स्तोत्र 39 हे वैयक्तिक विलापाच्या स्वरूपात शहाणपणाचे स्तोत्र आहे. हे अनेक प्रकारे एक असामान्य स्तोत्र आहे, विशेषत: स्तोत्रकर्त्याने देवाला त्याला एकटे सोडण्यास सांगून त्याचे शब्द संपवले. या पवित्र शब्दांचा अर्थ समजून घ्या.

स्तोत्र ३९ च्या शब्दांची ताकद

खालील शब्द मोठ्या विश्वासाने आणि बुद्धीने वाचा:

1. मी म्हणालो: मी माझ्या जिभेने पाप करू नये म्हणून मी माझ्या मार्गांचे रक्षण करीन; दुष्ट माझ्यासमोर असताना मी तोंड दाबून ठेवीन.
2. मी शांतपणे जगासारखा होतो; मी चांगल्याबद्दल गप्प बसलो; पण माझ्या वेदना वाढत गेल्या.
3. माझे हृदय माझ्या आत जळत होते; मी ध्यान करत असताना अग्नी पेटला होता; मग माझ्या जिभेने म्हणा;
4. हे प्रभू, माझा शेवट आणि माझ्या दिवसांचे मोजमाप मला सांग, म्हणजे मी किती कमजोर आहे हे मला कळेल. <10
5. पाहा, तू माझे दिवस मोजले आहेस. माझ्या आयुष्याचा काळ तुझ्यापुढे काहीच नाही. खरंच, प्रत्येक माणूस, तो कितीही खंबीर असला तरी तो पूर्णपणे व्यर्थ आहे.
6. खरंच, प्रत्येक माणूस सावलीसारखा चालतो; खरंच, तो व्यर्थ काळजी करतो, धनाचा ढीग करतो, आणि ती कोण घेईल हे त्याला माहीत नाही. माझी आशा तुझ्यावर आहे.
7. माझ्या सर्व अपराधांपासून मला वाचव. मला मूर्खाची निंदा करू नकोस.
8. मी नि:शब्द आहे, मी माझे तोंड उघडत नाही. कारण तूतुम्हीच वागलात,
9. माझ्यावरून तुमची अरिष्ट दूर करा; तुझ्या हाताच्या फटक्यामुळे मी बेहोश झालो आहे.
10. जेव्हा तू माणसाला दुष्कृत्याबद्दल ताडन देतोस, तेव्हा त्याच्यामध्ये मौल्यवान असलेल्या पतंगाप्रमाणे तू नष्ट करतोस. खरंच, प्रत्येक माणूस व्यर्थ आहे.
11. प्रभु, माझी प्रार्थना ऐक आणि माझ्या आरोळीकडे तुझे कान लाव. माझ्या अश्रूंपुढे गप्प बसू नकोस, कारण मी तुझ्यासाठी अनोळखी आहे, माझ्या सर्व पूर्वजांप्रमाणे एक यात्रेकरू आहे.
12. तुझी नजर माझ्यापासून दूर करा, जेणेकरून मला आराम मिळावा. मी जातो आणि आता नाही.

येथे क्लिक करा: स्तोत्र 26 – निर्दोषपणा आणि मुक्तीचे शब्द

स्तोत्र 39 चे व्याख्या

जेणेकरुन तुम्ही या शक्तिशाली स्तोत्र 39 च्या संपूर्ण संदेशाचा अर्थ लावू शकाल, या उतार्‍याच्या प्रत्येक भागाचे तपशीलवार वर्णन पहा:

श्लोक 1 – मी माझ्या तोंडाला लगाम घालीन

“ 8 मी म्हणालो, मी माझ्या जिभेने पाप करू नये म्हणून मी माझ्या मार्गांचे रक्षण करीन. दुष्ट माझ्यासमोर असताना मी तोंड दाबून ठेवीन.”

या वचनात, डेव्हिडने स्वतःला मूकपणे सहन करण्याचा निर्धार दाखवला आहे, जेणेकरुन मूर्खपणाचे बोलू नये म्हणून तोंड झाकून घ्या. दुष्टांसमोर.

श्लोक 2 ते 5 — मला ओळखा, प्रभु

“ शांततेने मी जगासारखे होतो; मी चांगल्याबद्दल गप्प बसलो; पण माझ्या वेदना वाढल्या. माझे हृदय माझ्या आत जळत आहे; मी ध्यान करत असताना, दआग मग माझ्या जिभेने म्हणालो; हे परमेश्वरा, माझा शेवट आणि माझ्या दिवसांचे मोजमाप मला सांग, म्हणजे मी किती कमजोर आहे हे मला कळेल. पाहा, तुम्ही माझे दिवस हाताने मोजले आहेत. माझ्या आयुष्याचा काळ तुझ्यापुढे काहीच नाही. खरंच, प्रत्येक माणूस, मग तो कितीही खंबीर असला तरी तो निव्वळ व्यर्थ आहे.”

देवाने त्याला आणखी नम्र बनवावे या डेव्हिडच्या विनंतीचा सारांश या वचनात दिला आहे, तो या गोष्टीला बळकटी देतो की पुरुषांनी सांगितलेली सर्व शक्ती त्यांच्याकडे आहे. निव्वळ व्यर्थ आहे, ज्याला काही अर्थ नाही आणि पटकन निघून जातो.

श्लोक 6 ते 8 – माझी आशा तुझ्यावर आहे

“ खरंच, प्रत्येक माणूस सावलीसारखा चालतो; खरंच, तो व्यर्थ काळजी करतो, संपत्तीचा ढीग करतो, आणि ती कोण घेईल हे माहित नाही. मग आता प्रभु, मी काय अपेक्षा करू? माझी आशा तुझ्यावर आहे. माझ्या सर्व अपराधांपासून मला वाचव. मला मूर्खाची निंदा करू नकोस.”

या वचनात, डेव्हिड दाखवतो की त्याला त्याच्या दयेची एकमेव संधी, त्याची एकमेव आशा आहे. तथापि, हे स्तोत्र असामान्य आहे कारण ते दाखवते की दाविदाला देवाच्या शिक्षेची समस्या आहे. तो स्वतःला एका द्विधा अवस्थेत सापडतो: देवाकडे मदत मागावी की त्याला एकटे सोडण्यास सांगावे हे त्याला कळत नाही. हे इतर कोणत्याही स्तोत्रात नाही, कारण त्या सर्वांमध्ये दावीद देवाबद्दल स्तुतीच्या कृत्यांसह बोलतो. या परिच्छेदाच्या शेवटी, तो त्याचे पाप, त्याचे उल्लंघन कबूल करतो आणि स्वतःला देवाच्या दयेला शरण देतो.दैवी.

श्लोक 9 ते 13 – ऐक, प्रभु, माझी प्रार्थना

“ मी नि:शब्द आहे, मी माझे तोंड उघडत नाही; कारण तूच वागलास. तुझ्या हाताच्या झटक्याने मी बेशुद्ध झालो आहे. जेव्हा तुम्ही माणसाला दुष्कृत्यामुळे फटकारून शिक्षा करता, तेव्हा त्याच्यामध्ये जे मौल्यवान आहे ते तुम्ही पतंगाप्रमाणे नष्ट करता. खरंच प्रत्येक माणूस व्यर्थ आहे. हे प्रभू, माझी प्रार्थना ऐक आणि माझ्या हाकेकडे तुझे कान लाव. माझ्या अश्रूंपुढे गप्प बसू नकोस, कारण मी तुझ्यासाठी अनोळखी आहे, माझ्या सर्व वडिलांप्रमाणे मी यात्रेकरू आहे. तुझी नजर माझ्यापासून दूर कर, म्हणजे मी जाण्यापूर्वी ताजेतवाने होईन.”

डेव्हिड त्याच्या दुःखाच्या काही काळात शांत राहिला, पण इतका त्रास सहन करून तो शांत बसू शकला नाही. तो देवाला वाचवण्यासाठी ओरडतो, देवाने काहीतरी बोलावे आणि तो एक असाध्य कृती दाखवतो. देवाकडून कोणताही प्रतिसाद न ऐकता, तो देवाला त्याला वाचवण्यास आणि त्याला एकटे सोडण्यास सांगतो. डेव्हिडच्या वेदना आणि वेदना इतक्या प्रचंड होत्या की त्याला शंका होती की शिक्षा स्वीकारणे आणि दैवी दयेची वाट पाहणे योग्य आहे.

अधिक जाणून घ्या :

• स्तोत्र 22: शब्द वेदना आणि सुटकेचे
• स्तोत्र 23: खोटेपणा दूर करा आणि सुरक्षितता आकर्षित करा
• स्तोत्र 24 - पवित्र शहरात ख्रिस्ताच्या आगमनाची स्तुती