Բովանդակություն
Սաղմոս 39 -ը իմաստության սաղմոս է անձնական ողբի տեսքով: Դա շատ առումներով անսովոր սաղմոս է, հատկապես, երբ սաղմոսերգուն իր խոսքերն ավարտում է Աստծուն խնդրելով, որ իրեն հանգիստ թողնի։ Հասկացեք այս սուրբ խոսքերի իմաստը:
Սաղմոս 39-ի խոսքերի զորությունը
Կարդացեք ստորև բերված բառերը մեծ հավատքով և իմաստությամբ.
- Ես ասացի. «Ես կպահպանեմ իմ ճանապարհները, որ չմեղանչեմ իմ լեզվով. Ես բերանս դնչով կպահեմ, քանի դեռ չարն իմ առջև է: Ես նույնիսկ լռեցի լավի մասին; բայց ցավս սաստկացավ։
- Սիրտս վառվեց իմ մեջ. մինչ ես մտածում էի, կրակը վառվեց. ապա իմ լեզվով ասելով.
- Ճանաչի՛ր ինձ, Տե՛ր, իմ վախճանը և իմ օրերի չափը, որպեսզի իմանամ, թե որքան թույլ եմ։
- Ահա դու չափեցիր իմ օրերը. իմ կյանքի ժամանակը քո առջև ոչինչ է: Իրոք, ամեն մարդ, որքան էլ նա ամուր լինի, միանգամայն ունայնություն է:
- Իսկապես, ամեն մարդ քայլում է ստվերի նման. իսկապես, իզուր է նա անհանգստանում, հարստություններ դիզում և չգիտի, թե ով է դրանք վերցնելու: Իմ հույսը քո վրա է:
- Ազատիր ինձ իմ բոլոր հանցանքներից. Ինձ հիմարի նախատինք մի՛ դարձրու.
- Ես անխոս եմ, բերանս չեմ բացում. քանի որ դուքԴու ես, որ գործեցիր,
- Հեռացրո՛ւ քո պատուհասն ինձանից. Ես ուշաթափվել եմ քո ձեռքի հարվածից:
- Երբ մարդուն հանդիմանում ես անօրինության համար, դու ցեցի պես ոչնչացնում ես նրա մեջ թանկարժեքը. իրոք, ամեն մարդ ունայն է:
- Լսի՛ր, Տե՛ր, իմ աղոթքը, և ականջդ դիր իմ աղաղակին. մի՛ լռիր իմ արցունքների առաջ, որովհետև ես քեզ համար օտար եմ, ուխտավոր, ինչպես իմ բոլոր հայրերը:
- Հեռացրո՛ւ քո հայացքն ինձանից, որպեսզի ես մխիթարվեմ, նախքան թույլ տալը. ես գնում եմ և այլևս չեմ լինի:
Սեղմեք այստեղ. Սաղմոս 26 – Անմեղության և փրկագնման խոսքեր
Սաղմոս 39-ի մեկնություն
Որպեսզի կարողանաք մեկնաբանել այս հզոր Սաղմոս 39-ի ողջ ուղերձը, տես ստորև այս հատվածի յուրաքանչյուր մասի մանրամասն նկարագրությունը. Ես ասացի. Ես բերանս դնչով կպահեմ, քանի դեռ ամբարիշտն իմ առջև է»:
Այս համարում Դավիթը վճռել է լուռ տանջվել, փակել իր բերանը, որպեսզի անհեթեթություն չխոսի: ամբարիշտների առջև։
Հատվածներ 2-ից 5 — Ճանաչիր ինձ, Տե՛ր
« Լռությամբ ես նման էի աշխարհի. Ես նույնիսկ լռեցի լավի մասին; բայց ցավս սաստկացավ: Իմ սիրտը վառվեց իմ ներսում. մինչ ես մեդիտացիա էի անում,կրակ; ապա իմ լեզվով ասելով. Ճանաչի՛ր ինձ, Տե՛ր, իմ վախճանը և իմ օրերի չափը, որպեսզի իմանամ, թե որքան թույլ եմ։ Ահա դու իմ օրերը ձեռքով չափեցիր. իմ կյանքի ժամանակը քո առջև ոչինչ է: Իրոք, յուրաքանչյուր մարդ, անկախ նրանից, թե որքան ամուր է նա, միանգամայն ունայնություն է»:
Տես նաեւ: Սաղմոս 130 — Խորքերից ես աղաղակում եմ քեզԱյս համարներն ամփոփում են Դավթի խնդրանքը, որ Աստված իրեն ավելի խոնարհ դարձնի, նա ամրապնդում է այն ամբողջ ուժը, որ մարդիկ ասում են, որ իրենք ունեն: ունայնություն է, ինչպես մի բան, որը իմաստ չունի և արագ է անցնում:
Հատվածներ 6-ից 8 – Իմ հույսը քեզ վրա է
« Իսկապես, ամեն մարդ քայլում է ստվերի պես. իսկապես, իզուր է նա անհանգստանում, հարստություններ դիզում և չգիտի, թե ով է վերցնելու դրանք։ Այժմ, Տե՛ր, ի՞նչ եմ ես սպասում: Իմ հույսը քո վրա է: Ազատիր ինձ իմ բոլոր հանցանքներից. Ինձ հիմարի նախատինք մի՛ դարձրու»:
Այս համարում Դավիթը ցույց է տալիս, թե ինչպես է նա գիտի ողորմության իր միակ հնարավորությունը, իր միակ հույսը: Սակայն այս սաղմոսը անսովոր է նրանով, որ բացահայտում է, որ Դավիթը խնդիրներ ունի Աստծո պատիժների հետ։ Նա հայտնվել է երկընտրանքի մեջ՝ չգիտի՝ Աստծուց օգնություն խնդրել, թե խնդրել, որ իրեն հանգիստ թողնի։ Ոչ մի այլ սաղմոսում այդպես չէ, քանի որ բոլորի մեջ Դավիթը փառաբանող գործերով խոսում է Աստծո մասին: Այս հատվածի վերջում նա ընդունում է իր մեղքը, իր օրինազանցությունները և իրեն հանձնում է ողորմածությանը.աստվածային:
9-ից 13-րդ համարներ – Լսիր, Տեր, իմ աղոթքը
« Ես անխոս եմ, բերանս չեմ բացում. Որովհետև դու ես գործում, Հեռացրո՛ւ քո պատուհասն ինձանից. Ես ուշաթափվել եմ քո ձեռքի հարվածից։ Երբ անօրենության համար հանդիմանում ես մարդուն, ցեցի պես ոչնչացնում ես նրա մեջ թանկարժեքը. իսկապես ամեն մարդ ունայնություն է: Լսի՛ր, Տե՛ր, իմ աղոթքը, և ականջդ դիր իմ աղաղակին. մի՛ լռիր իմ արցունքների առաջ, որովհետև ես քեզ համար օտար եմ, իմ բոլոր հայրերի նման ուխտավոր։ Հեռացրո՛ւ քո հայացքը ինձնից, որպեսզի ես թարմանամ, նախքան գնալը և այլևս չլինի»: այնքան տառապանքների դեմքին, նա չկարողացավ լռել: Նա աղաղակում է, որ Աստված փրկի իրեն, Աստված ինչ-որ բան ասի, և հուսահատ արարք է ցույց տալիս։ Աստծուց ոչ մի պատասխան չլսելով՝ նա խնդրում է Աստծուն խնայել իրեն և հանգիստ թողնել։ Դավթի ցավն ու վիշտն այնքան մեծ էին, որ նա կասկածում էր, որ արժե ընդունել պատիժը և սպասել աստվածային ողորմությանը:
Տես նաեւ: Սաղմոս 66 — Ուժի և ճկունության պահերԻմանալ ավելին :
- Սաղմոս 22: տառապանքի և ազատագրման
- Սաղմոս 23. Հեռացրեք կեղծիքը և գրավեք անվտանգությունը
- Սաղմոս 24 – Քրիստոսի Սուրբ Քաղաք ժամանման գովաբանությունը