Obaluaê/Omulú estis unu el la filoj de Nanã, tamen tiu, kiu kreskigis lin, estis Iemanjá . Rigardu legendon (itan) kiu klarigas ĉi tiun historion.

La rakonto pri la kreado de Obaluaê/Omulú

Laŭ la joruba mitologio, Nanã sorĉis Oxalá por povi delogi lin kaj gravediĝi. kun li. Kaj ŝi sukcesis, tamen kiam Obaluaê naskiĝis, la korpo de la knabo estis kovrita de vundoj kaj ulceroj. Obaluaê naskiĝis kun variolo kaj lia korpo estis tute misformita. Nanã ne eltenis la ideon naskigi bebon tiel, kaj ne sciante kion fari kun li, ŝi forlasis lin ĉe la maro, por ke la alta tajdo forportu lin.

Kvazaŭ tio ne sufiĉus forlaso kaj malsano, Obaluaê ankoraŭ estis atakata de kraboj, kiuj estis sur la plaĝo, lasante la infanon vundita kaj preskaŭ morta.

Iemanjá savis Obaluaê

Vidinte la infano suferanta, Iemanjá forlasis la maron kaj prenis la infanon en ŝiajn brakojn. Ŝi tiam prenis lin al kaverno kaj prizorgis lin, farante bandaĝojn kun bananfolioj kaj manĝigante lin pufmaizo. Kiam la bebo resaniĝis de la gravaj vundoj kaj malsanoj, Iemanjá decidis kreskigi lin kiel sian filon.

Alklaku Ĉi tie: Erês kaj ĝia religia signifo en Umbanda kaj Katolikismo

La bildo de la korpo de Obaluaê

Obaluaê estis markita de tre imponaj cikatroj kaj markoj, kaj pro tio, li daŭre kaŝis sin de iu ajn kiu povis vidi lin. En festotago kiamla oriŝaoj kolektiĝis, Ogun petas Obaluaê kaj ekkomprenas ke li ne volas ekaperi pro siaj vundoj. Do, li iras al la arbaro, faras pajlan kapuĉon por kovri Obaluaê de la kapo ĝis la piedoj.

Li konsentas tiam prezentiĝi kaj partopreni la feston kun tiu kapuĉo, sed sen dancado, ĉar li estis tre tre. fermita orixá. Iansã tiam alproksimiĝas al li kun sia vento kaj krevigas la pajlan kapuĉon de Obaluaê. En tiu momento, ĉiuj liaj vundoj fariĝis pluvo de pufmaizo malkaŝanta la belan, sanan kaj radiantan knabon, kiun li estus sen la vundoj de siaj ulceroj.

Pro sia historio de malsano kaj sufero, li fariĝis la orixá. de malsanoj, lernante de Oxalá kaj Iemanjá kiel ilin kuraci.

Pro sia forlasita infanaĝo kaj lia vivo kaŝanta siajn vundojn malantaŭ pajlo, Obaluaê fariĝis tre serioza, silentema kaj koncentrita orixá, kiun li ne ŝatas. ridoj kaj fuŝoj, li estas orixá, kiu ĉiam estas fermita.

Obaluaê kaj Omulu – kio estas la diferenco?

Omulu estas la matura, maljuna orixá de resanigo kaj malsano. Obaluaê estas la juna orixá, la sinjoro de la evoluo de la estaĵoj. Kune ili regas la stabiligon de la monda ordo, sen ili, nenio estas daŭrigebla (finfine, vivo kaj morto devas marŝi kune por doni al animoj ŝancon por evoluado). Obaluaê estas la diaĵo kiu subtenas kaj gvidas la mondon. Omulu estas tiu, kiu kondukas la trairejojn de unu ebeno al alia: de la karno al la spirito kaj de la spirito al laviando.

Lernu pli :

• Exus kaj Pomba Giras kiel niaj gvidiloj
• La magia mitologio de la Preto Velho
• La folkloro de la caboclos de umbanda