Sálmur 39 er viskusálmur í formi persónulegrar harmakveins. Hann er að mörgu leyti óvenjulegur sálmur, sérstaklega þar sem sálmaritarinn lýkur orðum sínum með því að biðja Guð að láta sig í friði. Skildu merkingu þessara helgu orða.

Máttur orðanna í 39. sálmi

Lestu orðin hér að neðan af mikilli trú og visku:

1. Ég sagði: Ég mun varðveita vegu mína, svo að ég syndgi ekki með tungu minni; Ég mun halda munni mínum með trýni, meðan óguðlegir eru fyrir mér.
2. Með þögn var ég sem heimur; Ég þagði meira að segja um hið góða; en sársaukinn ágerðist.
3. Hjarta mitt brann innra með mér; meðan ég var að hugleiða var kveikt í eldinum; þá með tungu minni og segi:
4. Lát mig vita, Drottinn, endalok mína og mælikvarða daga minna, svo að ég megi vita hversu veik ég er.
5. Sjá, þú hefur mælt daga mína. tími lífs míns er sem ekkert fyrir þér. Sannarlega er hver maður, hversu fastur sem hann er, algjör hégómi.
6. Sannlega gengur hver maður eins og skuggi; sannarlega, til einskis hefur hann áhyggjur, safnar auði og veit ekki hver mun taka það.
7. Nú, Drottinn, hvers vona ég? Von mín er til þín.
8. Frelsa mig frá öllum afbrotum mínum; gjör mig ekki að háðungum heimskingja.
9. Ég er orðlaus, ég opna ekki munninn; útaf þérþað ert þú sem gerðir,
10. Fjarlægðu plágu þína frá mér; Ég er daufur af hendi þinni.
11. Þegar þú agar manninn með ávítum fyrir misgjörðir, þá eyðir þú eins og mölur það sem er dýrmætt í honum. Já, sérhver maður er hégómi.
12. Heyr, Drottinn, bæn mína og hneig eyra þitt að hrópi mínu. þegið ekki fyrir tárum mínum, því að ég er þér ókunnugur, pílagrímur eins og allir feður mínir.
13. Snúðu augnaráði þínu frá mér, að ég megi hugga, áður en þú ég fer og verð ekki framar.

Smelltu hér: Sálmur 26 – Orð um sakleysi og endurlausn

Túlkun á Sálmi 39

Til þess að þú getir túlkað allan boðskap þessa kraftmikla Sálms 39, skoðaðu nákvæma lýsingu á hverjum hluta þessa kafla hér að neðan:

Vers 1 – Ég mun beislast fyrir munni mínum

“ Ég sagði: Ég mun varðveita vegu mína, svo að ég syndgi ekki með tungu minni. Ég mun varðveita munn minn með trýni, meðan hinn óguðlegi er frammi fyrir mér.“

Í þessu versi sýnir Davíð sig staðráðinn í að þjást í hljóði, hylja munninn til að tala ekki vitleysu í framan við óguðlega.

Vers 2 til 5 — Láttu mig vita, Drottinn

“ Með þögn var ég sem heimur; Ég þagði meira að segja um hið góða; en sársauki minn versnaði. Hjarta mitt brann í mér; meðan ég var að hugleiða, theeldur; þá með tungu minni og sagði; Lát mig vita, Drottinn, endalok mína og mælikvarða daga minna, svo að ég megi vita hversu veik ég er. Sjá, þú hefur mælt daga mína með hendi. tími lífs míns er sem ekkert fyrir þér. Sannarlega er hver maður, hversu fast sem hann er, algjör hégómi.“

Þessi vers draga saman beiðni Davíðs um að Guð geri hann auðmjúkari, hann styrkir að allur styrkurinn sem menn segjast hafa er hreinn hégómi, eins og eitthvað sem hefur enga merkingu og líður hratt.

Vers 6 til 8 – Von mín er til þín

“ Sannlega gengur hver maður eins og skuggi; sannarlega, til einskis hefur hann áhyggjur, safnar auði og veit ekki hver mun taka það. Nú, Drottinn, hvers vænti ég? Von mín er í þér. Frelsa mig frá öllum afbrotum mínum; gerðu mig ekki að háðungum heimskingja.“

Í þessu versi sýnir Davíð hvernig hann veit sína einu tækifæri til miskunnar, sína einu von. Hins vegar er þessi sálmur óvenjulegur að því leyti að hann sýnir að Davíð á í vandræðum með refsingar Guðs. Hann lendir í vandræðum: hann veit ekki hvort hann á að biðja Guð um hjálp eða biðja hann um að láta hann í friði. Þetta er ekki raunin í neinum öðrum sálmum, því í þeim öllum talar Davíð um Guð með lofgjörðum. Í lok þessa kafla viðurkennir hann synd sína, brot sín og gefur sig fram við miskunnguðdómlega.

Vers 9 til 13 – Heyr, Drottinn, bæn mína

“ Ég er orðlaus, ég opna ekki munn minn; því að þú ert sá, sem gjörði, Fjarlægðu mér böl þína; Ég er dauðhræddur af hendi þinni. Þegar þú agar manninn með vítum sökum misgjörðar, þá eyðir þú eins og mölur því dýrmætu í honum. sannarlega er hver maður hégómi. Heyr, Drottinn, bæn mína, og hneig eyra þitt að hrópi mínu. þegið ekki fyrir tárum mínum, því að ég er þér ókunnugur, pílagrímur eins og allir feður mínir. Snúðu augnaráði þínu frá mér, svo að ég megi hressast, áður en ég fer og er ekki framar. andspænis svo miklum þjáningum að hann gat ekki haldið kjafti. Hann hrópar á Guð að bjarga sér, að Guð segi eitthvað og sýnir örvæntingarfullan gjörning. Hann heyrir engin viðbrögð frá Guði og biður Guð að hlífa sér og láta hann í friði. Sársauki Davíðs og angist var svo mikil að hann efaðist um að það væri þess virði að sætta sig við refsinguna og bíða eftir guðlegri miskunn.

Frekari upplýsingar :

• Sálmur 22: orð. um angist og frelsun
• Sálmur 23: Varpa lygi og laða að öryggi
• Sálmur 24 – lofgjörð komu Krists í borgina helgu