Psalmo havas funkciojn kaj trajtojn tre proksimajn al tiuj de la tiel nomataj mantroj, kiel ni konas ilin. Per ĝi, eblas deklami preĝon en kantitaj versoj, kun la ĉeesto de vortoj, kiuj havus la potencon agordi kun ĉielaj energioj, havigante pli proksiman kontakton kun Dio. Ĉi tiu proksima rilato ebligas pli bonan komunikadon pri viaj petoj aŭ danke al la Dia, pruvante la sindonemon de tiuj, kiuj deklamas kaj faciligante la manieron en kiu viaj petoj estas responditaj. En ĉi tiu artikolo ni pritraktos la signifon kaj interpreton de Psalmo 66.

Faciligo de peniga nova komenco kun Psalmo 66

La vortoj kaj versoj tie enhavitaj portas la potencon transdoni mesaĝojn kaj rekte influi la psalmiston, montrante la manieron, ke Dio ŝatus, ke ili estu gviditaj. Tio ankaŭ estas parto de la ĉiuflankeco de ĉi tiuj preĝoj, ĉar ĉiu el ili estis konstruita por renkonti specialan momenton en la homa vivo, kun versoj dediĉitaj al tiuj, kiuj bezonas protekton, aliaj por danki pro la tuta helpo ricevita en konkeroj, kaj ankaŭ festi ilin. Iuj tekstoj, aliflanke, estas produktitaj kun la intenco alporti gvidadon kaj pacon al tiuj, kiuj estas misfamigitaj kaj kun profunda malĝojo en siaj koroj, antaŭenigante pli da kuraĝo kaj memfido.

Psalmo 66 estas iomete. plivasta ol la plimulto kaj traktas tre delikatan momenton, subtenante individuojn, kiuj estas en profunda krizo aŭ kiuj batalas malfacilan kaj longan batalon.

Dum la teksto eblas rimarki, ke temas pri situacio de intensa elĉerpiĝo, tamen la situacio, kiu generis ĉi tiun elĉerpiĝon, jam trovis sian finon kaj tio, kion la psalmisto volas nun, estas esprimi sian dankon al Dio, kaj ankaŭ preĝi por nova, pli justa kaj paca vivo por si kaj por ĉiuj ĉirkaŭ li. .

Goje kriu al Dio, ĉiuj landoj.

Kantu la gloron de Lia nomo; donu gloron al Lia laŭdo.

Diru al Dio: Kiel timinda vi estas en viaj faroj! Per la grandeco de via potenco submetiĝos al vi viaj malamikoj.

Ĉiuj loĝantoj de la tero adorkliniĝos al vi kaj kantos al vi; ili kantos Vian nomon.

Venu, kaj vidu la farojn de Dio; Li estas timinda en Siaj faroj al la homidoj.

Li sxangxis la maron en sekan teron; ili transiris la riveron piede; tie ni ĝojas pri li.

Li regas eterne per sia potenco; Liaj okuloj estas sur la nacioj; ne altigu la ribelantojn.

Benu nian Dion, ho popoloj, kaj estu aŭdata la voĉo de Lia laŭdo,

Li, kiu vivtenas nian animon kaj ne lasas nin esti; skuu niajn piedojn.

Ĉar Vi, ho Dio, elprovis nin; vi rafinis nin kiel argxento rafinis.

Vi metis nin en la reton; Vi afliktis niajn lumbojn,

Vi faris niajnviroj rajdi super niaj kapoj; ni trairis fajron kaj akvon; sed vi venigis nin en vastan lokon.

Vian domon mi eniros kun brulofero; Mi plenumos al vi miajn promesojn,

kiujn eldiris miaj lipoj, kaj mia buŝo parolis kiam mi estis en mizero.

Mi alportos al vi grasajn bruloferojn kun incenso de virŝafoj; Mi oferos bovojn kun kapridoj.

Venu kaj aŭskultu vi ĉiuj, kiuj timas Dion, kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

Al li mi kriis per mia buŝo, kaj li altigxis per mia lango.

Se mi rigardas maljustecon en mia koro, la Eternulo min ne auxskultos;

Sed vere Dio min auxskultis; li respondis al la voĉo de mia preĝo.

Estu benata Dio, kiu ne deturnis de mi mian preĝon, nek Sian kompaton.

Interpreto de Psalmo 66

Kelkaj fakuloj diras, ke la momento kie originis la teksto de Psalmo 66 rilatas al la liberigo de la Izraelidoj el la armeo de Sanĥerib kie oni diras ke, post malfacila batalo , ĉirkaŭ 185 mil asiriaj soldatoj estus vekiĝintaj mortintoj, kio devigis la malamikon retiriĝi.

Unuvorte, la preĝo povas esti tre utila al ĉiuj tiuj, kiuj estas elĉerpitaj post malfacila periodo de sia vivo, sopirante al pli feliĉa kaj justa komenco, forigante la tutan malĝojon kaŭzitan de momentoj de streĉiĝo kaj batalante lamanko de stimulo pro laceco. Estas ankaŭ tiuj, kiuj uzas la Psalmon por havi pli regulan kaj trankvilan dormon, kaj ankaŭ por antaŭenigi la socian justecon.

Vers. 1 kaj 2

“Goje bruu al Dio, ĉiuj; teroj. Kantu la gloron de Lia nomo; donu gloron al Lia laŭdo.”

Ni komencas la Psalmon 66 per festo, invito laŭdi Dion, ĉar Li sola meritas ĉian laŭdon el ĉiuj landoj.

Versoj 3 kaj 4

“Diru al Dio: Kiel timinda vi estas en viaj faroj! Per la grandeco de via potenco viaj malamikoj submetiĝos al vi. Ĉiuj loĝantoj de la tero adorkliniĝos al Vi kaj kantos al Vi; ili kantos vian nomon.”

Ĉi tie ni havas ekzaltiĝon kaj priskribon de la gloro de la Dia. Ne ekzistas energio aŭ manifestiĝo tiel potenca kiel tiu de la Sinjoro kaj, antaŭ Li, neniu malamiko havas la kapablon rezisti.

Versoj 5 kaj 6

“Venu, kaj vidu la farojn de Dio: estas grandega en siaj faroj al la homidoj. Li transformis la maron en sekan teron; ili transiris la riveron piede; tie ni ĝojis pri li.”

En ambaŭ versoj, ni estas invitataj memori la bonfarantojn kaj mirindaĵojn faritajn de Dio en la pasinteco, kiel la disiĝo de la Ruĝa Maro — kiu kondukas nin ĉiam konservi konfidon kaj fidu.fido al la Dia, kio ajn okazas.

Verso 7

“Li regas eterne per sia potenco; Liaj okuloj estas sur la nacioj; ne ekscitiĝuribeluloj.”

Eĉ se vi ne vidas Lin, Dio ĉiam ĉeestas inter ni, gvidante niajn paŝojn kaj kunordigante ĉion, kio okazas en la mondo. La Eternulo estas reganto super la tuta kreitaro.

Versoj 8 kaj 9

“Benu nian Dion, ho popoloj, kaj estu auxdata la vocxo de Lia gloro, Kiu vivtenas nian animon kaj faras; ne permesu, ke niaj piedoj skuiĝu.”

Subtenanto de vivo, Dio estas Tiu, kiu meritas nian tutan laŭdon, ĉar Li helpas nin iri la vojon de lumo kaj saĝo, surbaze de Siaj instruoj.

Versoj 10 ĝis 12

“Ĉar Vi, ho Dio, elprovis nin; vi rafinis nin kiel argxento rafinis. Vi metis nin en la reton; Vi humiligis niajn lumbojn, Vi rajdigis homojn super niaj kapoj; ni trairis fajron kaj akvon; sed vi elkondukis nin en vastan lokon.”

En ĉi tiuj versoj, ni komprenas, ke Dio permesas suferon, tamen uzas ĝin kiel manieron lerni kaj rafini, purigi ĉiujn malpuraĵojn kaj pekojn. Ĉiu kaj ĉiu momento de malĝojo kaj malfacilaĵo ne daŭras eterne kaj, kun Dio apud ni, ni povas trovi nordon al ĝojo.

Versoj 13 ĝis 15

“Mi eniros vian domon. kun holokaŭstoj; Mi plenumos al vi miajn promesojn, kiujn miaj lipoj eldiris, kaj mia buŝo parolis kiam mi estis en mizero. Mi alportos al vi grasajn bruloferojn kun incenso el virŝafoj; mi proponosbovoj kun kapridoj.”

Kiam la boneco de la Sinjoro nin liberigas aŭ mildigas suferon, ni devas nur praktiki dankemon. En la Malnova Testamento, estis tre ofte citi oferojn kiel manieron pruvi penton kaj pekliberigi pekojn, liverante totalan dediĉon al Dio.

Tamen, nuntempe la realaj oferoj de tiu tempo povas esti interpretitaj metafore , dirante, ke ni devas rezigni kelkajn kondutojn, sintenojn kaj pensojn, se ni vere volas dediĉi nian vivon al la Sinjoro.

Versoj 16 kaj 17

“Venu kaj aŭdu, vi ĉiuj, kiuj timas Dion. , kaj mi rakontos, kion li faris al mia animo. Mi kriis al Li per mia buŝo, kaj li estis altigita per mia lango.”

Neeble estas kaŝi la amon de Dio. Kaj nature, tiu, kiu estas dankema pro la akiritaj benoj, ne hezitas paroli pri la Sinjoro, kanti laŭdojn kaj diskonigi la vorton.

Vers. 18 kaj 19

“Se mi rigardas maljustaĵon en mia koro, la Eternulo min ne aŭskultos; Sed efektive Dio min aŭdis; li respondis al la voĉo de mia preĝo.”

Estas fakto, ke ju pli ni pekas, des pli malproksimiĝas de Dio. Tamen, de la momento, kiam ni pentas kaj dediĉas niajn konkerojn al la Sinjoro, Li aŭskultas nin kaj laŭe repagos al ni.

Verso 20

“Estu benata Dio, kiu ne forpuŝis mian preĝon, kaj la via ne deturnis sin de mi.kompaton.”

Dio ne forlasas nin en feliĉo aŭ malfacilaĵo. Ekde la momento, kiam ni supozas preĝon kiel agon de sincereco, Li ne ignoras nin, kaj Li amas nin je ajna prezo.

Lernu pli :

• La Signifo de ĉiuj Psalmoj: ni kolektis la 150 psalmojn por vi
• Malhela nokto de la animo: vojo de spirita evoluo
• Simpatioj por Sankta Johano la Baptisto – Protekto, ĝojo kaj prospero