هڪ زبور ۾ افعال ۽ خاصيتون آهن جيڪي انهن نام نهاد منترن جي تمام ويجهو آهن جيئن اسان انهن کي ڄاڻون ٿا. ان جي ذريعي، اهو ممڪن آهي ته ڳايل آيتن ۾ هڪ دعا پڙهي، لفظن جي موجودگي سان، جيڪو آسماني توانائي سان ڳنڍڻ جي طاقت رکي ٿو، خدا سان ويجهي رابطي کي فراهم ڪري ٿو. اهو ويجھو تعلق توهان جي درخواستن جي باري ۾ بهتر رابطي جي اجازت ڏئي ٿو يا خدا جي مهرباني، انهن جي عقيدت جو مظاهرو ڪري ٿو جيڪي تلاوت ڪن ٿا ۽ انهي طريقي سان سهولت فراهم ڪن ٿا جنهن ۾ توهان جي درخواستن جو جواب ڏنو وڃي ٿو. هن آرٽيڪل ۾ اسين زبور 66 جي معنيٰ ۽ تفسير تي غور ڪنداسين.

زبور 66 سان هڪ مشڪل نئين شروعات جي سهولت

اتي موجود لفظ ۽ آيتون پيغامن کي منتقل ڪرڻ جي طاقت کڻن ٿيون ۽ سڌو سنئون زبور تي اثر انداز ڪن ٿيون، اهو رستو ڏيکاري ٿو ته خدا انهن کي هدايت ڪرڻ چاهي ٿو. اهو پڻ انهن دعائن جي استقامت جو حصو آهي، ڇاڪاڻ ته انهن مان هر هڪ انساني زندگي ۾ هڪ خاص لمحو ملڻ لاءِ ٺاهيو ويو آهي، آيتون انهن لاءِ وقف ڪيون ويون آهن جن کي تحفظ جي ضرورت آهي، ٻين کي فتحن ۾ حاصل ڪيل مدد لاءِ شڪريو ادا ڪرڻ لاءِ. ان کي جشن ڪريو. ڪجهه نصوص، ٻئي طرف، انهن لاءِ هدايت ۽ امن آڻڻ جي نيت سان تيار ڪيا ويا آهن جن کي بدنام ڪيو ويو آهي ۽ انهن جي دلين ۾ گهري اداسي سان، وڌيڪ همت ۽ خود اعتمادي کي فروغ ڏيڻ.

زبور 66 ٿورڙو آهي وڌيڪگھڻن کان وسيع ۽ تمام نازڪ لمحن سان واسطو رکي ٿو، انھن ماڻھن جي مدد ڪري ٿو جيڪي سخت بحران ۾ آھن يا جيڪي سخت ۽ ڊگھي جنگ وڙھي رھيا آھن.

متن جي دوران اھو نوٽ ڪيو وڃي ٿو ته اھو سخت صورتحال آھي. ٿڪاوٽ، جيتوڻيڪ اها صورتحال جيڪا هن ٿڪائي پيدا ڪئي هئي، ان جو پڄاڻي ٿي چڪي آهي ۽ زبور نگار هاڻي چاهي ٿو ته هو خدا جي شڪرگذاري جو اظهار ڪري، ان سان گڏ پنهنجي لاءِ ۽ پنهنجي آس پاس وارن سڀني لاءِ هڪ نئين، وڌيڪ انصاف ۽ پرامن زندگي لاءِ دعا گهري. .

خدا جي لاءِ خوشيءَ سان گوڙ ڪريو، سڀئي ملڪ. هن جي ساراهه جي ساراهه ڪريو.

خدا کي چئو: توهان پنهنجي ڪمن ۾ ڪيترا نه عجيب آهيو! توهان جي طاقت جي عظمت سان توهان جا دشمن توهان جي تابع ٿي ويندا.

زمين جا سڀئي رهاڪو توهان جي پوڄا ڪندا ۽ توهان لاء گيت ڳائيندا. اھي تنھنجو نالو ڳائيندا.

اچو ۽ خدا جي ڪمن کي ڏسو: ھو پنھنجي عملن ۾ ماڻھن جي اولاد ڏانھن لاجواب آھي.

ھن سمنڊ کي خشڪ زمين ۾ بدلائي ڇڏيو. اهي پيادل درياهه پار ڪيو؛ اتي اسان هن ۾ خوش آهيون. سندس نظر قومن تي آهي. باغين کي سربلند نه ڪيو وڃي.

اي قومون، اسان جي خدا جي واکاڻ ڪريو ۽ سندس ساراهه جو آواز ٻڌو،

هو جيڪو اسان جي روح کي جيئرو رکي ٿو، ۽ اسان کي ٿيڻ جي اجازت نٿو ڏئي. اسان جي پيرن کي ڇڪايو.

اي خدا، تو اسان کي آزمايو آهي. تو اسان کي ائين صاف ڪيو آهي جيئن چانديءَ کي صاف ڪيو ويندو آهي.

تو اسان کي ڄار ۾ وڌو آهي. تو اسان جي ڳچيءَ کي تڪليف ڏني آهي،

تو اسان کي بنايو آهيمرد اسان جي مٿي تي سواري ڪرڻ لاء؛ اسان باهه ۽ پاڻيءَ ذريعي وياسون؛ پر تون اسان کي وڏي جاءِ تي وٺي آيو آهين. 1>

آءٌ تنهنجي گهر ۾ ساڙيل قربانين سان داخل ڪندس. مان تنهنجي واعدن کي پورو ڪندس،

جيڪي منهنجي چپن مان ڳالهايا هئا، ۽ منهنجي وات ۾ جڏهن مون کي تڪليف هئي، تڏهن مان توهان کي ٻڌايان ٿو.

مان توهان کي رڍن جي خوشبوءِ سان گڏ سڙيل ساڙيل قرباني پيش ڪندس؛ مان ٻارن سان گڏ ٻڪريون پيش ڪندس.

اچو ۽ ٻڌو، سڀئي خدا کان ڊڄو، ۽ مان بيان ڪندس ته هن منهنجي روح لاء ڇا ڪيو آهي.

مون هن کي پنهنجي وات سان روئي ڇڏيو، ۽ هن کي منهنجي زبان سان بلند ڪيو ويو.

جيڪڏهن مان پنهنجي دل ۾ گناهه سمجهان ٿو، ته رب منهنجي نه ٻڌندو؛

پر سچ پچ خدا منهنجي ٻڌو آهي. هن منهنجي دعا جي آواز جو جواب ڏنو.

سڀڪت مند آهي خدا، جنهن نه منهنجي دعا رد ڪئي آهي ۽ نه ئي پنهنجي رحمت مون کان. چونڊيل هڪ

زبور 66 جي تفسير

ڪجهه عالمن جو چوڻ آهي ته اهو لمحو جتي زبور 66 جو متن شروع ٿيو اهو سنهريب جي فوج کان بني اسرائيلن جي آزاديءَ ڏانهن اشارو ڪري ٿو جتي چيو وڃي ٿو ته ، سخت جنگ کان پوءِ اٽڪل 185 هزار اسوري سپاهي مئل جاڳيا هوندا، جنهن ڪري دشمن کي پوئتي هٽڻ تي مجبور ڪيو.

مختصر طور تي، دعا انهن سڀني لاءِ تمام ڪارائتو ٿي سگهي ٿي جيڪي پنهنجي زندگي جي ڏکئي دور کان پوءِ ٿڪجي پوندا آهن، جيڪي پنهنجي زندگيءَ جي ڏکيائين ۾ آهن. خوشگوار ۽ منصفانه شروعات، پريشاني جي لمحن جي سبب پيدا ٿيندڙ سڀني اداس کي هٽائڻ ۽ جنگ سان وڙهڻٿڪڻ کان محرک جي کوٽ. اهي پڻ آهن جيڪي زبور کي وڌيڪ باقاعده ۽ آرامده ننڊ ڪرڻ لاءِ استعمال ڪن ٿا، انهي سان گڏ سماجي انصاف کي فروغ ڏيڻ لاءِ.

آيتون 1 ۽ 2

“خدا جي لاءِ خوشيءَ سان گوڙ ڪريو، سڀ زمينون سندس نالي جي شان ۾ ڳايو؛ هن جي ساراهه جي ساراهه ڪريو.“

اسان زبور 66 جي شروعات هڪ جشن سان ڪريون ٿا، خدا جي ساراهه ڪرڻ جي دعوت، ڇاڪاڻ ته هو اڪيلو سڀني زمينن مان ساراهه جو حقدار آهي.

آيتون 3 ۽ 4

هتي اسان وٽ خدا جي شان جي بلندي ۽ وضاحت آهي. ڪا به طاقت يا ظاهر نه آهي رب جي جيترو طاقتور ۽، هن جي اڳيان، ڪنهن به دشمن ۾ مزاحمت ڪرڻ جي صلاحيت ناهي.

آيتون 5 ۽ 6

“اچو ۽ خدا جا ڪم ڏسو: ماڻھن جي پٽن لاءِ پنھنجي عمل ۾ زبردست آھي. هن سمنڊ کي خشڪ زمين ۾ تبديل ڪيو. اهي پيادل درياهه پار ڪيو؛ اتي اسان هن ۾ خوش ٿيا.“

ٻنهي آيتن ۾، اسان کي دعوت ڏني وئي آهي ته خدا جي ماضيءَ ۾ ڪيل احسانن ۽ معجزن کي ياد ڪرڻ لاءِ، جهڙوڪ ڳاڙهي سمنڊ جو جدا ٿيڻ - جيڪو اسان کي هميشه اعتماد ۽ اعتماد برقرار رکڻ جي هدايت ڪري ٿو. يقين رکو، خدا تي يقين رکو، چاهي ڪجهه به ٿئي.

آيت 7

“هو پنهنجي طاقت سان سدائين حڪمراني ڪندو آهي. سندس نظر قومن تي آهي. پرجوش نه ٿيوباغي.”

جيتوڻيڪ توهان هن کي نه ٿا ڏسو، خدا هميشه اسان جي وچ ۾ موجود آهي، اسان جي قدمن جي رهنمائي ڪري ٿو ۽ دنيا ۾ هر شيء کي ترتيب ڏئي ٿو. رب سڀني مخلوقات تي غالب آهي.

آيتون 8 ۽ 9

"اي قومون، اسان جي خدا جي واکاڻ ڪريو، ۽ سندس ساراهه جو آواز ٻڌو، جيڪو اسان جي زندگي جي روح کي برقرار رکي ٿو، ۽ اسان جي پيرن کي ڌڪڻ جي اجازت نه ڏيو. ”

زندگي جو سنڀاليندڙ، خدا اهو آهي جيڪو اسان جي ساراهه جو حقدار آهي، ڇاڪاڻ ته هو اسان کي روشني ۽ حڪمت جي رستي تي هلڻ ۾ مدد ڪري ٿو، پنهنجي تعليمات جي بنياد تي.

“ڇالاءِ⁠جو اي خدا، تو اسان کي آزمايو آھي. توهان اسان کي صاف ڪيو آهي جيئن چاندي کي صاف ڪيو ويو آهي. توهان اسان کي نيٽ ۾ وجهي ڇڏيو آهي. تو اسان جي ڪنن کي تڪليف ڏني آهي، توهان ماڻهن کي اسان جي مٿي تي سوار ڪيو آهي. اسان باهه ۽ پاڻيءَ ذريعي وياسون؛ پر توهان اسان کي هڪ وسيع جاءِ تي ٻاهر ڪڍيو آهي.“

انهن آيتن ۾، اسان سمجهون ٿا ته خدا ڏک جي اجازت ڏئي ٿو، تنهن هوندي به، ان کي سکڻ ۽ سڌارڻ جي طريقي طور استعمال ڪري ٿو، سڀني ناپاڪي ۽ گناهن کي صاف ڪري ٿو. اداسي ۽ ڏکيائي جو هر لمحو هميشه لاءِ نه رهندو آهي ۽ خدا سان گڏ، اسان خوشيءَ ڏانهن هڪ اتر ڳولي سگهون ٿا. holocausts سان؛ مان توهان کي پنهنجي واعدن کي ادا ڪندس، جيڪي منهنجي چپن سان ڳالهايو، ۽ منهنجو وات ڳالهايو جڏهن مون کي تڪليف هئي. مان تو کي رڍن جي خوشبوءِ سان سڙيل ساڙيل قرباني پيش ڪندس. مان پيش ڪندسٻڪريون ٻڪرين سان گڏ.”

جڏهن رب جي نيڪي اسان کي آزاد ڪري ٿي يا مصيبت کي گهٽائي ٿي، اسان کي صرف شڪرگذاري ڪرڻي آهي. پراڻي عهد نامي ۾، توبهه جو مظاهرو ڪرڻ ۽ گناهن جو ڪفارو ادا ڪرڻ لاءِ قربانين جو حوالو ڏيڻ تمام عام هو، خدا جي آڏو مڪمل وقف ڪرڻ. چون ٿا ته جيڪڏھن اسان واقعي پنھنجين زندگين کي خداوند لاءِ وقف ڪرڻ چاھيون ٿا ته اسان کي ڪجھ رويا، رويا ۽ سوچون ڇڏڻ گھرجي.

آيتون 16 ۽ 17

، ۽ مان ٻڌائيندس ته هن منهنجي روح سان ڇا ڪيو آهي. مون هن کي پنهنجي وات سان سڏيو، ۽ هو منهنجي زبان سان بلند ٿي ويو."

خدا جي محبت کي لڪائڻ ناممڪن آهي. ۽ قدرتي طور تي، جيڪو حاصل ڪيل نعمتن جو شڪرگذار آهي، اهو رب جي باري ۾ ڳالهائڻ، ساراهه ڳائڻ ۽ ڪلام پکيڙڻ ۾ نه وساريندو آهي. منهنجي دل، رب مون کي نه ٻڌندو. پر حقيقت ۾ خدا مون کي ٻڌو. هن منهنجي دعا جو جواب ڏنو.“

اها حقيقت آهي ته اسان جيترو گناهه ڪنداسون اوترو ئي خدا کان پري ٿي وينداسين. بهرحال، جنهن وقت کان اسين توبه ڪريون ٿا ۽ رب ڏانهن اسان جي فتحن کي وقف ڪريون ٿا، هو اسان جي ٻڌي ٿو ۽ اسان کي ان جي مطابق بدلو ڏئي ٿو.

آيت 20

“برڪت وارو آهي خدا، جنهن منهنجي دعا کي رد نه ڪيو، ۽ نه ئي توهان مون کان منهن موڙيو آهي.رحم.“

خدا اسان کي خوشي يا ڏک ۾ نه ڇڏي. جنهن وقت کان اسين نماز کي اخلاص جي عمل طور سمجهون ٿا، هو اسان کي نظرانداز نه ڪندو آهي، ۽ هو اسان کي ڪنهن به قيمت تي پيار ڪندو آهي.

وڌيڪ سکو:

• سڀني زبور جي معنيٰ: اسان توهان جي لاءِ 150 زبور گڏ ڪيا آهن
• روح جي اونداهي رات: روحاني ارتقا جو هڪ رستو
• سينٽ جان بيپٽسٽ لاءِ همدرديون - تحفظ، خوشي ۽ خوشحالي