Psalmi 44 është një psalm vajtimi kolektiv, në të cilin populli i Izraelit i kërkon Perëndisë t'i ndihmojë, në një rast ankthi të madh për të gjithë. Psalmi gjithashtu ka tensionin e kërkimit për çlirim nga një situatë e transmetuar në Dhiatën e Vjetër. Shihni kuptimin dhe interpretimin e këtij psalmi.

Fuqia e fjalëve të shenjta të Psalmit 44

Lexo me vëmendje dhe besim fragmentet nga poezia më poshtë:

O Zot , dëgjojmë me veshët tanë, etërit tanë na kanë treguar veprat që ke bërë në ditët e tyre, në kohët e lashta.

Me dorën tënde i dëbove kombet, por i mbolle; Ti i ke munduar popujt, por je shtrirë drejt tyre.

Sepse ata nuk e pushtuan tokën me shpatën e tyre, as krahu i tyre që i shpëtoi, por dora jote e djathtë dhe krahu yt, dhe drita e fytyrës sate, sepse je i kënaqur me ta.

Ti je mbreti im, o Perëndi; urdhëro çlirimin për Jakobin.

Me ty Ne përmbysim kundërshtarët tanë; Për emrin tënd ne i shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Sepse unë nuk kam besim në harkun tim, as shpata ime nuk mund të më shpëtojë.

Por ti na shpëtove nga kundërshtarët tanë dhe Ti i ngatërrove ata që na urrejnë.

Ne jemi mburrur me Perëndinë gjatë gjithë ditës dhe do të lavdërojmë gjithmonë emrin tënd.

Por tani ti na ke refuzuar dhe na ke përulur, dhe po mos dilni me ushtritë tona.

Na bëtë t'i kthejmë shpinën armikut dhe ata që na urrejnë të na plaçkitin

Ti na ke dhënë si dele për të ngrënë dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke përfituar nga çmimi i tyre.

Ti na ke bërë sharje për fqinjët tanë, përçmim dhe përqeshje për ata që na rrethojnë.

Ti na ke bërë tallje midis kombeve, tallje midis popujve.

Turpi im është gjithnjë më parë mua dhe turpi i fytyrës sime më mbulon,

në zërin e atij që fyen dhe blasfemon, në sytë e armikut dhe të hakmarrësit.

E gjithë kjo na ka ndodhur; megjithatë ne nuk të kemi harruar dhe nuk kemi vepruar në mënyrë të rreme kundër besëlidhjes sate.

Zemra jonë nuk është kthyer mbrapa, as hapat tanë nuk janë larguar nga shtigjet e tua,

se na ke dërrmuar ku ku çakejtë bano dhe na ke mbuluar me errësirë ​​të thellë.

Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe t'i kishim shtrirë duart drejt një perëndie të huaj,

a nuk do ta kishte hetuar Perëndia? sepse ai i di të fshehtat e zemrës.

Por për hirin tuaj ne jemi vrarë gjithë ditën; ne konsiderohemi si dele për t'u therur.

Zgjohu! Pse po fle, Zot? Zgjohu! Mos na hidh përgjithmonë.

Pse e fsheh fytyrën tënde dhe harron pikëllimin dhe ankthin tonë?

Sepse shpirti ynë është hedhur në pluhur; trupat tanë të shtypur në tokë.

Çohu për të na ndihmuar dheNa shpëto me dashamirësinë Tënde.

Interpretimi i Psalmit 44

Që të mund të interpretoni të gjithë mesazhin e Psalmit të fuqishëm 44, shikoni një përshkrim të hollësishëm të secilës pjesë të këtij pasazhi më poshtë:

Vargjet 1 deri në 3 – Ne kemi dëgjuar me veshët tanë

“O Zot, ne kemi dëgjuar me veshët tanë, etërit tanë na kanë treguar veprat që ti ke bërë në ditët e tyre, në kohët e lashta. Me dorën tënde i dëbove kombet, por i mbolle; ti i mundove popujt, por u shtrive gjerësisht ndaj tyre. Sepse ata nuk e pushtuan tokën me shpatën e tyre, as krahu i tyre që i shpëtoi, por dora jote e djathtë dhe krahu yt dhe drita e fytyrës sate, sepse ti u pëlqeve atyre".

Në këtë pasazh nga Psalmi 44, ne kemi rrëfimin dëshpërues të ndërhyrjes së mrekullueshme hyjnore për të çliruar izraelitët nga Egjipti. Shkrimet e shenjta thonë se çdo brez izraelitësh kishte detyrimin t'u raportonte fëmijëve dhe nipërve të tyre atë që Perëndia kishte bërë për popullin e tij. Ishte një histori lavdërimi dhe përshkrimi i karakterit të Zotit. “Zgjedhja e Izraelit si popull i Perëndisë ishte vetëm nga hiri i Tij.”

Vargjet 4 dhe 5 – Ti je Mbreti im, o Perëndi

“Ti je Mbreti im, o Perëndi; urdhëron çlirimin për Jakobin. Me ty ne përmbysim kundërshtarët tanë; në emrin tënd ne shkelim ata që ngrihen kundër nesh.”

Në këtëvajtojnë komunitetin, njerëzit kërkojnë çlirimin e Jakobit, duke u betuar se, në emër të Zotit, ai do të rrëzonte të gjithë kundërshtarët duke besuar se fitorja do të arrihej vetëm nga Fryma e Perëndisë.

Vargjet 6 deri në 12 - Por tani ti na ke refuzuar dhe na ke përulur

“Sepse unë nuk kam besim në harkun tim, as shpata ime nuk mund të më shpëtojë. Por ti na shpëtove nga kundërshtarët tanë dhe ngatërrove ata që na urrenin. Te Zoti jemi mburrur gjithë ditën dhe emrin tënd do ta lavdërojmë gjithmonë. Por tani ju na hodhët poshtë dhe na përulni dhe nuk dilni me ushtritë tona. Ti na bëre t'i kthejmë shpinën armikut dhe ata që na urrejnë të na plaçkitin sipas dëshirës. Na ke dhënë për të ngrënë si dele dhe na ke shpërndarë midis kombeve. Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke përfituar nga çmimi i tyre.”

Në këtë pasazh të Psalmit 44, fillon seksioni i vajtimit. Në histori, Izraeli mendonte se ushtria e tij nuk duhej parë si një grup i thjeshtë luftëtarësh, por si Luftëtarët e të Plotfuqishmit. Meqenëse të gjitha fitoret i mvisheshin Zotit, disfatat konsideroheshin si urdhërime që Ai do t'i dërgonte për ndëshkim. “Ju i shisni njerëzit tuaj për asgjë. Kur njerëzit humbën një betejë, ishte sikur Zoti i kishte shitur. Por kur Perëndia e çliroi grupin nga vuajtjet, u portretizua sikur Perëndia e shpengoi popullin e tij.

Vargjet 13 deri 20 – Ne nuk ju kemi harruar

“Na keni bërë një qortim për tëfqinjët tanë, në tallje dhe tallje me ata që na rrethojnë. Na ke bërë tallje midis kombeve, tallje midis popujve. Turpi im është gjithmonë para meje dhe turpi i fytyrës sime më mbulon nga zëri i atij që fyen dhe blasfemon në sytë e armikut dhe të hakmarrësit.

E gjithë kjo na ndodhi; megjithatë ne nuk të kemi harruar dhe nuk kemi vepruar në mënyrë të rreme kundër besëlidhjes sate. Zemrat tona nuk janë kthyer mbrapa, as hapat tanë nuk janë larguar nga shtigjet tuaja, që ju të na shtypnit aty ku banojnë çakejtë dhe të na kishit mbuluar me errësirë ​​të thellë. Sikur të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe të kishim shtrirë duart drejt një perëndie të huaj”

Populli i Izraelit pretendon se nuk e ka refuzuar kurrë Perëndinë. Thonë se po ta kishin refuzuar do të kishin merituar problemet, por jo. Ata pretendojnë se i kanë qëndruar besnikë të vetmit Zot në një qëndrim lutjeje, duke mos lavdëruar kurrë perëndi të tjera pagane.

Vargjet 21 dhe 22 – Ne konsiderohemi si dele që duhet therur

“Ndoshta Zoti nuk do ta skanonte? sepse ai i di të fshehtat e zemrës. Por për hirin tuaj ne vritemi gjithë ditën; ne konsiderohemi si dele për therje.”

Ky fragment nga Psalmi 44 parashikon se biri i Perëndisë do të shfaqej sikur të ishte refuzuar prej Tij. Por Perëndia i Izraelit nuk fle. Njerezitai i thërret Perëndisë, duke i bërë thirrje që të veprojë në favor të besimtarëve të tij. Njerëzit ushqejnë besimin e tyre vetëm bazuar në faljen hyjnore dhe për këtë arsye besojnë në mëshirën dhe shpëtimin e tij. Në vargun 12, njerëzit thanë se Perëndia e kishte shitur; këtu ai të kërkon ta shpengosh—për ta blerë për vete.

Vargjet 23 deri 26 – Pse fle, Zot?

“Zgjohu! Pse po fle, Zot? Zgjohu! Mos na refuzoni përgjithmonë. Pse e fsheh fytyrën tënde dhe harron pikëllimin dhe ankthin tonë? Sepse shpirti ynë është përkulur deri në pluhur; trupat tanë në tokë. Çohu në ndihmë dhe na shpëto me mirësinë tënde.”

Psalmi 44 përfundon me një kërkesë nga njerëzit që Perëndia të zgjohet dhe, me këtë, të sjellë çlirimin. Përballë paaftësisë së Izraelit për t'u çliruar nga shtypësit, ai e njeh Zotin si Shpëtimtarin e tij të vetëm.

Mësimi që nxjerrim nga kjo është se nuk duhet të besojmë në luftën e njerëzve dhe forcën ushtarake, por në fuqinë hyjnore, dhe mëshira e Tij.

Mëso më shumë :

• Kuptimi i të gjitha Psalmeve: ne kemi mbledhur 150 psalmet për ty
• Turp mund të jetë një karakteristikë shpirtërore
• Lutja e fuqishme e Mburojës së Zemrës së Shenjtë kundër pandemive