы. Вось, рукой Ты адмерыў дні мае; час майго жыцця як нішто перад вамі. Сапраўды, кожны чалавек, якім бы цвёрдым ён ні быў, - поўная марнасць».

Гэтыя вершы абагульняюць просьбу Давіда, каб Бог зрабіў яго больш пакорным, ён узмацняе ўсю сілу, якую людзі кажуць, што ў іх ёсць. чыстая марнасць, як тое, што не мае сэнсу і хутка праходзіць.

Вершы з 6 па 8 – Мая надзея на Цябе

“ Сапраўды, кожны чалавек ходзіць, як цень; сапраўды, дарэмна ён хвалюецца, назапашвае багацці і не ведае, хто іх возьме. Чаго я чакаю, Госпадзе? Мая надзея на вас. Вызвалі мяне ад усіх грахоў маіх; не рабі мяне ганьбай дурня».

У гэтым вершы Давід паказвае, як ён ведае свой адзіны шанец на літасць, сваю адзіную надзею. Аднак гэты псальм незвычайны тым, што паказвае, што Давід мае праблемы з Божымі пакараннямі. Ён апынуўся перад дылемай: не ведае, прасіць дапамогі ў Бога ці прасіць пакінуць яго ў спакоі. Такога няма ні ў адным іншым псальме, бо ва ўсіх іх Давід гаворыць пра Бога ўчынкамі хвалы. У канцы гэтага ўрыўка ён прызнае свой грэх, свае правіны і аддае сябе на літасцьбоскі.

Вершы з 9 па 13 – Пачуй, Госпадзе, малітву маю

“ Анямеў я, вуснаў маіх не адчыняю; бо ты той, хто дзейнічаў, Адвядзі ад мяне біч свой; Я губляю прытомнасць ад удару тваёй рукі. Калі ты караеш чалавека папрокамі за беззаконне, ты нішчыш, як моль, тое, што каштоўнае ў ім; сапраўды, кожны чалавек - марнасьць. Пачуй, Госпадзе, малітву маю і прыхілі вуха Тваё да ляманту майго; не маўчы перад маімі слязьмі, бо я табе чужы, пілігрым, як і ўсе бацькі мае. Адвядзі ад мяне позірк твой, каб я асвяжыўся, перш чым пайду і больш не знікну».

Давід маўчаў некаторы час пакуты, але ў перад такімі пакутамі, ён не мог заткнуцца. Ён крычыць, каб Бог выратаваў яго, каб Бог сказаў нешта, і паказвае адчайны ўчынак. Не пачуўшы адказу ад Бога, ён просіць Бога пашкадаваць яго і пакінуць у спакоі. Боль і пакуты Давіда былі настолькі моцнымі, што ён сумняваўся, ці варта было прыняць пакаранне і чакаць боскай міласэрнасці.

Даведацца больш:

• Псальма 22: словы пакут і збаўлення
• Псальма 23: Адкінь хлусню і прыцягні бяспеку
• Псальма 24 – хвала прыбыцця Хрыста ў Святы Горад