مزمور 116 کمی متفاوت از سایرین است، زیرا مزمور مسیحایی و یکی از مزامیر عید پاک است. به احتمال زیاد، عیسی مسیح و شاگردانش در شبی که عید فصح را جشن می‌گرفت، شبی که او نیز دستگیر می‌شد، سرود می‌داد. بیایید اینجا یاد بگیریم و آیات را تفسیر کنیم و پیام آن را رمزگشایی کنیم.

مزمور 116 — سپاس ابدی برای برکات دریافتی

این مزمور بسیار ویژه است، نه تنها به دلیل ارتباطش با عیسی، بلکه به این دلیل که آن را سرود آزادی اسرائیل از مصر به دست خدا می دانند. همچنین مزمور سپاسگزاری است و همیشه می توان آن را شخصاً به عنوان بیانی از آن احساس خواند. در عید فصح، مزمور 116 معمولاً بعد از غذا خوانده می شود، و پس از آن سومین فنجان شراب: جام نجات.

من خداوند را دوست دارم، زیرا او صدای من و دعای مرا شنید.

چون گوشش را به من متمایل کرد. پس تا زمانی که زنده هستم او را می خوانم.

طناب های مرگ مرا احاطه کردند و رنج جهنم مرا فرا گرفت. ناراحتی و اندوه یافتم.

سپس نام خداوند را خواندم و گفتم: خداوندا جان مرا رهایی بخش.

خداوند مهربان و عادل است. خدای ما رحم کرده است.

خداوند ساده را حفظ می کند. من رانده شدم، اما او مرا نجات داد.

ای جان من، به آرامش خود بازگرد، زیرا خداوند به تو نیکی کرده است.

زیرا چشمان من جان من را از مرگ نجات دادی. از اشک، و من

من در پیشگاه خداوند در زمین زندگان قدم خواهم زد.

ایمان آوردم، بنابراین صحبت کردم. من خیلی ناراحت شدم.

با عجله خود گفتم: همه مردم دروغگو هستند.

به خداوند در برابر همه خوبی هایی که به من کرده است چه بدهم؟

0>من جام نجات را خواهم گرفت و نام خداوند را خواهم خواند.

نذر خود را به خداوند در حضور تمامی قوم او ادا خواهم کرد.

مرگ اولیای او نزد خداوند گرانبهاست.

پروردگارا، همانا من بنده تو هستم. من بنده تو، پسر کنیز تو هستم. بندهای مرا باز کردی.

قربانی های ستایش تو را تقدیم خواهم کرد و نام خداوند را خواهم خواند.

نذر خود را به خداوند در حضور همه ادا خواهم کرد. قوم من،

در صحن های خانه خداوند، در میان تو ای اورشلیم. خداوند را ستایش کنید.

تفسیر مزمور 116

بعد، از طریق تفسیر آیات مزمور 116 کمی بیشتر توضیح دهید. با دقت بخوانید!

آیه 1 و 2 - تا زمانی که زنده هستم او را خواهم خواند

"من خداوند را دوست دارم، زیرا او صدای من و دعای مرا شنید. چون گوشش را به من متمایل کرد. پس تا زمانی که زنده هستم او را خواهم خواند.»

مزمور 116 با لحنی پر از هیجان و احساس آغاز می شود و به صراحت از محبت خدا صحبت می کند. آن که برای اجابت خواسته ها و مصائب قوم خود خم می شود.

آیات 3 تا 6 - پروردگارا!جانم را رهایی بخش

«طناب های مرگ مرا احاطه کردند و رنج جهنم مرا فرا گرفت. تنگی و اندوه یافتم. سپس نام خداوند را خواندم و گفتم: خداوندا جان مرا رهایی بخش. خداوند بخشنده و عادل است. خدای ما رحم کرده است خداوند ساده را حفظ می کند. من رانده شدم، اما او مرا نجات داد.

هنگامی که آیه به «بندهای مرگ» اشاره می کند، به تجربه رنج از جانب مزمور سرا اشاره می کند، یعنی وضعیت نزدیک به مرگ. در پایان، آیه به ما در مورد ساده می گوید که در اینجا به معنای کسی است که بی گناه، پاک، پاک و با قلب بی آلایش است.

آیات 7 تا 10 – اسرائیل، بر خداوند توکل کن

«ای جان من به آرامش خود بازگرد، زیرا خداوند به تو نیکی کرده است. زیرا جان مرا از مرگ و چشمانم را از اشک و پاهایم را از افتادن نجات دادی. من در پیشگاه خداوند در زمین زندگان قدم خواهم زد. باور کردم، برای همین حرف زدم. من بسیار رنجیده بودم.»

در اینجا مزمورنویس با روح خود صحبت می کند و به او می گوید که وقت استراحت است، زیرا خدا حضور دارد و به خوبی از آن مراقبت می کند. این نعمت رهایی اشک را برانگیخت و اشاره به احساسات غم و اندوه برای مرگ و اشتباهات در طول زندگی داشت.

در نهایت، مزمور سرا تأیید می کند که معتقد است، امیدوار است و به این ترتیب خواهد بود. به سرگردانی در میان زندگان ادامه دهید.

آیات 11 تا 13 - آسمانها آسمانهای خداوند هستند

«من در من گفتمعجله کن: همه مردها دروغگو هستند. به خداوند در قبال تمام مزایایی که به من کرده است، چه بدهم؟ من جام نجات را خواهم گرفت و نام خداوند را خواهم خواند."

حتی اگر احساس می کنید که نمی توانید به دیگری اعتماد کنید، بدانید که در خداوند همیشه امن است اعتماد سپس، در این آیات، تعبیر "که من خواهم داد" را می توان به عنوان سوگند مزمورنویس برای پرستش خداوند تعبیر کرد - احتمالاً با صدای بلند و در حضور مؤمنان.

آیات 14 و 19 - مردگان ستایش نمی کنند. خداوندا

«من اکنون در حضور تمامی قوم او نذر خود را به خداوند ادا خواهم کرد. در نظر خداوند گرانبها مرگ اولیای اوست. پروردگارا، من بنده تو هستم. من بنده تو، پسر کنیز تو هستم. باندهایم را شل کردی من شما را قربانی ستایش خواهم کرد و نام خداوند را خواهم خواند. عهد خود را به خداوند در حضور تمامی قوم خود در صحن خانه خداوند در میان تو ای اورشلیم ادا خواهم کرد. خداوند را ستایش کن.

در آیات پایانی، مزمورنویس خود را خدمتگزار خداوند می داند و بلافاصله پس از آن بیان می کند که نذر خود را به خداوند ادا خواهد کرد. این بدان معناست که او قصد دارد تمام ستایش خود را در معبد تقدیم کند.

بیشتر بدانید :

• معنای همه مزامیر: ما 150 مزمور را جمع آوری کرده ایم. برای شما
• دعای قدرتمند برای کودکان
• Trezena de Santo Antônio: برای لطف بیشتر