पेरणीची बोधकथा येशूने सांगितलेल्या कथांपैकी एक आहे जी तीन सिनॉप्टिक गॉस्पेलमध्ये आढळते - मॅथ्यू 13:1-9, मार्क 4:3-9 आणि लूक 8:4-8 - आणि अपॉक्रिफल गॉस्पेलमध्ये थॉमस च्या. बोधकथेत, येशू सांगतो की एका पेरणाऱ्याने वाटेत, खडकाळ जमिनीवर आणि काटेरी झाडांमध्ये बी टाकले, जिथे ते हरवले. तथापि, जेव्हा बियाणे चांगल्या जमिनीवर पडले तेव्हा ते वाढले आणि कापणीच्या तीस, साठ आणि शंभर पटीने वाढले. पेरणी करणार्‍याची बोधकथा, त्याचे स्पष्टीकरण, चिन्हे आणि अर्थ जाणून घ्या.

पेरणी करणार्‍या बोधकथेची बायबलसंबंधी कथा

खाली वाचा, तीन सिनॉप्टिक गॉस्पेलमधील पेरणीची बोधकथा – मॅथ्यू 13:1-9 , मार्क 4:3-9 आणि लूक 8:4-8.

मॅथ्यूच्या शुभवर्तमानात:

“त्यावर ज्या दिवशी, येशू घरातून निघून गेला तेव्हा तो समुद्राजवळ बसला; मोठा लोकसमुदाय त्याच्याकडे आला, म्हणून तो नावेत बसला. सर्व लोक समुद्रकिनाऱ्यावर उभे राहिले. त्याने त्यांना बोधकथेत पुष्कळ गोष्टी सांगितल्या: पेरणारा पेरायला गेला. पेरताना काही बी वाटेत पडले आणि पक्ष्यांनी येऊन ते खाऊन टाकले. दुसरा भाग खडकाळ ठिकाणी पडला, जेथे जास्त पृथ्वी नव्हती; लवकरच त्याचा जन्म झाला, कारण पृथ्वी खोल नव्हती आणि जेव्हा सूर्य बाहेर आला तेव्हा तो जळत होता; त्याला मुळ नसल्यामुळे ते सुकले. आणखी एक काटेरी झाडांमध्ये पडला आणि काटे वाढले आणि ते गुदमरले. इतर चांगल्या जमिनीवर पडले आणि त्यांना फळे आली, काही धान्य शंभरपट तर काही साठपट,एकासाठी आणखी तीस. ज्याला कान आहेत त्याने ऐकावे (मॅथ्यू 13:1-9)”.

मार्कच्या शुभवर्तमानात:

“ऐका . पेरणारा पेरायला निघाला; पेरताना काही बी वाटेत पडले आणि पक्ष्यांनी येऊन ते खाऊन टाकले. दुसरा भाग खडकाळ ठिकाणी पडला, जेथे जास्त पृथ्वी नव्हती; मग तो उगवला, कारण पृथ्वी खोल नव्हती, आणि जेव्हा सूर्य उगवला तेव्हा तो जळत होता. त्याला मुळ नसल्यामुळे ते सुकले. दुसरा काट्यांमध्ये पडला; आणि काटेरी झाडे वाढली आणि ती गुदमरली आणि त्याला फळ आले नाही. पण इतर चांगल्या जमिनीवर पडले आणि त्यांना अंकुर फुटले आणि वाढले, त्यांना फळे आली, एका दाण्याने तीस, दुसरे साठ आणि दुसरे शंभर धान्य दिले. तो म्हणाला: ज्याला ऐकायला कान आहेत, त्याने ऐकावे (मार्क ४:३-९)”.

लूकच्या शुभवर्तमानात:

<6“श्रीमंत मोठा लोकसमुदाय, आणि प्रत्येक गावातील लोक त्याच्याकडे आले, येशू बोधकथेत म्हणाला: एक पेरणारा आपले बी पेरायला गेला. पेरताना काही बी रस्त्याच्या कडेला पडले. ते तुडवले गेले आणि आकाशातील पक्ष्यांनी ते खाल्ले. दुसरा दगडावर उतरला; आणि वाढल्यानंतर ते सुकले, कारण तेथे ओलावा नव्हता. दुसरा काट्यांमध्ये पडला; त्याच्याबरोबर काटेरी झाडे वाढली आणि ती गुदमरली. दुसरा चांगला जमिनीवर पडला, आणि जेव्हा तो वाढला तेव्हा त्याला शंभरपट फळ आले. असे म्हणत तो मोठ्याने ओरडला: ज्याला ऐकायला कान आहेत, त्याने ऐकावे (लूक ८:४-८)”.

येथे क्लिक करा: बोधकथा म्हणजे काय हे तुम्हाला माहीत आहे का? या लेखात शोधा!

पेरणी करणाऱ्याची बोधकथा –स्पष्टीकरण

वरील परिच्छेदांचे विश्लेषण करून, आपण असे स्पष्ट करू शकतो की पेरलेले बीज हे देवाचे वचन किंवा "राज्याचे वचन" असेल. तथापि, हा शब्द सर्वत्र समान परिणाम देत नाही, कारण त्याची फलदायीता तो ज्या जमिनीवर पडतो त्यावर अवलंबून असतो. पर्यायांपैकी एक म्हणजे "वाटेच्या कडेला" पडणारा, जो बोधकथेच्या अर्थानुसार असे लोक आहेत जे देवाचे वचन ऐकूनही ते समजत नाहीत.

देवाचे वचन देव वेगवेगळ्या प्रकारच्या लोकांद्वारे म्हटले जाऊ शकते. तथापि, परिणाम भिन्न असतील, जसे शब्द ऐकणाऱ्यांच्या हृदयाची गुणवत्ता असेल. काहीजण ते नाकारतील, तर काहीजण दुःख येईपर्यंत ते स्वीकारतील, असे लोक आहेत ज्यांना ते मिळेल, परंतु शेवटी ते शेवटचा पर्याय म्हणून ठेवतील - काळजी, संपत्ती आणि इतर इच्छा पुढे ठेवून - आणि शेवटी, असे लोक आहेत जे तो त्याला प्रामाणिक आणि चांगल्या अंतःकरणात ठेवील, जेथे ते भरपूर फळ देईल. या कारणास्तव, येशू बोधकथा संपवतो: “ज्याला कान आहेत त्याने ऐकावे (मॅथ्यू 13:1-9)”. हे फक्त शब्द कोण ऐकतो यावर नाही, तर तुम्ही तो कसा ऐकता यावर अवलंबून आहे. कारण बरेचजण ऐकू शकतात, परंतु जे ते ऐकतात आणि चांगल्या आणि प्रामाणिक अंतःकरणात ठेवतात त्यांनाच फळ मिळेल.

येथे क्लिक करा: उधळपट्टीच्या पुत्राच्या बोधकथेवर सारांश आणि प्रतिबिंब <1

पेरणाऱ्याच्या बोधकथेची चिन्हे आणि अर्थ

• पेरणारा: पेरणाऱ्याच्या कामातमुळात बियाणे जमिनीत टाकताना. जर बियाणे कोठारात सोडले तर ते कधीही पीक देणार नाही, म्हणूनच पेरणीचे काम इतके महत्त्वाचे आहे. तथापि, आपली वैयक्तिक ओळख तितकीशी संबंधित नाही. पेरणाऱ्याला इतिहासात कधीच नाव नसते. त्याचे स्वरूप किंवा क्षमतांचे वर्णन केले जात नाही किंवा त्याचे व्यक्तिमत्व किंवा कर्तृत्व देखील वर्णन केलेले नाही. तुमची भूमिका फक्त बी मातीच्या संपर्कात आणण्याची आहे. कापणी माती आणि बियांच्या संयोजनावर अवलंबून असते. जर आपण याचा आध्यात्मिक अर्थ लावला तर ख्रिस्ताच्या अनुयायांनी हा शब्द शिकवला पाहिजे. माणसांच्या हृदयात ते जितके जास्त पेरले जाईल तितके त्याचे कापणी जास्त होईल. मात्र, शिक्षकाची ओळख महत्त्वाची नाही. “मी लागवड केली, अपोलोने पाणी घातले; पण वाढ देवाकडून झाली. यासाठी की जो लावतो तो काही नाही आणि जो पाणी देतो तो काही नाही तर वाढ करणारा देव आहे” (१ करिंथकर ३:६-७). आपण उपदेश करणार्‍या माणसांना मोठे करू नये, उलट स्वतःला पूर्णपणे प्रभूवर स्थिर केले पाहिजे.
• बीज: बीज हे देवाच्या वचनाचे प्रतीक आहे. ख्रिस्तामध्ये होणारे प्रत्येक धर्मांतर हे चांगल्या अंतःकरणात सुवार्ता उमलण्याचा परिणाम आहे. शब्द निर्माण करतो (जेम्स 1:18), वाचवतो (जेम्स 1:21), पुनर्जन्म करतो (1 पीटर 1:23), मुक्त करतो (जॉन 8:32), विश्वास उत्पन्न करतो (रोम 10:17), पवित्र करतो (जॉन 17: 17) आणि आपल्याला देवाकडे आकर्षित करते (जॉन 6:44-45). पहिल्या शतकात सुवार्ता लोकप्रिय झाल्यामुळे, ती पसरवणाऱ्या पुरुषांबद्दल फारसे सांगितले गेले नाही, परंतु बरेच काही सांगितले गेलेत्यांनी पसरवलेल्या संदेशाबद्दल. शास्त्राचे महत्त्व इतर सर्वांपेक्षा जास्त आहे. उत्पादित फळ शब्दाच्या प्रतिसादावर अवलंबून असेल. शास्त्राचे वाचन, अभ्यास आणि मनन करणे आवश्यक आहे. शब्द आपल्यामध्ये राहण्यासाठी आला पाहिजे (कलस्सियन 3:16), आपल्या अंतःकरणात बिंबवले जावे (जेम्स 1:21). आपण आपल्या कृती, आपले बोलणे आणि आपले जीवन देवाच्या वचनाद्वारे तयार आणि तयार होऊ दिले पाहिजे. कापणी बियाण्याच्या स्वरूपावर अवलंबून असते, ज्याने ते पेरले त्यावर नाही. एक पक्षी एक तांबूस पिंगट लावू शकतो आणि झाड एक पक्षी नव्हे तर चेस्टनटचे झाड वाढवेल. याचा अर्थ असा आहे की देवाचे वचन कोण म्हणतो याने फरक पडत नाही, परंतु ते कोणाला प्राप्त होते. पुरुष आणि स्त्रियांनी शब्दाला त्यांच्या जीवनात फुलू दिले पाहिजे आणि फळ द्यावे. हे सिद्धांत, परंपरा आणि मतांशी बांधले जाऊ नये. शब्दाचे सातत्य सर्व गोष्टींपेक्षा श्रेष्ठ आहे.
• द सॉइल्स: पेरणीच्या बोधकथेत, आपण हे लक्षात घेऊ शकतो की एकाच बी वेगवेगळ्या मातीत पेरले गेले आणि त्याचे परिणाम खूप वेगळे झाले. देवाचे समान वचन लावले जाऊ शकते, परंतु त्याचे परिणाम ते ऐकणाऱ्या हृदयाद्वारे निश्चित केले जातील. रस्त्यालगतच्या काही माती अभेद्य आणि कठीण असतात. देवाच्या वचनाला त्यांचे रूपांतर करण्याची परवानगी देण्याचे त्यांच्याकडे खुले मन नाही. गॉस्पेल कधीही यासारखे अंतःकरण बदलणार नाही, कारण त्यास कधीही प्रवेश दिला जाणार नाही. खडकाळ जमिनीवर, दमुळे बुडत नाहीत. सहज, आनंदी काळात, कोंबांची भरभराट होऊ शकते, परंतु पृथ्वीच्या पृष्ठभागाच्या खाली मुळे विकसित होत नाहीत. कोरड्या हंगामात किंवा जोरदार वाऱ्यानंतर, वनस्पती कोमेजून मरते. ख्रिश्चनांनी शब्दाचा सखोल अभ्यास करून ख्रिस्तावरील विश्वासात त्यांची मुळे विकसित करणे आवश्यक आहे. कठीण काळ येईल, परंतु जे लोक पृष्ठभागाखाली मुळे ठेवतात तेच जगतील. काटेरी जमिनीत बी गुदमरून फळे येत नाहीत. आपल्या जीवनावर सांसारिक हितसंबंधांवर वर्चस्व गाजवण्याची परवानगी देण्याचे मोठे प्रलोभन आहेत, गॉस्पेलच्या अभ्यासासाठी वाहून घेण्याची कोणतीही ऊर्जा सोडत नाही. आपल्या जीवनातील सुवार्तेच्या चांगल्या फळांच्या वाढीस आपण बाह्य हस्तक्षेपास अडथळा आणू शकत नाही. शेवटी, एक चांगली माती आहे जी देवाच्या वचनाच्या फुलांसाठी सर्व पोषक आणि महत्वाची ऊर्जा देते. प्रत्येकाने या दृष्टान्ताद्वारे स्वतःचे वर्णन केले पाहिजे आणि वाढत्या प्रमाणात सुपीक आणि चांगली माती बनण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे.

अधिक जाणून घ्या :

• अपोक्रिफल गॉस्पेल: बद्दल सर्व काही माहित आहे
• बायबल पुनर्जन्माबद्दल काय म्हणते?
• स्तोत्र 19: दैवी सृष्टीसाठी उदात्तीकरणाचे शब्द