Psalm 41 jest uważany za psalm lamentacyjny, jednak zaczyna się i kończy pochwałą, więc niektórzy uczeni uważają ten psalm Dawida również za psalm pochwalny. Święte słowa mówią o trudnej sytuacji osoby cierpiącej na choroby fizyczne i duchowe i proszącej Boga o ochronę przed swoimi wrogami. Zobacz poniższą interpretację:

Duchowa moc uwielbienia w Psalmie 41

Przeczytaj z uwagą i wiarą poniższe święte słowa:

Błogosławiony ten, kto uważa na ubogich; Pan go wybawi w dniu złym.

Pan go zachowa, i zachowa go przy życiu; będzie błogosławiony w ziemi; Ty, Panie, nie oddasz go pod wolę jego wrogów.

Pan podtrzyma go na łożu choroby; Ty zmiękczysz jego łoże w chorobie.

Ja ze swej strony powiedziałem: "Panie, zmiłuj się nade mną, ulecz moją duszę, bo zgrzeszyłem przeciwko Tobie".

Moi wrogowie mówią o mnie źle, mówiąc: Kiedyż on umrze, a imię jego zginie?

A jeśli ktoś z nich przychodzi do mnie, to mówi nieprawdę, w swoim sercu gromadzi nieprawości, a kiedy wychodzi, to właśnie o tym mówi.

Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, szepczą między sobą przeciwko mnie; obmyślają zło przeciwko mnie, mówiąc:

Coś złego przylgnęło do niego; a teraz, gdy leży, już się nie podniesie.

Nawet mój własny intymny przyjaciel, któremu tak bardzo ufałem i który jadł z mojego chleba, podniósł przeciwko mnie swoją piętę.

Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie, abym mógł im odpłacić.

Dlatego wiem, że się we mnie rozkoszujesz, bo mój wróg nie triumfuje nade mną

Co do mnie, podtrzymujesz mnie w mojej prawości i stawiasz mnie przed swoim obliczem na zawsze.

Błogosławiony niech będzie Pan Bóg Izraela od wieków do wieków.Amen i amen.

Interpretacja Psalmu 41

Abyś mógł zinterpretować pełne przesłanie tego potężnego Psalmu 41, poniżej znajdziesz szczegółowy opis każdego jego fragmentu:

Werset 1 - Błogosławiony

"Błogosławiony, który uważa na ubogich; Pan go wybawi w dniu złym".

Jest to to samo słowo, które otwiera Psalm 1, który mówi, że ten, kto jest dobroczynny, jest błogosławiony. Jest to zwrot wywyższający, wychwalający, ponieważ błogosławić Boga to wskazywać Go jako źródło naszych błogosławieństw. Wspomniany tu biedak nie odnosi się do kogoś, kto nie ma pieniędzy, ale do kogoś, kto cierpi na choroby, nieszczęścia, problemy, za które nie jest winien. A więc człowiek dobroczynny pomaga i wie, że Bóg będziepobłogosławić go za ten gest.

Wersety 2 i 3 - Pan go zachowa

"Pan go zachowa, i zachowa w życiu; będzie błogosławiony w ziemi; Ty, Panie, nie wydasz go na wolę jego wrogów. Pan go podtrzyma na łożu choroby; Ty zmiękczysz jego łoże w chorobie".

Kiedy psalmista mówi, że będziesz błogosławiony na ziemi, ma na myśli to, że Bóg zapewni ci zdrowie, długowieczność, bogactwo, harmonię i duchową żywotność. Bóg nie opuści cię na pastwę twoich wrogów, będzie zawarty nawet w łożu niedołęstwa. Utrapienie w tym Psalmie 41 jest chyba najpoważniejszą chorobą Dawida.

Werset 4 - Ponieważ zgrzeszyłem

"Ze swej strony powiedziałem: 'Panie, zmiłuj się nade mną, ulecz moją duszę, bo zgrzeszyłem przeciwko Tobie.

W tym psalmie można dostrzec potrzebę psalmisty, aby prosić Boga o zmiłowanie nad jego duszą, bo wie, że ci, którzy grzeszą, muszą błagać o boskie przebaczenie i odkupienie.

Wersety 5 do 8 - Moi wrogowie mówią o mnie źle

"Moi nieprzyjaciele mówią o mnie źle, mówiąc: Kiedy umrze, a imię jego zginie? A jeśli ktoś z nich przychodzi, by mnie zobaczyć, mówi fałsze; w sercu swoim gromadzi niegodziwości, a gdy wychodzi, to właśnie o nich mówi. Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, szepczą między sobą przeciwko mnie; obmyślają zło przeciwko mnie, mówiąc: Jakaś zła rzecz przylgnęła do niego; a teraz, gdy leży, już nie powstanie".

W tych wersetach Psalmu 41 Dawid wymienia negatywne działania, jakie podejmują przeciwko niemu jego wrogowie. Wśród nich mówi o karze niepamięci. W starożytnych kulturach osoba, o której się już nie pamięta, to tak, jakby powiedzieć, że nigdy nie istniała. Sprawiedliwi izraelscy oczekiwali, że ich imiona przetrwają po śmierci.

Werset 9 - Nawet mój własny intymny przyjaciel

"Nawet mój własny intymny przyjaciel, w którym tak bardzo ufałem i który jadł z mojego chleba, podniósł przeciwko mnie swoją piętę".

W tym fragmencie dostrzegamy smutek Dawida z powodu zdrady przez kogoś, komu tak bardzo ufał. W sytuacji Jezusa i Judasza realizacja tego wersetu jest uderzająca, gdyż dzielili oni ostatni posiłek ("i kto jadł z mojego chleba") i dlatego Jezus cytuje ten werset w księdze Mateusza 26. Obserwował, jak to się spełniło w przypadku Judasza, któremu ufał.

Wersety od 10 do 12 - Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie

"Ale ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie, abym mógł im odpłacić: dlatego wiem, że rozkoszujesz się we mnie, że nieprzyjaciel mój nie triumfuje nade mną; co do mnie, podtrzymujesz mnie w mojej prawości i ustawiasz mnie przed swoim obliczem na wieki".

W słowach tych wersetów możemy znaleźć różne interpretacje i skojarzenia z fragmentami biblijnymi.Dawid używa tych samych słów, gdy potrzebował uzdrowienia z choroby, która przykuła go do łóżka.Są to również słowa zapowiadające zmartwychwstanie Jezusa.Jednak psalmista jest człowiekiem sprawiedliwym i zna swoją uczciwość, dlatego powierza swoje oblicze Bogu.Dąży do życia wiecznegow obecności Boga.

Werset 13 - Błogosławiony

"Błogosławiony niech będzie Pan Bóg Izraela od wieków do wieków; amen i amen".

Tak jak ten psalm kończył się błogosławieństwem Boga nad sprawiedliwymi, tak kończy się błogosławieniem Pana przez sprawiedliwego człowieka. Słowo Amen pojawia się tu podwójnie, jako sposób wzmocnienia jego dostojnego "niech tak będzie". Powtarzając je potwierdza swoją zgodę z pochwałą psalmu 41.

Dowiedz się więcej :

• Znaczenie wszystkich psalmów: zebraliśmy dla ciebie 150 psalmów
• Współczucie, aby odpędzić wrogów i negatywnych ludzi
• Czy wiesz, czym jest nadużycie duchowe?